محمدتقی آقا نجفی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

'''شیخ‎ محمدتقی رازی آقا نجفی''' (۱۲۶۲-۱۳۳۲ق/۱۸۴۶-۱۹۱۴م)، فرزند [[محمد باقر آقا نجفی اصفهانی]] و نوه [[محمد تقی رازی]] از مجتهدان [[اصفهان]] در دوره  [[ناصرالدین‎شاه]]. وی پس از اخذ [[اجتهاد]] از علمای [[نجف]] به اصفهان بازگشت و [[مرجعیت]] عام یافت. آقا نجفی با [[ظل السلطان]] حاکم اصفهان رابطه خوبی نداشت. از او آثار علمی بسیاری  بر جای مانده است.

آقا نجفی به [[ناصرالدین‎شاه]] و دستگاه حکومت او بی‎اعتنا بود و با [[ظل‎السلطان]] فرزند شاه که حاکم اصفهان بود و بسیار بر مردم ستم می‎کرد، همواره درگیر بود، اما در واقع قدرت او از قدرت حاکم اصفهان افزون‎تر بود. ظل‎السلطان، آقانجفی را مانع تاخت و تاز، چپاول و تجاوز خود می‎یافت. مأموران استعماری [[انگلستان]] نیز که برای بسط تسلط دولت متبوع خود بر ایران، برنامه‎های گسترده داشتند و قدرت اجتماعی آقانجفی را مانع اجرای نقشه‎های خویش می‎یافتند، از او بیمناک بودند. به همین جهت، همواره سعی در تضعیف وی داشتند ولی به جهت توجه مردم به وی، دشمنی آنان کاری از پیش نبرد.

مخالفان آقا نجفی، یک‎بار توانستند با تحریک ناصرالدین‎شاه و ترساندن وی، که خود نیز از اقانجفی بیمناک بود و توسعه نفوذ وی و بی‎باکی او در اجرای حدود شرعی را تعرضی نسبت به حدود اختیارات و قدرت‌های خود می‎شمرد، فرمان انتقال آقانجفی به [[تهران]] را از وی بگیرند، اما آقانجفی در تهران هم، علاوه بر دایر ساختن حوزه درسی، به مبارزه سیاسی و روشن ساختن ذهن مردم نسبت به فساد دربار و نظام حاکم و سرانجام مداخلات بیگانگان در امور کشور ادامه داد و چون خطر فعالیت وی در پایتخت برای رژیم بیشتر بود، او را به اصفهان بازگردادند. همانند این حادثه در ۱۳۲۱ق/۱۹۰۳م در هنگام سلطنت [[مظفرالدین‎شاه]] نیز تکرار شد.