آیه اعتداء: تفاوت میان نسخه‌ها
←قاعده فقهی
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
آیه اعتدا در ابواب متعدد فقهی از جمله [[حج]]، [[جهاد]]، [[قصاص]]، [[غصب]] و [[بیع]] مورد استناد قرار گرفته است.<ref>حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۴۴۱؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۱م، ج۲۱، ص۳۲؛ طوسی، الخلاف، نشر اسلامی، ج۵، ص۱۹۳؛ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۶۰.</ref> از این آیه قاعده فقهی [[اعتداء]] برداشت شده است.<ref>کاشف الغطاء، أنوار الفقاهة (کتاب المکاسب)، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۱۲۴.</ref> | آیه اعتدا در ابواب متعدد فقهی از جمله [[حج]]، [[جهاد]]، [[قصاص]]، [[غصب]] و [[بیع]] مورد استناد قرار گرفته است.<ref>حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۴۴۱؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۱م، ج۲۱، ص۳۲؛ طوسی، الخلاف، نشر اسلامی، ج۵، ص۱۹۳؛ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۶۰.</ref> از این آیه قاعده فقهی [[اعتداء]] برداشت شده است.<ref>کاشف الغطاء، أنوار الفقاهة (کتاب المکاسب)، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۱۲۴.</ref> | ||
این قاعده در | این قاعده در احکام مربوط حج بدین‌گونه است که اگر کسی در [[حرم مکی|حرم]] مرتکب جنایتی شود در همان‌جا قصاص می‌شود و با او مقابله به مثل می‌شود زیرا حرم را هتک کرده است، ولی اگر در بیرون از محدوده حرم مکه مرتکب جنایت شود و بعد به حرم خدا پناه ببرد، تا وقتی از حرم بیرون نیاید، قصاص نمیشود. البته از نظر خوراکی و مانند آن در مضیقه و فشار قرار می‌گیرد تا مجبور به بیرون آمدن از حرم بشود. <ref>حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۴۴۱.</ref>[[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در روایتی با استشهاد به آیه اعتداء حکمتِ اقامه حد بر چنین شخصی را حرمت شکنی او نسبت به حرم دانسته است.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ج۵، ص۴۱۹. | ||
</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||