۱۷٬۱۳۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (اصلاح جعبه اطلاعات) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (←عالمان) |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
==حکومت محلی== | ==حکومت محلی== | ||
نام آلعصفور بهعنوان یکی از حاکمان منطقه [[احساء]] ذکر شده است.<ref>آلسیف، المبتداء و الخبر لعلماء فی القرن الرابع عشر و بعض تلامیذهم، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۲۹۰.</ref> گفته شده آلعصفور در | نام آلعصفور بهعنوان یکی از حاکمان منطقه [[احساء]] ذکر شده است.<ref>آلسیف، المبتداء و الخبر لعلماء فی القرن الرابع عشر و بعض تلامیذهم، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۲۹۰.</ref> گفته شده آلعصفور در قرن ۷ هجری قمری، حکومت محلی را در مناطق جنوبی [[خلیج فارس]] تشکیل داد.<ref>قمر، جایگاه بحرین در دریانوردی و تجارت دریایی، ۱۳۹۶ش، ص۴۳.</ref> بزرگان و شخصیتهای پرنفوذ ناحیه احساء همزمان با ضعف حکومت عیونی در تأمین امنیت و ثبات منطقه، امیر عیونی را برکنار کرده و حکومت را به عصفور بن راشد که از پیشوایان دینی بود، واگذار کردند. به تدریج نفوذ او در منطقه گسترش یافت و منطقه بحرین نیز تحت سیطره او درآمد.<ref>شاکر، موسوعة التاریخ الخلیخ(فارسی)، ۲۰۰۳م، ص۱۵۶-۱۵۷.</ref> حاکمان آلعصفور نزدیک به ۱۵۰ سال حکومت کردند.<ref>قمر، جایگاه بحرین در دریانوردی و تجارت دریایی، ۱۳۹۶ش، ص۴۳.</ref> بروز اختلافات داخلی بین خاندان، زمینه مداخله نیروهای خارجی چون طیبیان و ملوک هرمز را فراهم کرد و در نهایت سبب بیثباتی سیاسی و فروپاشی حکومت آلعصفور شد.<ref>منصوری مقدم، لاری منفرد، «مهاجرت خاندان آلعصفور از بحرین به بوشهر و تأثیر آن بر تحولات سیاسی و اجتماعی-فرهنگی آن شهر در عصر قاجار»، ص۲۱.</ref> | ||
==مهاجرت به بوشهر== | ==مهاجرت به بوشهر== | ||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
عالمان فراوانی از خاندان آلعصفور پرورش یافتند که برخی از آنها عبارتند از: | عالمان فراوانی از خاندان آلعصفور پرورش یافتند که برخی از آنها عبارتند از: | ||
===یوسف بن احمد بن ابراهیم بحرانی( | ===یوسف بن احمد بن ابراهیم بحرانی(درگذشته ۱۱۸۶ق)=== | ||
{{اصلی|یوسف بن احمد بحرانی}} | {{اصلی|یوسف بن احمد بحرانی}} | ||
[[یوسف بن احمد بحرانی|یوسف بحرانی]] معروف به صاحب حدائق،<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۶۹- ۵۷۰.</ref> عالم و [[مجتهد]] و از بزرگان [[عراق]] و [[بحرین]] و نویسنده کتابهای مختلف چون [[الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة (کتاب)|الحدائق الناظره]]، [[لؤلؤة البحرین]]، [[انیس المسافر و جلیس الخواطر (کتاب)|انیس المسافر و جلیس الخواطر]]<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۲۱۵.</ref> و کتابهای دیگر.<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۱۹۳-۱۹۷؛ بحرانی، لولوة البحرین، ص۴۲۹ تا ۴۳۲.</ref> گفته شده او از [[اخباریان]] میانهرو بود.<ref>کشمیری، نجوم السماء، ۱۳۰۳ق، ص۲۷۹؛ تنکابنی، قصص العلماء، ۱۳۶۹ق، ص۲۷۱؛ مدرس، ریحانه الادب، ج۳، ص۳۶۰</ref> | [[یوسف بن احمد بحرانی|یوسف بحرانی]] معروف به صاحب حدائق،<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۶۹- ۵۷۰.</ref> عالم و [[مجتهد]] و از بزرگان [[عراق]] و [[بحرین]] و نویسنده کتابهای مختلف چون [[الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة (کتاب)|الحدائق الناظره]]، [[لؤلؤة البحرین]]، [[انیس المسافر و جلیس الخواطر (کتاب)|انیس المسافر و جلیس الخواطر]]<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۲۱۵.</ref> و کتابهای دیگر.<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۱۹۳-۱۹۷؛ بحرانی، لولوة البحرین، ص۴۲۹ تا ۴۳۲.</ref> گفته شده او از [[اخباریان]] میانهرو بود.<ref>کشمیری، نجوم السماء، ۱۳۰۳ق، ص۲۷۹؛ تنکابنی، قصص العلماء، ۱۳۶۹ق، ص۲۷۱؛ مدرس، ریحانه الادب، ج۳، ص۳۶۰</ref> | ||
===حسین بن محمد بن احمد آلعصفور( | ===حسین بن محمد بن احمد آلعصفور(درگذشته ۱۲۱۶ق<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۸۹.</ref>)=== | ||
