آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←ساختار کتاب و محتوا
(←ساختار کتاب و محتوا: اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام) |
|||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
* جلد اول: شامل تفسیر سوره های حمد، بقره و آل‌عمران است. در ابتدای این جلد او با ذکر مقدمه‌ای که دارای چهار فصل و یک خاتمه است به بیان امور زیر پرداخته: | * جلد اول: شامل تفسیر سوره های حمد، بقره و آل‌عمران است. در ابتدای این جلد او با ذکر مقدمه‌ای که دارای چهار فصل و یک خاتمه است به بیان امور زیر پرداخته: | ||
*# فصل اول [[معجزه|اعجاز]] و مانند ناپذیری قرآن: بلاغی معتقد است معجزه کاری است خارج از قدرت بشر، قوانین علمی و آموزشی که فرد آن را برای اثبات ادعای نبوت خود می‌آورد.<ref>بلاغی، آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳.</ref> او با ذکر برخی وجوه اعجازی قرآن ازجمله اعجاز تاریخی، اعجاز در استدلال و اعجاز در قانونگذاری عادلانه، قرآن را متفاوت و برتر از سایر معجزات برمی‌شمارد.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۵-۱۵.</ref> | *# فصل اول [[معجزه|اعجاز]] و مانند ناپذیری قرآن: بلاغی معتقد است معجزه کاری است خارج از قدرت بشر، قوانین علمی و آموزشی که فرد آن را برای اثبات ادعای نبوت خود می‌آورد.<ref>بلاغی، آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳.</ref> او با ذکر برخی وجوه اعجازی قرآن ازجمله اعجاز تاریخی، اعجاز در استدلال و اعجاز در قانونگذاری عادلانه، قرآن را متفاوت و برتر از سایر معجزات برمی‌شمارد.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۵-۱۵.</ref> | ||
*# فصل دوم توحید مصاحف: بلاغی در این فصل به مسئله گردآوری و یکی‌کردن مصحف‌ها در زمان [[خلفای سه‌گانه]] اشاره می‌کند.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۱۹.</ref> او همچنین مسئله تحریف قرآن نسبت به زیادی یا نقصان را نمی‌پذیرد و قرآن کنونی را همان قرآن نازل شده بر پیامبر می‌داند.<ref>بلاغی، | *# فصل دوم توحید مصاحف: بلاغی در این فصل به مسئله گردآوری و یکی‌کردن مصحف‌ها در زمان [[خلفای سه‌گانه]] اشاره می‌کند.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۱۹.</ref> او همچنین مسئله تحریف قرآن نسبت به زیادی یا نقصان را نمی‌پذیرد و قرآن کنونی را همان قرآن نازل شده بر پیامبر می‌داند.<ref>بلاغی، آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۴-۲۸.</ref> بلاغی کلام [[میرزا حسین نوری|محدث نوری]] مبنی بر تحریف نقصانی قرآن را مردود و مستند به روایات ضعیف و غیرقابل اعتنا دانسته است.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۴-۲۸.</ref> | ||
*# فصل سوم باعنوان قرائت قرآن: بلاغی در این فصل با بیان پیوستگی ماده و صورت قرآن، قرائت های مشهور را منافی با این مسئله نمی‌داند.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۹-۳۱.</ref> او قرائت‌های غیر مشهور قرآن را دارای اشکالاتی چون ضعف سند، تناقض با قرائات مشهور و خبر واحد غیر عادل بودن این قرائات است.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۹-۳۱.</ref> | *# فصل سوم باعنوان قرائت قرآن: بلاغی در این فصل با بیان پیوستگی ماده و صورت قرآن، قرائت های مشهور را منافی با این مسئله نمی‌داند.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۹-۳۱.</ref> او قرائت‌های غیر مشهور قرآن را دارای اشکالاتی چون ضعف سند، تناقض با قرائات مشهور و خبر واحد غیر عادل بودن این قرائات است.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۹-۳۱.</ref> | ||
*# فصل چهارم تفسیر قرآن: بلاغی این فصل را به گفتارهایی در مورد ویژگی‌های زبان عربی گذرانده است. او در دو گفتار نخست به تاثیر و نقش آشنایی کامل و تدبر در الفاظ قرآن در تفسیر پرداخته است. بلاغی می‌گوید با گسترش اسلام فهم زبان قرآن نیز مخلوط به کژتابی‌هایی شده است که لغت‌دانانی چون جوهری<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۲-۴۲.</ref> و ادیبانی چون زمخشری نیز در آن دچار لغزش هستند.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۲-۴۲.</ref> او باور دارد در تفسیر تقلید از لغت‌دانان و ادیبان صحیح نیست و مفسر باید با ممارست در زبان عربی و تدبر، معنای مناسب مفردات و نقشها را دریابد.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۲-۴۲.</ref> گفتار سوم او مربوط به تطبیق غلط مصادیق بر عناوین کلی قرآن است. او معتقد است باید یا به اجماع علما بر مصادیق منصوص تکیه کرد یا به اهل بیت(ع) که طبق روایات شیعه و سنی در حدیث ثقلین مورد ستایش واقع شده اند.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۳-۴۷.</ref> بلاغی در گفتار چهارم معتقد است با توجه به قرآن جایگاه اصلی ادراک دل است نه مغز.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۳-۴۷.</ref> | *# فصل چهارم تفسیر قرآن: بلاغی این فصل را به گفتارهایی در مورد ویژگی‌های زبان عربی گذرانده است. او در دو گفتار نخست به تاثیر و نقش آشنایی کامل و تدبر در الفاظ قرآن در تفسیر پرداخته است. بلاغی می‌گوید با گسترش اسلام فهم زبان قرآن نیز مخلوط به کژتابی‌هایی شده است که لغت‌دانانی چون جوهری<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۲-۴۲.</ref> و ادیبانی چون زمخشری نیز در آن دچار لغزش هستند.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۲-۴۲.</ref> او باور دارد در تفسیر تقلید از لغت‌دانان و ادیبان صحیح نیست و مفسر باید با ممارست در زبان عربی و تدبر، معنای مناسب مفردات و نقشها را دریابد.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۲-۴۲.</ref> گفتار سوم او مربوط به تطبیق غلط مصادیق بر عناوین کلی قرآن است. او معتقد است باید یا به اجماع علما بر مصادیق منصوص تکیه کرد یا به اهل بیت(ع) که طبق روایات شیعه و سنی در حدیث ثقلین مورد ستایش واقع شده اند.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۳-۴۷.</ref> بلاغی در گفتار چهارم معتقد است با توجه به قرآن جایگاه اصلی ادراک دل است نه مغز.<ref>بلاغی، ،آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۳-۴۷.</ref> | ||