صالح المؤمنین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صالِحُ المُؤمِنین''' به‌معنای بهترینِ [[ایمان|مؤمنان]] یا مؤمنان صالح، برگرفته از آیه چهارم [[سوره تحریم]] است. در این آیه، صالح‌المؤمنین فردی معرفی شده است که به‌همراه خدا، [[جبرئیل]] و دیگر [[فرشته|فرشتگان]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] پشتیبانی می‌کند. مفسران دلیل نزول آیه صالح المؤمنین را اذیت و آزاری دانسته‌اند که از سوی برخی [[همسران پیامبر(ص)]] نسبت به آن حضرت روا داشته شد و خداوند با نزول این آیه آنها را توبیخ کرد و خواست به دلیل رفتارشان [[توبه]] کنند.<br>

عده‌ای از [[تفسیر قرآن|مفسران]] واژه صالح المؤمنین را مفرد و مصداقش را تنها یک نفر و برخی دیگر آن را اسم جنس و شامل همه [[مسلمان|مسلمانان]] باتقوا دانسته‌اند. مفسران شیعه در دیدگاه اول، [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] را تنها مصداق و در دیدگاه دوم بهترین مصداق آن دانسته‌اند. مستند دیدگاه اول، روایاتی است که در منابع شیعه و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] نقل شده و امام علی(ع) را به دلیل [[عصمت]] و شایستگی‌هایش، تنها مصداق صالح المؤمنین دانسته است.<br>

تعدادی از مفسران اهل‌سنت، دو خلیفه اول را به دلیل بازداشتن دخترانشان ([[عایشه]] و [[حفصه دختر عمر بن خطاب|حفصه]]) از اذیت و آزار پیامبر(ص)، از مصادیق صالح المؤمنین دانسته؛ ولی تصریح می‌کنند که مصادیق آن منحصر در این افراد نیست.

صالح المومنین از این آیه گرفته شده است: {{عربی|«إِن تَتُوبَا إِلَی اللهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکمَا ۖ وَإِن تَظَاهَرَ‌ا عَلَیهِ فَإِنَّ الله هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِ‌یلُ وَ صَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَالْمَلَائِکةُ بَعْدَ ذَٰلِک ظَهِیرٌ‌؛ اگر شما دو زن‌ به درگاه خدا توبه کنید [بهتر است‌]، واقعاً دل‌هایتان انحراف پیدا کرده است و اگر علیه او به یکدیگر کمک کنید، در حقیقت، خدا خود سرپرست او است، و جبرئیل و صالحِ مؤمنان [نیز یاور اویند] و گذشته از این، فرشتگان [هم] پشتیبان [او] خواهند بود.»<ref>سوره تحریم، آيه۴.</ref>}} از این رو آیه مذکور به آیه صالح المؤمنین شناخته می‌شود.<ref>علامه حلی، نهج‌الحق، ۱۴۰۷ق، ص۱۹۱.</ref>