پرش به محتوا

آیه اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۰۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۸ دسامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
==متن آیه==
==متن آیه==
{{گفت و گو
{{گفت و گو
|عرض=100
| تراز = وسط
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:125%; font-weight: normal;
| عنوان =
|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170%
|{{قرآن جدید|حجرات|۱۰}}
|شکل بندی آدرس=font-size:75%;
|{{قرآن جدید|حجرات|۱۰|نوع=ترجمه فولادوند|منبع=نه}}
|تورفتگی=۰
|آدرس= سوره حجرات: آیه ۱۰
|تراز=وسط
}}
|عنوان={{عربی|اندازه=۱۰۰%| إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُواْ بَینْ أَخَوَیکمُ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّکمُ تُرْحَمُونَ ﴿۱۰﴾}}
|مؤمنان برادر یکدیگرند؛ پس دو برادر خود را صلح و آشتی دهید و [[تقوا]] ی الهی پیشه کنید، باشد که مشمول رحمت او شوید!}}
 
==تفسیر آیه==
==تفسیر آیه==
این [[آیه]] به یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌های اجتماعی [[مسلمان|مسلمانان]] اشاره کرده و [[ایمان|مؤمنان]] را برادر یکدیگر معرفی می‌نماید و نزاع و درگیری میان آنان را درگیری میان برادران می‌نامد. ازاین‌رو، به آنان دستور می‌دهد که میان دو برادر خود، صلح و آشتی برقرار کنند (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَینَ أَخَوَیکمْ). همان اندازه که برای ایجاد صلح در میان دو برادر نسَبی تلاش و کوشش می‌کنید باید در میان مؤمنان متخاصم نیز برای برقراری صلح به طور جدی و قاطع وارد عمل شوید. اخوت و برادری مسلمانان تنها در لفظ و در شعار نیست، بلکه در عمل و تعهدهای متقابل نیز همه خواهر و برادرند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۷۲.</ref>
این [[آیه]] به یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌های اجتماعی [[مسلمان|مسلمانان]] اشاره کرده و [[ایمان|مؤمنان]] را برادر یکدیگر معرفی می‌نماید و نزاع و درگیری میان آنان را درگیری میان برادران می‌نامد. ازاین‌رو، به آنان دستور می‌دهد که میان دو برادر خود، صلح و آشتی برقرار کنند (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَینَ أَخَوَیکمْ). همان اندازه که برای ایجاد صلح در میان دو برادر نسَبی تلاش و کوشش می‌کنید باید در میان مؤمنان متخاصم نیز برای برقراری صلح به طور جدی و قاطع وارد عمل شوید. اخوت و برادری مسلمانان تنها در لفظ و در شعار نیست، بلکه در عمل و تعهدهای متقابل نیز همه خواهر و برادرند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۷۲.</ref>