ابوبکر بن ابی‌قحافه: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از رسیدن خبر رحلت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] به سراسر [[جزیرة العرب|جزیرةالعرب]]، واکنش‌هایی به شکل‌های مختلف رخ نمود. برخی از منابع حکایت از این دارند که بسیاری از کسانی که ابوبکر با نام [[ ارتداد]] با آنان جنگید، نماز می‌خواندند، یعنی به [[توحید]] و [[نبوت]] اعتقاد داشتند. برخی از اینان، ابوبکر را به رسمیت نشناخته بودند و برخی از پرداخت زکات به او خودداری می‌کردند. به گفته ابن کثیر<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۱۱.</ref>، جز ابن ماجه همه اهل حدیث آورده‌اند که [[عمر بن خطاب|عمر]] به ابوبکر اعتراض کرد که چگونه برخلاف سنّت پیامبر(ص) با مردمی که بر [[توحید|یگانگی خدا]] و [[نبوت|رسالت محمد(ص)]] شهادت داده‌اند، می‌جنگی؟ ابوبکر پاسخ داد:... به خدا [[سوگند |سوگند]] با کسی که میان نماز و [[زکات]] تفاوت نهد، خواهم جنگید. طبری نیز آورده است که گروه‌هایی از اعراب به [[مدینه]] می‌آمدند که به [[نماز]] اقرار داشتند، ولی از دادن [[زکات]] خودداری می‌کردند<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۱۱.</ref> و در میان مخالفان کسانی بودند که با اعتراض به [[خلافت]] ابوبکر، از پرداخت زکات به وی امتناع داشتند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۴۶؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۱۱.</ref>

بدین‌سان ابوبکر سرکوب مخالفان حکومت و دشمنان اسلام را آغاز کرد و با یاری مسلمانان توانست سرکشی‌های مناطق نزدیک‌تر را در مدتی بسیار کوتاه، تقریباً در دو ماه و نیم (از جمادی‌الاول یا جمادی‌الآخر ۱۱ق تا اواخر همین سال) و آشوب‌های نواحی دوردست‌تر و فتنه پیامبران دروغین [[اسود عنسی]]، [[طلیحه بن خویلد]]، [[سجاح]] و [[مسیلمه کذاب| مسیلمه]] را نیز تا نیمه سال بعد فرو نشاند و فقط در مدت یک سال جزیرةالعرب را چون زمان پیامبر یکسره زیر لوای اسلام درآورد.{{یاد| برای اطلاع از جزئیات این پیروزی‌ها رجوع کنید به: بلاذری، فتوح البلدان، ۱۳۹۸ق، ۸۹-۱۱۵؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۲۷-۳۴۲؛ دروزه، تاریخ العرب فی الاسلام، المکتبه المصریه، ۳۸-۶۵.}}

فُجائه سُلَمی به پیش ابوبکر آمده و گفت مشتاق است با مرتدان جهاد کند ولی نه سلاح دارد و نه اسب. ابوبکر به او سلاح و اسب داد <ref>بلاذری، أنساب ‏الأشراف، ۱۹۹۶م، ج۱۳، ص۳۰۳.</ref>و او را به همراه سپاهی به جهاد فرستاد. اما او دست به طغیان زده و مسلمانان و مرتدان را می‌کشت و اموالشان را می‌گرفت.<ref name=":0">ابن‌کثیر، البداية و النهاية، ۱۹۸۶م، ج۶، ص۳۱۹.</ref> در نهایت ابوبکر سپاهی را به نبرد او فرستاد. او را دستگیر کرده و به مدینه آوردند. به دستور ابوبکر، او را در بقیع آتش زدند.<ref name=":0" />