پرش به محتوا

اخلاص: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۰۶۷ بایت حذف‌شده ،  ۲۱ ژانویه
خط ۷: خط ۷:


'''خالص'''، کالایی را گویند که با چیزی ممزوج و مخلوط نباشد و معنایی نزدیک به «صافی» دارد با این تفاوت که صافی به جنسی که از‌‌ همان ابتدا با چیزی آمیخته نبوده اطلاق می‌شود؛ ولی خالص، جنسی است که پس از امتزاج با چیز دیگر، خواه پست‌تر باشد یا نه، پاک، و ناخالصی آن زدوده شود.<ref> طریحی٬ مجمع‌ البحرین، ۱۳۷۵ش٬ ج۴، ص۱۶۹؛ مفردات، ص۲۹۲؛ ابن فارس٬ مقاییس‌ اللغه، ج۲، ص۲۰۸، «خلص». </ref> '''اخلاص''' به معنای خالص کردن، پاک گردانیدن و برگزیدن است.<ref>ابن منظور٬ لسان‌ العرب، ج۳، ص۱۷۳-۱۷۴، «خلص» ؛ طریحی٬ مجمع‌البحرین، ج۴، ص۱۶۸-۱۶۹، «خلص».</ref> مقصود از آن در فرهنگ اسلامی، پاک کردن نیّت از غیر خدا و انجام دادن عمل برای خدا است.<ref>رفیق٬ مصطلحات التصوف الاسلامی، ۱۹۹۹م. ص۲۶.</ref> حقيقت اخلاص، انجام دادن عمل براى خدا و به انگيزه تقرّب به اوست.<ref>طوسی٬ التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج‌۹، ص‌۵ ؛ طباطبایی٬ المیزان، ۱۳۷۱ش٬ ج‌۱۷، ص‌۲۳۳.</ref>
'''خالص'''، کالایی را گویند که با چیزی ممزوج و مخلوط نباشد و معنایی نزدیک به «صافی» دارد با این تفاوت که صافی به جنسی که از‌‌ همان ابتدا با چیزی آمیخته نبوده اطلاق می‌شود؛ ولی خالص، جنسی است که پس از امتزاج با چیز دیگر، خواه پست‌تر باشد یا نه، پاک، و ناخالصی آن زدوده شود.<ref> طریحی٬ مجمع‌ البحرین، ۱۳۷۵ش٬ ج۴، ص۱۶۹؛ مفردات، ص۲۹۲؛ ابن فارس٬ مقاییس‌ اللغه، ج۲، ص۲۰۸، «خلص». </ref> '''اخلاص''' به معنای خالص کردن، پاک گردانیدن و برگزیدن است.<ref>ابن منظور٬ لسان‌ العرب، ج۳، ص۱۷۳-۱۷۴، «خلص» ؛ طریحی٬ مجمع‌البحرین، ج۴، ص۱۶۸-۱۶۹، «خلص».</ref> مقصود از آن در فرهنگ اسلامی، پاک کردن نیّت از غیر خدا و انجام دادن عمل برای خدا است.<ref>رفیق٬ مصطلحات التصوف الاسلامی، ۱۹۹۹م. ص۲۶.</ref> حقيقت اخلاص، انجام دادن عمل براى خدا و به انگيزه تقرّب به اوست.<ref>طوسی٬ التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج‌۹، ص‌۵ ؛ طباطبایی٬ المیزان، ۱۳۷۱ش٬ ج‌۱۷، ص‌۲۳۳.</ref>
==جایگاه و اهمیت اخلاص==
اخلاص در آموزه‌های اسلامی جایگاهی رفیع دارد. چنان که خداوند اخلاص را راز خود دانسته است که در قلب بنده مومن قرار می‌دهد.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق٬ ج۱ ٬ ص۱۰۱.</ref> از این رو
امیرالمومنین(ع) آرزوی دیدار کسانى را می‌کند که براى خدا کار خالص انجام دهند و دل را که جایگاه نظر خداوند است٬ از هرگونه ناخالصى و گناه پاک کنند.<ref>آمدی، غرر الحکم و درر الکلم، ۱۳۶۶ش٬ ص۱۵۵.</ref> از منظر امام صادق(ع) هیچ نعمت و موهبتى بزرگ‌تر از آن نیست که خداوند به انسان حالتى بدهد که در اندیشه و فکرش جز خدا به هیچ‌کس نیاندیشد.<ref>ابن ابی فراس، مجموعة ورام، انتشارات مکتبة الفقیه٬ ج۲ ٬ ص۱۰۸ </ref>
==در قرآن==
==در قرآن==
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{سخ}}{{عربی|وَمَا أُمِرُ‌وا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ﴿٥﴾|ترجمه=و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند، و در حالى كه به توحيد گراييده‌اند، دين[خود] را براى او خالص گردانند، و [[نماز]] برپا دارند و [[زکات|زكات]] بدهند، و دين [ثابت و] پايدار همين است.}}|تاریخ بایگانی| منبع =[[سوره بینه]]،  آیه ٥.| تراز = چپ| عرض = 200px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#ECFAF5| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{سخ}}{{عربی|وَمَا أُمِرُ‌وا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ﴿٥﴾|ترجمه=و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند، و در حالى كه به توحيد گراييده‌اند، دين[خود] را براى او خالص گردانند، و [[نماز]] برپا دارند و [[زکات|زكات]] بدهند، و دين [ثابت و] پايدار همين است.}}|تاریخ بایگانی| منبع =[[سوره بینه]]،  آیه ٥.| تراز = چپ| عرض = 200px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#ECFAF5| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
۱۸٬۴۱۲

ویرایش