تخریب بقیع: تفاوت میان نسخه‌ها

«بزرگترین امری که عموم اهالی مملکت از پادشاه محبوب خود مترصدند تعظیم شعائر دینیه و رفع خلل اسلامیه و تصدیق مقدسات مذهبی است... با یک دلی پرخون و قلبی مجروح منتظر نتیجه اقدامات ملوکانه و ترمیم بقاع مقدسه و التیام جراحات وارده هستیم.»|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}

تخریب اماکن مسلمانان، و به خصوص تخریب بقیع، واکنش [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری]]، از بزرگان [[حوزه علمیه نجف]] و [[حوزه علمیه قم|قم]] را برانگیخت و به تعطیلی دروس حوزه و بازار منتهی شد.<ref>امینی، بقیع الغرقد، ۱۳۸۶ش، ص۵۳؛ قاضی عسکر، تخریب و بازسازی بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۴۹.</ref> [[محمد خالصی‌زاده|شیخ محمد خالصی]]، و [[سید حسن مدرس]] نیز به تخریب بقیع واکنش نشان دادند و خواستار برخورد قاطع با عوامل تخریب قبور اماکن مقدس شدند.<ref>قاضی عسکر، تخریب و بازسازی بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۵۴.</ref> [[سید حسین طباطبایی قمی]]، مشهور به آیت‌الله قمی نیز از جمله [[مرجع تقلید|مراجع شیعه]] بود که تا سال‌ها پس از تخریب قبور بقیع، به دنبال بازسازی قبور ائمه در بقیع بود و وزارت خارجه ایران برای تأمین خواسته وی، به مذاکره با دولت [[عربستان سعودی]] پرداخت.<ref>قاضی عسکر، تخریب و بازسازی بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۱۴۸ و ۱۵۱.</ref>[[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] نیز نافهمی و کج‌روی را عامل تخریب قبور اولیا خدا در بقیع دانسته است.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۷۸ش، ج۱۸، ص۱۷۵.</ref>

[[سید محسن امین]]، در پی تخریب اماکن مقدس اسلامی به حجاز سفر کرد و به تألیف کتاب [[کشف الارتیاب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب (کتاب)|کشف الارتیاب]] پرداخت تا وهابیت، تاریخ آن و اقدامات آنان را شرح دهد.<ref>محمد علی، معجم المؤلفات الإسلامیة فی الردّ علی الفرقة الوهابیة، ۱۴۳۰ق، ص۳۷۵-۳۷۶.</ref> کتاب مذکور همچنین شامل بیان اعتقادات وهابیان و مطالبی در رد عقاید آنان است و با عنوان تاریخچه نقد و بررسی وهابی‌ها، به فارسی ترجمه شده است.<ref>محمد علی، معجم المؤلفات الإسلامیة فی الردّ علی الفرقة الوهابیة، ۱۴۳۰ق، ص۳۷۵-۳۷۶.</ref> [[محمدجواد بلاغی نجفی|محمدجواد بلاغی]] در رساله [[رد الفتوی بهدم قبور الائمة فی البقیع]]، به نقد مبانی اندیشه وهابیان درباره تخریب اماکن مقدس پرداخت<ref>الرفاعی،‌ معجم ما کتب فی الحج، ۱۴۲۷ق، ص۱۷۱.</ref> و در کتاب دیگری با عنوان دعوة الهدی الی الورع فی الأفعال و الفتوی، به فتوای تخریب بقعه‌های متبرکه واکنش نشان داد.<ref>محمد علی، معجم المؤلفات الإسلامیة فی الردّ علی الفرقة الوهابیة، ۱۴۳۰ق، ص۴۸۰.</ref> همچنین شاعران بسیاری، ناخرسندی خود را از تخریب قبور بقیع، در قالب شعر بیان کرده‌اند.<ref>مدنی، التاریخ الامین، ۱۴۱۸ق، ص۳۶۶-۳۶۸؛ امینی، بقیع الغرقد، ۱۳۸۶ش، ص۳۳۵-۳۴۱.</ref>

شماری از فقیهان شیعه، درباره لزوم ساختن مجدد بارگاه‌های بقیع، [[فتوا]] صادر کرده‌اند؛<ref>امینی، بقیع الغرقد، ۱۳۸۶ش، ص۵۵.</ref> از آن جمله، [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[ناصر مکارم شیرازی]]، و [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، تلاش برای بازسازی قبور ائمه در بقیع را [[واجب]] یا [[واجب کفایی]] دانسته و [[سید علی حسینی سیستانی|سید علی سیستانی]]، آن را [[مباح|جایز]] خوانده است.<ref>قاضی عسکر، تخریب و بازسازی بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۱۶۰.</ref>