اجتهاد در مقابل نص: تفاوت میان نسخه‌ها

{{درباره ۲|اجتهاد در برابر نص|آشنایی با کتاب اجتهاد در برابر نص مدخلِ|النص و الاجتهاد (کتاب)| }}

'''اجتهاد در مقابل نَصّ''' به معنای مقدم داشتن نظر شخصی [[مجتهد]] بر کلام صریح و روشن [[قرآن]] یا [[چهارده معصوم|معصومین]] است. این اصطلاح در [[فقه امامیه|فقه]] و [[کلام امامیه|کلام شیعه]] رواج دارد. [[حبیب‌الله خویی|میرزا حبیب‌الله خویی]] چنین اجتهادی را [[بدعت]] شمرده و [[ناصر مکارم شیرازی]] آن را منجر به نابودی مصونیّت همه احکام دانسته است. فقیهان شیعه و سنی، برخی [[صحابه]] و [[تابعین|تابعان]] با اجتهاد در برابر نص مخالفت کرده‌اند. مخالفان به برخی [[آیه|آیات قرآن]]، [[حدیث|روایات]] و عقل استناد کرده‌اند. [[جعفر سبحانی]]، [[مرجع تقلید]] با استناد به [[آیه اول سوره حجرات]] و لزوم تسلیم در برابر فرمان خدا و رسولش اجتهاد در برابر نص را جلو‌افتادن و تقدّم بر آنان دانسته است. بر پایه حدیثی،[[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] فرمود: هر کس در دو درهم به غیر آن چه خدا نازل کرده حکم کند، کافر شده است. راوی از امام می‌پرسد: کافر به آن چه خدا نازل کرده یا به آن چه بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] نازل شده است؟ حضرت فرمودند: وای بر تو! هرگاه کسی به آن چه بر محمد(ص) نازل شده کافر شود، به تحقیق به آن چه خدا نازل فرموده نیز کافر شده است.