پرش به محتوا

آیه ۸۸ سوره یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:
== متن و ترجمه ==
== متن و ترجمه ==
{{گفت و گو
{{گفت و گو
|عرض=۹۰
| تراز = وسط
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:125%; font-weight: normal;
| عنوان =
|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170%
|{{قرآن جدید|یوسف|۸۸}}
|شکل بندی آدرس=font-size:75%;
|{{قرآن جدید|یوسف|۸۸|نوع=ترجمه فولادوند|منبع=نه}}
|تورفتگی=۰
|آدرس= [[سوره یوسف]]: آیه ۸۸
|تراز=وسط
}}
|عنوان={{عربی|اندازه=۹۵%|فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قَالُوا يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ}}
|پس چون [برادران] بر او وارد شدند گفتند ای عزیز به ما و خانواده ما آسیب رسیده‌است و سرمایه ای ناچیز آورده‌ایم بنابراین پیمانه ما را تمام بده و بر ما تصدق کن که خدا صدقه دهندگان را پاداش می‌دهد.([[سوره یوسف]]، آیه ۸۸.)}}
 
== مزجاة، کالای برادران یوسف(ع) ==
== مزجاة، کالای برادران یوسف(ع) ==
برادران [[یوسف (پیامبر)|حضرت یوسف]] هنگام بازگشت به مصر، به [[عزیز مصر]] عرض کردند که در مقابل گرفتن طعام، می‌توانند «مُزْجاة» که در توانشان است، بدهند. چند احتمال درباره «مزجاة» در این آیه بین مفسران شیعه مطرح شده است. جنس نامرغوب و بی‌ارزشی،<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹؛ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۲۵۱؛ سبزواری، ارشاد الاذهان، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۱؛ شریف لاهیجی، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۵۵۳؛ جزایری، عقود المرجان فی تفسیر القرآن، ۱۳۸۸ش، ص۵۴۲؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۹؛ مغنیه، التفسير الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۱.</ref> مال قلیل و اندک،<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹؛ ابو‌الفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۱۴۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۹؛ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۲۵۵؛ شریف لاهیجی، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۵۵۳؛ جزایری، عقود المرجان فی تفسیر القرآن، ۱۳۸۸ش، ص۵۴۲؛ جرجانی، تفسیر گازر، ۱۳۳۷ش، ج۵، ص۳۴؛ مغنیه، التفسير الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۱.</ref> چیز راکد بی‌فایده<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶.</ref> و کالای دارای قوت و نیرو ولی غیر کافی<ref> شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹.</ref> برخی از این موارد است. مفسران اهل‌سنت نیز به مال کم<ref> طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۳، ص۳۳؛بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۱۷۴؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۸، ص۵۰۳.</ref> و یا بی‌ارزش<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۱۷۴؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۸، ص۵۰۳.</ref> اشاره کرده‌اند.
برادران [[یوسف (پیامبر)|حضرت یوسف]] هنگام بازگشت به مصر، به [[عزیز مصر]] عرض کردند که در مقابل گرفتن طعام، می‌توانند «مُزْجاة» که در توانشان است، بدهند. چند احتمال درباره «مزجاة» در این آیه بین مفسران شیعه مطرح شده است. جنس نامرغوب و بی‌ارزشی،<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹؛ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۲۵۱؛ سبزواری، ارشاد الاذهان، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۱؛ شریف لاهیجی، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۵۵۳؛ جزایری، عقود المرجان فی تفسیر القرآن، ۱۳۸۸ش، ص۵۴۲؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۹؛ مغنیه، التفسير الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۱.</ref> مال قلیل و اندک،<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹؛ ابو‌الفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۱۴۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۹؛ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۲۵۵؛ شریف لاهیجی، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۵۵۳؛ جزایری، عقود المرجان فی تفسیر القرآن، ۱۳۸۸ش، ص۵۴۲؛ جرجانی، تفسیر گازر، ۱۳۳۷ش، ج۵، ص۳۴؛ مغنیه، التفسير الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۱.</ref> چیز راکد بی‌فایده<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶.</ref> و کالای دارای قوت و نیرو ولی غیر کافی<ref> شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹.</ref> برخی از این موارد است. مفسران اهل‌سنت نیز به مال کم<ref> طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۳، ص۳۳؛بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۱۷۴؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۸، ص۵۰۳.</ref> و یا بی‌ارزش<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۱۷۴؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۸، ص۵۰۳.</ref> اشاره کرده‌اند.