حسین بن محمد آل‌عصفور: تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
(←معرفی) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
حسین بن محمد آل‌عصفور، معروف به شیخ حسین عصفور<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰.</ref> از مشاهیر علمای [[امامیه]]،<ref>مؤسسه امام صادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۱۳، ص۲۲۶.</ref> [[علامه]]، [[مجتهد|فقیه]] و [[محدث]] دانسته شده است. گفته شده او از بزرگان [[اخباریان|اخباری]] زمان خود<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰؛ صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> و حتی رهبر اخباریان بود<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۳.</ref> و به وی سید المشایخ و المحققین و | حسین بن محمد آل‌عصفور، معروف به شیخ حسین عصفور<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰.</ref> از مشاهیر علمای [[امامیه]]،<ref>مؤسسه امام صادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۱۳، ص۲۲۶.</ref> [[علامه]]، [[مجتهد|فقیه]] و [[محدث]] دانسته شده است. گفته شده او از بزرگان [[اخباریان|اخباری]] زمان خود<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰؛ صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> و حتی رهبر اخباریان بود<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۳.</ref> و به وی سید المشایخ و المحققین و مُجَدِّد المذهب گفته‌اند.<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۹۳ به نقل از تاریخ بحرین.</ref> حسین آل‌عصفور را با القابی چون درازی، شاخوری و بحرانی یاد کرده‌اند.<ref>تبریزی، مرآة الکتب، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۲۲۶؛ عبدالحمید، معجم مورخی الشیعة، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۹۶.</ref> او از اهالی [[بحرین]] بود<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۲، ص۲۵۷.</ref> و زعامت دینی آن منطقه و اطراف آن را به عهده داشت.<ref>مؤسسه امام صادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۱۳، ص۲۲۶.</ref> | ||
حسین بن محمد شاگرد پدر و عموهای خود، [[یوسف بن احمد بحرانی|یوسف بحرانی]] و [[عبدالعلی آل‌عصفور]] بود.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰.</ref> شاگردانش را عالمان زیادی از منطقه [[بحرین]]، [[قطیف]]، [[احساء]] و اطراف آنها تشکیل می‌دادند.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰؛ بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۲۰۷-۲۱۱.</ref> او را فردی با استعداد و حافظه قوی دانسته‌اند به گونه‌ای که هر چه را می‌خواند حفظ می‌کرد.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰؛ صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> گفته شده بیش از ۱۲ هزار [[حدیث معنعن]] حفظ بود و در یک جلسه به تدریس، [[فتوا|إفتاء]]، تصنیف، تألیف، و [[قضاوت]] می‌پرداخت.<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۹۳.</ref> | حسین بن محمد شاگرد پدر و عموهای خود، [[یوسف بن احمد بحرانی|یوسف بحرانی]] و [[عبدالعلی آل‌عصفور]] بود.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰.</ref> شاگردانش را عالمان زیادی از منطقه [[بحرین]]، [[قطیف]]، [[احساء]] و اطراف آنها تشکیل می‌دادند.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰؛ بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۲۰۷-۲۱۱.</ref> او را فردی با استعداد و حافظه قوی دانسته‌اند به گونه‌ای که هر چه را می‌خواند حفظ می‌کرد.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۴۰؛ صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> گفته شده بیش از ۱۲ هزار [[حدیث معنعن]] حفظ بود و در یک جلسه به تدریس، [[فتوا|إفتاء]]، تصنیف، تألیف، و [[قضاوت]] می‌پرداخت.<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۹۳.</ref> | ||