اخلاص: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اِخلاص''' انجام دادن عمل تنها برای [[خدا]] و پاک کردن [[نیت|نیّت]] از غیر خدا است. واژگان مشتق از اخلاص در آیات [[قرآن]] با تأکید بر مفاهیمی مانند انجام طاعات و [[عبادت|عبادات]] فقط برای [[خدا]]، دل بریدن از غیر او و عدم درخواست اجر از غیر خداوند و نفی [[شرک]] و ریا به ‌کار رفته است.

در دانش‌های گوناگونِ [[فقه]]، [[اخلاق]] و [[عرفان]]، اخلاص با تعابیر متفاوتی بیان شده است. در [[فقه]] در باب‌های مربوط به عبادات مانند [[نماز]] و [[روزه]]، اخلاص، رکن اصلی [[نیت|نیّت]] بیان شده است. در اخلاق، اخلاص را پایه رفتار اخلاقی و روح عمل، تنها راه رهایی از  [[شیطان]]  و ملاک پذیرش و درستی رفتار‌ می‌دانند. در عرفان  به عنوان یکی از منازل سلوک عرفانی که دارای مراتب و درجاتی است مطرح شده است. همچنین در [[ حدیث|روایات]] اسلامی برای اخلاص ثمرات و مراتب و برای شناختن افراد مخلص نشانه‌هایی ذکر شده است. از نظر روایات، برای این که عملی خالص باشد باید قبل، حین و حتی بعد از انجامش برای [[خدا|خداوند]] باشد.