عالم جبروت: تفاوت میان نسخه‌ها
←در منابع اسلامی
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
شماری از مفسران در تفسیر آیه «وَ إِنَّ الشَّیاطِینَ لَیوحُونَ إِلی أَوْلِیائِهِم»<ref>انعام، ۱۲۱.</ref> جنود الهی را از [[عالم ملکوت]] و جبروت دانسته و گروه شیاطین را از عالم ملک و طبیعت دانسته‌اند.<ref>منسوب به امام جعفر صادق(ع)، مصباح الشریعه، ۱۳۶۰ش، ص۱۶۳.</ref> | شماری از مفسران در تفسیر آیه «وَ إِنَّ الشَّیاطِینَ لَیوحُونَ إِلی أَوْلِیائِهِم»<ref>انعام، ۱۲۱.</ref> جنود الهی را از [[عالم ملکوت]] و جبروت دانسته و گروه شیاطین را از عالم ملک و طبیعت دانسته‌اند.<ref>منسوب به امام جعفر صادق(ع)، مصباح الشریعه، ۱۳۶۰ش، ص۱۶۳.</ref> | ||
واژه جبروت در [[روایات]] و [[ادعیه|ادعیه اسلامی]] نیز بازتاب فراوانی داشته است؛{{یاد| اللهم أنت أهل الكبرياء والعظمة ، وأهل الجود والجبروت... فرازی از دعای قنوت [[نماز عید]]}} به‌طوری‌که در اکثر [[روایات]] اشاره به گونه‌های مختلف همچون جبروت [[خداوند|خداوندی]]<ref>کلینی، | واژه جبروت در [[روایات]] و [[ادعیه|ادعیه اسلامی]] نیز بازتاب فراوانی داشته است؛{{یاد| اللهم أنت أهل الكبرياء والعظمة ، وأهل الجود والجبروت... فرازی از دعای قنوت [[نماز عید]]}} به‌طوری‌که در اکثر [[روایات]] اشاره به گونه‌های مختلف همچون جبروت [[خداوند|خداوندی]]<ref>کلینی، الکافی،۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۲ و ۵۸۴؛ مسعودی، اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۹.</ref> شده است و در ادعیه فراوانی از این عالم به شکل‌های گوناگون نام برده شده است.<ref>برای نمونه رجوع کن به: منسوب به امام رضا(ع)، الفقه المنسوب إلی الإمام الرضا(ع)، ص۱۳۲؛ ابن‌حیون، دعائم الإسلام، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۶۳؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۳۷، ۵۱۳.</ref>در روایتی از [[امام صادق(ع)]] خصوصیات این عالم به عنوان اصل و اساس عالم ملکوت بیان شده و ملکوت را نمودار جبروت معرفی نموده است.<ref>بهایی، منهاج النجاح فی ترجمة مفتاح الفلاح، ۱۳۸۴ش، ص۲۶.</ref> | ||
{{یاد|«انّ اللّه تعالی خلق الملک علی مثال ملکوته و أسّس ملکوته علی مثال جبروته لیستدلّ بمُلکه علی ملکوته و بملکوته علی جبروته»<ref> بهایی، منهاج النجاح فی ترجمة مفتاح الفلاح، ۱۳۸۴ش، ص۲۶.</ref>}} | {{یاد|«انّ اللّه تعالی خلق الملک علی مثال ملکوته و أسّس ملکوته علی مثال جبروته لیستدلّ بمُلکه علی ملکوته و بملکوته علی جبروته»<ref> بهایی، منهاج النجاح فی ترجمة مفتاح الفلاح، ۱۳۸۴ش، ص۲۶.</ref>}} | ||