حرام: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از کارها ذاتاً حرام نیستند یعنی در قرآن و حدیث حرام نشده‌اند، ولی ممکن است به دلایلی حرام بشوند. مثلا اگر کسی [[نذر]] کند یا [[سوگند|قسم]] بخورد که کار خاصی را ترک کند انجام آن کار برای او حرام خواهد شد هر چند که آن کار از نظر شرعی و به عنوان [[احکام اولیه|حکم اولی]] حرام نباشد؛ مانند این‌که کسی نذر کند یا قسم بخورد که عمل [[مکروه|مکروهی]] را ترک کند که با این نذر و قسم آن کار حرام می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، دائرة المعارف فقه مقارن، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۳۰.</ref> به این گونه از حرام، حرام عَرَضی گفته می‌شود. گاه نیز برخی از امور به این دلیل حرام می‌شوند که مقدمه انجام یک کار حرام دیگر هستند مانند کشت انگور به نیت فراهم کردن شراب<ref>مکارم شیرازی، دائرة المعارف فقه مقارن، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۳۰.</ref> که آن را حرام غیری خوانده‌اند.