سید حسین طباطبایی بروجردی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در سال ۱۳۱۰ق برای ادامه تحصیل به [[اصفهان]] رفت و در درس [[سید محمدباقر درچه‌ای|حاج سید محمدباقر درچه‌ای]]، [[ابوالمعالی کلباسی|میرزا ابوالمعالی کلباسی]] و [[سید محمدتقی مدرس]] شرکت کرد. ایشان در درس [[فلسفه اسلامی|فلسفه]]‏ [[محمد کاشانی|آخوند کاشی]] و [[جهانگیرخان قشقایی]] نیز شرکت کرد.<ref>تمری، ص۲۰</ref>

سید حسین بروجردی در ۲۷ سالگی از بروجرد به [[نجف]] رفت و در درس [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] شرکت و نه سال از محضر درس ایشان استفاده کرد. دیگر اساتید ایشان در نجف [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|سید کاظم یزدی]] و [[فتح‌الله غروی اصفهانی|شریعت اصفهانی]] بودند.

در جریان تحصن علما در قم علیه اعمال رضاشاه پهلوی، علمای نجف تصمیم گرفتند اعتراض خود را به گوش رضاشاه برسانند، بنابراین آیت‌الله بروجردی و [[شیخ احمد شاهرودی]] را به نماینده خود انتخاب کردند تا با علمای قم دیدار کنند؛ اما مأموران شاه این دو را در [[قصر شیرین]] دستگیر کرده و به [[تهران]] منتقل کردند. وقتی [[رضاشاه]] به دیدار آیت‌الله بروجردی آمد، وی بعد از نصیحت شاه اعلام کرد قصد سفر به [[مشهد]] را دارد.

ایشان بعد از ماجرای دستگیری در قصر شیرین و انتقال به تهران، مستقیماً از تهران به سوی مشهد حرکت کرد و مدت ۸ماه در مشهد اقامت داشت. به درخواست آیت‌الله [[محمد کفائی]] (فرزند آخوند خراسانی) و آیت‌الله [[سید حسین طباطبایی قمی]]، شب‌ها در [[مسجد گوهرشاد]]، [[نماز جماعت]] اقامه می‌کرد. <ref>[https://rasekhoon.net/mashahir/show/597851 سید حسین طباطبایی بروجردی]، راسخون.</ref>

آیت‌الله بروجردی بعد از ۸ ماه تصمیم گرفت به بروجرد برگردد که در راه بازگشت در قم توقف کرد و [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری]]، از ایشان خواست در [[قم]] بماند و تدریس کند. <ref>[https://rasekhoon.net/mashahir/show/597851 سید حسین طباطبایی بروجردی]، راسخون.</ref>

سید حسین بروجردی در سال ۱۳۶۴ق برای معالجه از بروجرد به تهران آمد. در این هنگام چند نفر از فقهای سرشناس [[حوزه علمیه قم]] خصوصاً امام خمینی از آیت‌الله بروجردی جهت اقامت در قم و قبول مرجعیت شیعه و مدیریت حوزه دعوت کردند.<ref>واعظ زاده، ص۵۳</ref>

سرانجام ایشان در [[۲۶ صفر]] ۱۳۶۴ق (۹ دی ۱۳۲۳ش)<ref>https://www.todaytime.ir/events/134-ورود-حضرت-آیت-الله-سید-حسین-طباطبایی-بروجردی-</ref>به-قم وارد [[قم]] شده و برخی علماء از جمله [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]]، [[سید محمد محقق داماد]] و [[مرتضی حائری یزدی|مرتضی حائری]] برای نشان دادن اهمیت دروس ایشان و تشویق فضلا به حضور درآن دروس، همراه با شاگردان خود در مجالس درس ایشان حضور می یافتند.<ref>علی‌آبادی، ص۴۴؛ مجله حوزه، ش ۲۳، ص۴۲</ref>

همچنین [[سید صدرالدین صدر]] که در صحن [[حرم حضرت معصومه(س)|حرم حضرت معصومه]] اقامه [[نماز جماعت]] می کرد، جایگاه نماز خود را به آیت‌الله بروجردی واگذار کرد. [[سید محمد حجت کوه‌کمری|سید محمد حجت]]، جایگاه تدریس خود را در اختیار وی قرار داد. [[سید محمدتقی خوانساری|سید محمد تقی خوانساری]] نیز برای احترام در درس ایشان شرکت می‌کرد.<ref>علوی، صص۱۱۹ و ۱۲۰</ref>

اگر چه بسیاری از مردم و عده‌ای از بزرگان، در مدتی که آیت‌الله بروجردی در بروجرد بود، او را به عنوان مرجع تقلید خویش برگزیده بودند، دوره نخست مرجعیت ایشان به‌طور رسمی، با انتشار [[رساله توضیح‌المسائل|رساله عملیه]] آغاز شد. مراجع محلی که با آیت‌الله بروجردی آشنایی داشتند، مقلدان خود را به او ارجاع می‌دادند.<ref>[http://www.shabestan.ir/mobile/detail/news/1041614 علت بازگشت آیت الله بروجردی به زادگاهش/اشتیاق به فراگیری علم از ویژگی های مرجعیت شیعه]، خبرگزاری شبستان.</ref>

یک سال پس از اقامت آیت‌الله بروجردی در قم و بعد از ارتحال آیت‌الله [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، اکثر مقلدان ایشان به آیت‌الله بروجردی رجوع کردند و بعد از رحلت آیت‌الله [[سید حسین طباطبایی قمی|سید حسین طباطبائی قمی]]، آیت‌الله بروجردی، شهرت وی بیشتر شد.

در اجازه اجتهادی که استادش [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] برایش صادر کرده او را کسی دانسته که به اوج [[اجتهاد]] مطلق نائل گشته و تمام مناصبی را که مجتهد مطلق حائز است. (مانند: [[فتوا|فتوا دادن]] و [[قضاوت]]) برای او ثابت و تبعیت از او را بر مردم [[واجب]] و مخالفت با او را حرام دانسته است.<ref>https://www.borna.news/بخش-اخبار-2/81200-متن-کامل-اجتهادنامه-آیت</ref> {{یاد|بلغ من حضیض التّقلید إلی اوج الاجتهاد المطلق فله کل المناصب الثّابته للمجتهد المطلق من الإفتاء و القضاء و غیرهما، و یجب علی النّاس اتّباع حکمه، و یحرم علیهم ردّه و نقضُه فانّه استخفاف بحکم الله تعالی.}}