آیه ۵۵ سوره ذاریات: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته [[تفسیر قرآن|مفسران قرآن]]، بعد از آنکه کافرانِ [[مکه]] به پيامبر(ص) نسبتِ [[سحر|ساحر بودن]] دادند و او را دیوانه خواندند؛<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۴۳.</ref> به پیامبر(ص) در [[آیه ۵۴ سوره ذاریات]] دستور داده شد که از آن‌ها روی بگرداند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۴۳.</ref> در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] و  [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] آمده که بعد از این دستور، پیامبر و [[ایمان|مؤمنان]] اندوهگین و نگران شدند و تصور كردند كه اين آخرين سخن در برابر [[کفر|کافران]] خواهد بود و [[وحی|وحى]] از پیامبر(ص) قطع شده و [[عذاب الهى]] به زودى فرا خواهد رسید.<ref> طبرسی، محمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۲۶۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۸۱-۳۸۲.</ref> چيزى نگذشت كه آيه {{عربی|وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ|ترجمه=و پند ده که مؤمنان را پند سود بخشد}} نازل شد و به پيامبر(ص) دستور داد که پيوسته مؤمنان را تذکر دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۸۲.</ref><br>

[[حسینی شاه‌عبدالعظیمی]] نویسنده [[تفسیر اثنی‌عشری (کتاب)|تفسیر اثنی‌عشری]] در ذیل آیه می‌گوید: اگر موعظه‌ای بخواهد اثرگذار باشد و نفع مؤمنان را در بر داشته باشد؛ ده شرط لازم دارد که برخی از آن‌ها عبارت است از:<ref>حسینی شاه‌عبدالعظیمی، تفسیر اثنی‌عشری، ۱۳۶۳ش، ج۱۲، ص۲۸۴.</ref>