ارث: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
«ارث» در تعریف [[فقه|فقهی]] به معنای استحقاق مال (دارایی) یا حقی (مانند حق [[خیار]] و [[شفعه]]) است که با مرگ دیگری یا آنچه در حکم مرگ است ([[موت فرضی]]) حاصل می‌شود.<ref>مؤسسه دایرة‌المعارف فقه فارسی، فرهنگ | «ارث» در تعریف [[فقه|فقهی]] به معنای استحقاق مال (دارایی) یا حقی (مانند حق [[خیار]] و [[شفعه]]) است که با مرگ دیگری یا آنچه در حکم مرگ است ([[موت فرضی]]) حاصل می‌شود.<ref>مؤسسه دایرة‌المعارف فقه فارسی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۷۵.</ref> شخصی را که مستحق ارث است «وارث» و کسی را که از او ارث باقی مانده است «مُوَرِّث» می‌نامند و به مال و حقی که از [[میت|میت]] باقی مانده است «تَرَکِه» یا «میراث» می‌گویند.<ref>مؤسسه دایرة‌المعارف فقه فارسی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۷۵.</ref> در فقه به پیروی از [[قرآن کریم]] از ارث به «فرض» و «فریضه» تعبیر شده است.<ref>مؤسسه دایرة‌المعارف فقه فارسی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۷۵.</ref> | ||
مالکیت ورثه نسبت به ترکه متوفّی، پس از ادای حقوق و دیونی که به میراث تعلق گرفته است، مستقر می‌شود؛ مانند تجهیز و [[کفن|تکفین]]، دیون و واجبات مالی، وصایای [[میت]] در یک سوم مالش بدون اجازه ورثه و زیادتر از یک سوم مال با اجازه آن‌ها، آنچه به فرزند بزرگ‌تر می‌رسد ([[حبوه]]).<ref>مؤسسه دایرة‌المعارف فقه فارسی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۷۵.</ref> | مالکیت ورثه نسبت به ترکه متوفّی، پس از ادای حقوق و دیونی که به میراث تعلق گرفته است، مستقر می‌شود؛ مانند تجهیز و [[کفن|تکفین]]، دیون و واجبات مالی، وصایای [[میت]] در یک سوم مالش بدون اجازه ورثه و زیادتر از یک سوم مال با اجازه آن‌ها، آنچه به فرزند بزرگ‌تر می‌رسد ([[حبوه]]).<ref>مؤسسه دایرة‌المعارف فقه فارسی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۷۵.</ref> | ||