اخلاص: تفاوت میان نسخه‌ها

در فقه اخلاص این است که [[تکلیف|مکلَّف]] در [[عبادت|عمل عبادی]] خود جز [[قصد قربت]] و عبودیّت برای پروردگار، هیچ انگیزۀ دیگری (خواه به نحو استقلال یا انضمام) نداشته باشد. آن دسته از تکالیف که قصد تَقَرُّب به خداوند، شرط صحّت آن‌هاست، تَعَبُّدی نامیده‌ می‌شود، در برابر تَوَصُّلی که صحّت آن به قصد تقرّب مشروط نیست. خلوص در نیّتِ عملِ عبادی، شرط و عبادت بدون آن باطل است. [[ریا]] در مقابل اخلاص قرار دارد که موجب بطلان عمل عبادی است.<ref>حکیم٬ مستمسک العروة، موسسه‌ دار التفسیر٬ ج۶، ص۲۰-۲۱ ؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، دار الثقلین٬ ج۲، ص۲۰۹-۲۱۰ ؛ نجفی٬ جواهر الکلام، مؤسسة النشر الإسلامی٬ ج۹، ص۱۵۵-۱۵۷ ؛ امام خمینی٬ تحریر الوسیله، ۱۳۷۹ش٬ ج۱، ص۱۴۲.</ref>