پرش به محتوا

آیه ۵۶ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۸: خط ۳۸:
به باور مفسران شیعه و سنی، فعل «یَتَوَلَّی» در آیه ۵۶ سوره مائده از ریشه «وَلَی» مشتق شده و به معنای ولایت‌پذیری است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰؛ محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات، ۱۳۶۱ش، ص۲۹۵؛ فخر رازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۲، ص۳۸۶-۳۸۷؛ بیضاوی، انوار التنزیل و اسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۵؛ رشید رضا، تفسیر المنار، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۱۲۷.</ref> مفسران شیعه، با رد معنای دوستی و یاری که علمای سنی مطرح کرده‌اند، «وَلیّ» را به معنای سرپرست معنا کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۴، ص۴۳۳؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰؛ جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ طبرسی، مجمع البیان، تهران، ج۷، ص۸۳؛ حساکی، شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۴۶.</ref> همچنین بنا بر نقل مفسران شیعه، بر اساس آیه ۵۶ سوره مائده، مؤمنان باید ولایت‌پذیر (به معنای پذیرش سرپرستی)، باشند.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۹۲.</ref> همچنین هر کس به ولایت خدا و مؤمنان خاص یعنی [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] درآید حزب‌الله است و چون [[حزب‌الله]] پیروز است او نیز پیروز است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۹۲.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، تعبیر به حزب‌الله و غلبه، معنای سرپرستی و حکومت را برای ولایت تاکید می‌کند، نه یک دوستی ساده، نصرت و یاری، بلکه در معنی «حزب» یک نوع تشکل و همبستگی و اجتماع برای تأمین اهداف مشترک است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۴، ص۴۳۳.</ref>  
به باور مفسران شیعه و سنی، فعل «یَتَوَلَّی» در آیه ۵۶ سوره مائده از ریشه «وَلَی» مشتق شده و به معنای ولایت‌پذیری است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰؛ محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات، ۱۳۶۱ش، ص۲۹۵؛ فخر رازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۲، ص۳۸۶-۳۸۷؛ بیضاوی، انوار التنزیل و اسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۵؛ رشید رضا، تفسیر المنار، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۱۲۷.</ref> مفسران شیعه، با رد معنای دوستی و یاری که علمای سنی مطرح کرده‌اند، «وَلیّ» را به معنای سرپرست معنا کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۴، ص۴۳۳؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰؛ جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ طبرسی، مجمع البیان، تهران، ج۷، ص۸۳؛ حساکی، شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۴۶.</ref> همچنین بنا بر نقل مفسران شیعه، بر اساس آیه ۵۶ سوره مائده، مؤمنان باید ولایت‌پذیر (به معنای پذیرش سرپرستی)، باشند.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۹۲.</ref> همچنین هر کس به ولایت خدا و مؤمنان خاص یعنی [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] درآید حزب‌الله است و چون [[حزب‌الله]] پیروز است او نیز پیروز است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۹۱ش، ج۲۳، ص۱۵۲؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۹۲.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، تعبیر به حزب‌الله و غلبه، معنای سرپرستی و حکومت را برای ولایت تاکید می‌کند، نه یک دوستی ساده، نصرت و یاری، بلکه در معنی «حزب» یک نوع تشکل و همبستگی و اجتماع برای تأمین اهداف مشترک است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۴، ص۴۳۳.</ref>  
[[پرونده:حزب الله.jpg|بندانگشتی|[[حزب‌الله لبنان]] با توجه به مضمون آیه ۵۶ سوره مائده از بخشی از این آیه در آرم خود استفاه کرده است.]]
[[پرونده:حزب الله.jpg|بندانگشتی|[[حزب‌الله لبنان]] با توجه به مضمون آیه ۵۶ سوره مائده از بخشی از این آیه در آرم خود استفاه کرده است.]]
مفسران شیعه معتقدند آیه ۵۶ سوره مائده، در اثبات جانشینی [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] پس از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، تهران، ج۷، ص۸۹؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰.</ref> آنان مصداق «الذین آمنوا» را تنها علی(ع) می‌دانند و فعل جمع را برای تعظیم و احترام قلمداد می‌کنند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، تهران، ج۷، ص۸۹؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰.</ref> حسکانی از علمای اهل تسنن، آیه ۵۶ سوره مائده را در مدح و منزلت علی بن ابیطالب(ع) دانسته و از ابن‌عباس در تفسیر این آیه عبارت «شیعة الله» و «شیعة رسول» و «شیعة علی‌بن‌ابیطالب(ع)» را نقل کرده است.<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۴۶.</ref>
مفسران شیعه معتقدند آیه ۵۶ سوره مائده، در اثبات جانشینی [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] پس از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، تهران، ج۷، ص۸۹؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰.</ref> آنان مصداق «الذین آمنوا» را تنها علی(ع) می‌دانند و فعل جمع را برای تعظیم و احترام قلمداد می‌کنند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، تهران، ج۷، ص۸۹؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۱۰.</ref> حسکانی از علمای اهل تسنن، آیه ۵۶ سوره مائده را در مدح و منزلت علی بن ابیطالب(ع) دانسته و از ابن‌عباس در تفسیر حزب‌الله عبارت «شیعة الله» و «شیعة رسول» و «شیعة علی‌بن‌ابیطالب(ع)» را نقل کرده است و غالبون را بندگان برتر خداوند و پیروزمندان بر مخالفانشان دانسته است. <ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۴۶.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
۱۸٬۳۱۵

ویرایش