Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۸۷
ویرایش
آیه اهل الذکر: تفاوت میان نسخه‌ها
←استفاده در اثبات حجیت فتوای مجتهد
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
==استفاده در اثبات حجیت فتوای مجتهد== | ==استفاده در اثبات حجیت فتوای مجتهد== | ||
به این آیه برای اثبات وجوب [[تقلید]] از [[مجتهد]] یا حجیت فتوای وی استدلال شده است؛ یعنی کسانی که احکام فقهی نمی‌دانند به مجتهدانی که به احکام فقه آشنایند، مراجعه کنند.<ref>خویی، التنقیح، ج۱، ص۶۷.</ref> برخی اشکال کرده‌اند که منظور از اهل‌الذکر در این آیه امامان شیعه است و لذا سؤال از فقیهان و مراجعه به آنان را شامل نمی‌شود. | به این آیه برای اثبات وجوب [[تقلید]] از [[مجتهد]] یا حجیت فتوای وی استدلال شده است؛ یعنی کسانی که احکام فقهی نمی‌دانند به مجتهدانی که به احکام فقه آشنایند، مراجعه کنند.<ref>آخوند خراسانی، کفایة الاصول، ج۲، ص۷۶؛ خویی، التنقیح، ج۱، ص۶۷.</ref> برخی اشکال کرده‌اند که منظور از اهل‌الذکر در این آیه امامان شیعه است و لذا سؤال از فقیهان و مراجعه به آنان را شامل نمی‌شود. سید ابوالقاسم خویی در پاسخ به این اشکال گفته است که اهل‌ذکر، عنوان عامی است که در موارد مختلف، مصادیق مختلفی می‌پذیرد؛ در زمان حضور ائمه(ع)، آنان مصادیق اهل‌ذکرند و باید از آنان سؤال شود و به آنان رجوع شود و در زمان غیبت، فقها نسبت به مردم، مصداق اهل‌ذکرند و مردم باید به آنان مراجعه کنند.<ref>واعظ حسینی بهسودی، مصباح الاصول (تقریرات درس اصول فقه آیت‌الله خویی)، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۲۲۰. | ||
</ref> | |||
== استفاده در اثبات حجیت خبر واحد== | == استفاده در اثبات حجیت خبر واحد== | ||
در [[اصول فقه]]، برخی برای اثبات حجیت [[خبر واحد]] به آیه اهل‌الذکر استناد کرده‌اند؛ با این استدلال که وقتی در آیه پرسیدن از اهل‌ذکر واجب شمرده شده، لزوماً قبول سخن آن‌ها هم واجب می‌شود؛ وگرنه وجوب پرسیدن لغو خواهد بود.<ref>انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۳۲؛ آخوند خراسانی، کفایةالاصول، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۰۰.</ref> اشکالاتی به این استدلال مطرح کرده‌اند. از جمله [[شیخ مرتضی انصاری]] گفته است بنا بر روایات، مراد از اهل‌الذکر [[امامان]] است، نه راویانِ احادیث آن‌ها.<ref>انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۳۳.</ref> | در [[اصول فقه]]، برخی برای اثبات حجیت [[خبر واحد]] به آیه اهل‌الذکر استناد کرده‌اند؛ با این استدلال که وقتی در آیه پرسیدن از اهل‌ذکر واجب شمرده شده، لزوماً قبول سخن آن‌ها هم واجب می‌شود؛ وگرنه وجوب پرسیدن لغو خواهد بود.<ref>انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۳۲؛ آخوند خراسانی، کفایةالاصول، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۰۰.</ref> اشکالاتی به این استدلال مطرح کرده‌اند. از جمله [[شیخ مرتضی انصاری]] گفته است بنا بر روایات، مراد از اهل‌الذکر [[امامان]] است، نه راویانِ احادیث آن‌ها.<ref>انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۳۳.</ref> | ||