پرش به محتوا

آل‌عصفور: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ دسامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۵: خط ۶۵:
*محمد بن ابراهیم (درگذشته ۱۳۲۵ق)، از نوادگان حسین آل‌عصفور، عالم و امام جمعه شهر بوشهر.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۷، ص۱۵۲.</ref>
*محمد بن ابراهیم (درگذشته ۱۳۲۵ق)، از نوادگان حسین آل‌عصفور، عالم و امام جمعه شهر بوشهر.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۷، ص۱۵۲.</ref>
*خلف بن عبدعلی از نوادگان حسین آل‌عصفور، از علما و فقها و امام جمعه و جماعت بوشهر و نویسنده کتاب‌های مختلف.<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۰۴۷.</ref>  
*خلف بن عبدعلی از نوادگان حسین آل‌عصفور، از علما و فقها و امام جمعه و جماعت بوشهر و نویسنده کتاب‌های مختلف.<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۰۴۷.</ref>  
=== ویژگی عالمان؛ مهارت در شعر و طب ===
برخی از عالمان آل‌عصفور علاوه بر تبحر در علوم دینی در پاره‌ای از علوم از جمله شعر و ادب و همچنین علوم طب مهارت داشته و کتاب‌هایی در این زمینه‌ها نگاشته‌اند. [[دیوان العصفوری]] اثر محمد بن احمد آل‌عصفور در مرثیه [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> در این کتاب به اشعار یکی از شاعران زن این خاندان با نام امیره نیز اشاره شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> شارح الصدور حسین بن محمد معروف به دیوان حسین بن محمد آل‌عصفور که منظومه‌ای بیش از هفت هزار بیت<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۴۸-۲۴۹.</ref> در [[اصول دین]] است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> مصارع الشهداء و مقاتل العداء در باب وفات [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] با بیش از ۱۰ هزار بیت از سلیمان بن عبدالله نوه حسین آل‌عصفور<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۱، ص۹۸.</ref> و دیوان فی المراثی از احمد بن محمد عقیری بحرانی از جمله آثار دیگر این خاندان در زمینه شعر و ادب است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۶۱.</ref> کتاب الطب الاحمدی اثر احمد بن صالح آل‌عصفور متوفای ۱۱۲۴ق است که روایات پزشکی را گردآوری کرده است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۴.</ref>
برخی از عالمان آل‌عصفور علاوه بر تبحر در علوم دینی در پاره‌ای از علوم از جمله شعر و ادب و همچنین علوم طب مهارت داشته و کتاب‌هایی در این زمینه‌ها نگاشته‌اند. [[دیوان العصفوری]] اثر محمد بن احمد آل‌عصفور در مرثیه [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> در این کتاب به اشعار یکی از شاعران زن این خاندان با نام امیره نیز اشاره شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> شارح الصدور حسین بن محمد معروف به دیوان حسین بن محمد آل‌عصفور که منظومه‌ای بیش از هفت هزار بیت<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۴۸-۲۴۹.</ref> در [[اصول دین]] است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> مصارع الشهداء و مقاتل العداء در باب وفات [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] با بیش از ۱۰ هزار بیت از سلیمان بن عبدالله نوه حسین آل‌عصفور<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۱، ص۹۸.</ref> و دیوان فی المراثی از احمد بن محمد عقیری بحرانی از جمله آثار دیگر این خاندان در زمینه شعر و ادب است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۶۱.</ref> کتاب الطب الاحمدی اثر احمد بن صالح آل‌عصفور متوفای ۱۱۲۴ق است که روایات پزشکی را گردآوری کرده است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۴.</ref>