توحید عبادی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
توحید عبادی، به این معناست که غیر از [[خدا]] معبودی نیست و فقط خدا شایسته عبادت است.<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۵۱۶؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۸۵.</ref> [[محمدتقی مصباح یزدی]] این تعریف را برای توحید در [[الوهیت]] و معبودیت آورده و توحید در عبادت را به این معنا دانسته که انسان در عمل جز خدا را [[عبادت|پرستش]] نکند. تفاوت آن دو در این است که اولی مربوط به اعتقاد و دومی مربوط به مقام عمل است.<ref>مصباح یزدی، خداشناسی، ۱۳۹۳ش، ص۵۹.</ref> | توحید عبادی، به این معناست که غیر از [[خدا]] معبودی نیست و فقط خدا شایسته عبادت است.<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۵۱۶؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۸۵.</ref> [[محمدتقی مصباح یزدی]] این تعریف را برای توحید در [[الوهیت]] و معبودیت آورده و توحید در عبادت را به این معنا دانسته که انسان در عمل جز خدا را [[عبادت|پرستش]] نکند. تفاوت آن دو در این است که اولی مربوط به اعتقاد و دومی مربوط به مقام عمل است.<ref>مصباح یزدی، خداشناسی، ۱۳۹۳ش، ص۵۹.</ref> | ||
عده‌ای اله و الوهیت را به معنای پرستیدنی و شایسته عبادت معنا کرده‌اند؛<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۸۵؛ | عده‌ای اله و الوهیت را به معنای پرستیدنی و شایسته عبادت معنا کرده‌اند؛<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۸۵؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۴۴۶.</ref> اما از دیدگاه بعضی معنای حقیقی اله، معبود نیست؛ بلکه معبود بودن از لوازم معنای الوهیت است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۳۶.</ref> عبدالله جوادی آملی، الوهیت را موجودی که در کار خود به صورت مطلق، مستقل باشد، معنا کرده<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۵۲۴.</ref> و جعفر سبحانی نیز آن را هم معنا با الله و به معنای خدا بودن دانسته است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۳۶.</ref> | ||
===معنای عبادت=== | ===معنای عبادت=== | ||
[[عبادت]] را به معنای تسلیم بودن، ابراز خشوع و تذلل دانسته‌اند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ ق، ج۹، ص۱۰.</ref> معادل فارسی واژه عبادت را پرستش می‌دانند.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۳۳.</ref> | [[عبادت]] را به معنای تسلیم بودن، ابراز خشوع و تذلل دانسته‌اند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ ق، ج۹، ص۱۰.</ref> معادل فارسی واژه عبادت را پرستش می‌دانند.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۳۳.</ref> | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
براساس توحید عبادی، [[عبادت]]ِ غیر خدا جایز نیست و موجب خروج از اسلام می‌شود.<ref>مصباح یزدی، به سوی تو، ۱۳۸۳ش، ص۶۳.</ref> ابهام در تعریف معنای عبادت باعث شده است تا [[وهابیت|وهابیان]] تصور کنند هر نوع خضوع و خشوعی نسبت به دیگران عبادت است؛<ref>سبحانی، آیین وهابیت، ۱۳۷۵ش، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref> ازاین‌رو به عقیده [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]] هر گونه [[توسل]]، [[تبرک]]، [[زیارت قبور]]، طلب [[شفاعت]]، به معنای عبادت اشخاص بوده و [[شرک]] است.<ref>ابن تیمیه، زيارة القبور والاستنجاد بالمقبور، نشر دار طیبه، ص۵۴.</ref> | براساس توحید عبادی، [[عبادت]]ِ غیر خدا جایز نیست و موجب خروج از اسلام می‌شود.<ref>مصباح یزدی، به سوی تو، ۱۳۸۳ش، ص۶۳.</ref> ابهام در تعریف معنای عبادت باعث شده است تا [[وهابیت|وهابیان]] تصور کنند هر نوع خضوع و خشوعی نسبت به دیگران عبادت است؛<ref>سبحانی، آیین وهابیت، ۱۳۷۵ش، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref> ازاین‌رو به عقیده [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]] هر گونه [[توسل]]، [[تبرک]]، [[زیارت قبور]]، طلب [[شفاعت]]، به معنای عبادت اشخاص بوده و [[شرک]] است.<ref>ابن تیمیه، زيارة القبور والاستنجاد بالمقبور، نشر دار طیبه، ص۵۴.</ref> | ||
در پاسخ گفته شده اعمالی همچون توسل به اولیاء الله، درخواست یاری و شفاعت از آنها، تبرک به آثار آنان و شفا خواستن از آنان، اگر همراه با اعتقاد به [[الوهیت]]، [[ربوبیت]] آنها یا [[تفویض]] | در پاسخ گفته شده اعمالی همچون توسل به اولیاء الله، درخواست یاری و شفاعت از آنها، تبرک به آثار آنان و شفا خواستن از آنان، اگر همراه با اعتقاد به [[الوهیت]]، [[ربوبیت]] آنها یا [[تفویض]] (به معنای واگذاری امور به پیامبر و امامان) باشد، عبادت و شرک در عبادت محسوب می‌شود؛ حتی بوسیدن [[ضریح]] یا قبر با این اعتقاد عبادت و شرک عبادی محسوب می‌شود. اما اگر این گونه اعمال با این اعتقاد باشد که اولیاء‌الله بندگان خالص خدا هستند که تمام زندگیشان را وقف در کسب رضایت خدا کردند، چنین اعمالی عبادت شمرده نمی‌شود حتی اگر همراه با [[سجده]] و خضوع باشد مثل سجده [[فرشته|ملائکه]] بر [[آدم|آدم(ع)]] یا [[یعقوب|یعقوب(ع)]] و پسرانش برای [[یوسف|یوسف(ع)]]. هیچ‌یک از اینها شرک در عبادت نبوده و منافاتی با توحید عبادی ندارند.<ref>سبحانی، الاهیات، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۱۰۱ و ۱۰۲.</ref> البته سجده در [[اسلام]] برای غیرخدا و بدون اذن خدا [[حرام]] است؛ ولی بدون اعتقاد به الوهیت و ربوبیت عبادت محسوب نمی‌شود.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۴۷.</ref> | ||
==تک نگاری== | ==تک نگاری== | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
* سبحانی، جعفر، الاهیات علی هدی الکتاب و السنة و العقل، چاپ سوم، قم، المرکز العالمی للدراسات الإسلامیة، ۱۴۱۲ق. | * سبحانی، جعفر، الاهیات علی هدی الکتاب و السنة و العقل، چاپ سوم، قم، المرکز العالمی للدراسات الإسلامیة، ۱۴۱۲ق. | ||
* سبحانی، جعفر، آیین وهابیت، تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۵ش. | * سبحانی، جعفر، آیین وهابیت، تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۵ش. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش. | |||
* سبحانی، جعفر، منشور جاوید، چاپ اول، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۳۸۳ش. | * سبحانی، جعفر، منشور جاوید، چاپ اول، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۳۸۳ش. | ||
*مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، چاپ دوم، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | *مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، چاپ دوم، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۱: | ||
*مصباح یزدی، محمدتقی، خداشناسی، قم، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، ۱۳۹۳ش. | *مصباح یزدی، محمدتقی، خداشناسی، قم، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، ۱۳۹۳ش. | ||
* نکویی سامانی، مهدی، توحید عبادی از دیدگاه شیعه و وهابیت، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۵ش. | * نکویی سامانی، مهدی، توحید عبادی از دیدگاه شیعه و وهابیت، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۵ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||