حزب‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
←حزب الله در قرآن
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== حزب الله در قرآن== | == حزب الله در قرآن== | ||
در [[آیه ۲۲ سوره مجادله]] کسانی مصداق حزب‌الله معرفی شده‌اند که با دشمنان خدا و رسول او، هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستی نمی‌ورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا [[ایمان]] را بر قلب‌هایشان حک کرده و با روحی از جانب خود تأییدشان نموده و جزای آن‌ها را [[بهشت]] قرار داده است. به گفته طباطبائی، | در [[آیه ۲۲ سوره مجادله]] کسانی مصداق حزب‌الله معرفی شده‌اند که با دشمنان خدا و رسول او، هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستی نمی‌ورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا [[ایمان]] را بر قلب‌هایشان حک کرده و با روحی از جانب خود تأییدشان نموده و جزای آن‌ها را [[بهشت]] قرار داده است. به گفته طباطبائی، دلیل تکرار حزب‌الله، به جای به کار بردن ضمیر، در این آیه این است که سخن جنبه مَثَل پیدا کند.<ref> ذیل آیه </ref> [[شیخ طوسی|طوسی]] حزب‌الله را در این آیه لشکریان و اولیای خدا دانسته و از قول زجاج آن را به معنای برگزیدگان خدا آورده است.<ref> التبیان، ذیل آیه </ref> به نوشته طباطبائی، تعبیر از مؤمنان به حزب‌الله و وصف آن‌ها به فلاح، نوعی شرف بخشیدن به آنان از سوی خداوند است.<ref>همانجا</ref> مفسران شیعه در تفسیر [[آیه ۵۶ سوره مائده]] شرط حزب‌الله بودن را پذیرش ولایت (به معنای سرپرستی) خدا و پیامبر اسلام(ص) و مؤمنان بیان کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۴۳۳؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰؛ جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۸۳.</ref> جوادی آملی مؤمنان خاص را همان امامان معصوم دانسته است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲.</ref> مطابق آیه ۵۶ سوره مائده هر کس با این شرایط ولایت‌پذیر باشد از حزب‌الله است و حزب‌الله پیروز است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۴۳۳؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰؛ جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۸۳.</ref> | ||
نقطه مقابل حزب‌الله در قرآن‌کریم، حزب‌الشیطان است که در آیات ۱۴ تا ۱۹ سوره مجادله وصف‌هایی درباره آن‌ها آمده است. در این آیات حزب‌الشیطان قومی‌اند که مغضوبین خدا را به دوستی گرفته‌اند و به [[دروغ]] بر مؤمن بودن خود [[سوگند]] یاد می‌کنند. دامنه دروغگویی آن‌ها تا آنجاست که حتی در [[قیامت]] هم سوگند دروغ می‌خورند و با این حال می‌پندارند که حق با آنهاست. آنان کسانی هستند که [[شیطان]] بر آن‌ها غلبه کرده و خدا را از یاد آن‌ها برده است. | نقطه مقابل حزب‌الله در قرآن‌کریم، حزب‌الشیطان است که در آیات ۱۴ تا ۱۹ سوره مجادله وصف‌هایی درباره آن‌ها آمده است. در این آیات حزب‌الشیطان قومی‌اند که مغضوبین خدا را به دوستی گرفته‌اند و به [[دروغ]] بر مؤمن بودن خود [[سوگند]] یاد می‌کنند. دامنه دروغگویی آن‌ها تا آنجاست که حتی در [[قیامت]] هم سوگند دروغ می‌خورند و با این حال می‌پندارند که حق با آنهاست. آنان کسانی هستند که [[شیطان]] بر آن‌ها غلبه کرده و خدا را از یاد آن‌ها برده است. | ||