بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن در مورد دوره بارداری حضرت مریم سخنی نمی‌گوید.<ref name=":02">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> مفسران نظرات مختلفی؛ از چند ساعت<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۷.</ref> تا ۹ ماه<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> را در مورد مدت بارداری ارائه کرده‌اند.<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج‏۵، ص۱۹۶.</ref> [[حدیث|روایات]] نیز مختلف بوده و زمان‌های متفاوتی را ذکر کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[ابن‌کثیر]] عالم و مفسر [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] قول مشهور را ۹ ماه دانسته است.<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج‏۵، ص۱۹۶.</ref> مریم برای اینکه کسی از خانواده و مردم نزدیک او نباشد به مکانی دور رفت<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۳۰۶.</ref> برخی این مکان دور را شهر ناصره در [[فلسطین|فلسطین امروزی]] دانسته‌اند. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[درد زایمان]] او را به سوی تنه درختی کشاند<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> تعبیر تنه درخت در [[قرآن]] اشاره به خشک بودن درخت داشته است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref>

مریم آرزوی مرگ کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم  و از یاد رفته بودم»<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> علت این گفتار مریم را شرم از مردم<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref> و ترس از ملامت آن‌ها<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۸.</ref> دانسته‌اند. [[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه در تقریر این گفتار مریم آورده که مریم دختر جوانی بود که دنیا را ترک کرده و مسئولیت‌های زندگی بر عهده‌اش نیفتاده بود. او زن عابدی بود که زیبایی‌های دنیا را رها کرده بود. حال این زن درد زایمان می‌گیرد و نمی‌داند چه کند، سختی سنگینی را درک می‌کند و در چنین حالتی [[طلب مرگ|آرزوی مرگ]] دارد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۲.</ref> برخی مفسران معتقدند تقاضای مرگ عمل درستی نیست، ولی گاه در زندگی انسان حوادث سختی روی می‌دهد که حیات کاملا تلخ و ناگوار می‌شود به خصوص در موضوعات مرتبط با آبرو. مریم نیز در چنین شرایطی بوده و کلام وی نشان می‌دهد که عفت و پاکدامنی را حتی از جانش بیشتر دوست می‏‌داشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref>

ندایی از پایین پای مریم به او رسید<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> تا ناراحتی را از وی دور کند<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۰.</ref> این ندا دهنده را برخی [[عیسی(ع)]] و برخی [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۰.</ref> برخی شواهد را مناسب‌تر به این قول دانسته‌اند که گوینده را جبرئیل بدانیم.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۰.</ref> [[شیبانی]] مفسر شیعه در قرن هفتم هجری نظر اکثر مفسران را بر این دانسته که ندا دهنده عیسی(ع) بوده است.<ref>شیبانی، نهج البیان عن کشف معانی القرآن، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۰۹.</ref> این ندا دهنده به مریم گفت که ناراحت نباشد<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> خداوند نهر آبی کوچکی در پایین پایش جاری کرده است.<ref>شیبانی، نهج البیان عن کشف معانی القرآن، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۰۹.</ref> همچنین تکانی به درخت نخل بدهد تا رًطب تازه برای او بریزد.<ref>سوره مریم، آیه۲۵.</ref> سپس به او می‌گوید از این غذای نیروبخش بخورد، از آن آب گوارا بنوشد و از این مولود جدید خوشحال باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۲.</ref> توصیه به خوشحالی به جهت فرزند به جهت دل مشغولی مریم بود که با این فرزند چه خواهد کرد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۴.</ref>