[[حسین بن محمد آلعصفور|حسین بن محمد]]، برادرزاده | [[حسین بن محمد آلعصفور|حسین بن محمد]]، برادرزاده یوسف بحرانی<ref>تبریزی، مرآة الکتب، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص: ۲۲۸؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۱۵.</ref> [[علامه]]، [[محدث]] و از بزرگان اخباری زمان خود قلمداد شده<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> و به او سید المشایخ و المحققین و مجدد المذهب گفتهاند.<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۹۳ به نقل از تاریخ بحرین.</ref> او نویسنده کتابهای فراوان<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> و استاد عالمان زیادی از منطقه [[بحرین]]، [[قطیف]]، [[احساء]] و اطراف آنها بود.<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۲۰۷-۲۱۱.</ref> گفته شده او هفت فرزند داشت که پنج<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۷۲.</ref> یا شش نفر<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۲۱۳-۲۱۶.</ref> آنها از عالمان سرشناس بودند، و در مناطق مختلف [[ایران]] زندگی میکردند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۷۲.</ref> او در پی اختلافات با [[خوارج]] به دست یکی از دشمنان<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۶.</ref> در شاخور بحرین<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۸۹.</ref> به [[شهادت]] رسید. | ||
[[File:حسن بن حسین آل عصفور.jpg|بندانگشتی|300px| تصویر منتسب به حسن بن حسین آلعصفور]] | [[File:حسن بن حسین آل عصفور.jpg|بندانگشتی|300px| تصویر منتسب به حسن بن حسین آلعصفور]] | ||
[[انوار اللوامع فی شرح مفاتیح الشرایع]]،<ref>کنتوری، کشف الحجب و الأستار، ۱۴۰۹ق، ص۶۹؛ صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۳؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۳۹</ref> [[الفوادح الحسینیه و القوادح البینیة (کتاب)|الفوادح الحسینیه و القوادح البینیة]] مشهور به مقتل آلعصفور،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۶، ص۳۶۴؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۴۲۸.</ref> [[شارح الصدور و رافعة المحذور (کتاب)|شارح الصدور و رافعة المحذور]]،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> أرجوزة فی الفقه،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۸۹</ref> الاشراف،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۰۲.</ref> باهرة العقول،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۱۵؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۲۶۶.</ref> وفاة النبی(ص) المسمی بالتهاب نیران الأحزان و مثیر الاکتئاب و الأشجان،<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۴۶.</ref> البراهین النظریة فی اجوبة المسائل لبصریة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۸۳.</ref> الجنة الوقیه فی احکام التقیة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۴۰۴.</ref> خبر السفاح و سدیر،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۷، ص۱۳۸.</ref> الدرة الغراء فی وفاة الزهراء(س)،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۱۰۴؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۴۱.</ref> ذریعة الهداة فی بیان معانی الفاظ الصلاة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۳۳.</ref> و القول الشارح و الحجة لثمرات المهجة در عقاید<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۷، ص۲۱۱.</ref> از جمله آثار او قلمداد شده است. | [[انوار اللوامع فی شرح مفاتیح الشرایع]]،<ref>کنتوری، کشف الحجب و الأستار، ۱۴۰۹ق، ص۶۹؛ صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۳؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۳۹</ref> [[الفوادح الحسینیه و القوادح البینیة (کتاب)|الفوادح الحسینیه و القوادح البینیة]] مشهور به مقتل آلعصفور،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۶، ص۳۶۴؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۴۲۸.</ref> [[شارح الصدور و رافعة المحذور (کتاب)|شارح الصدور و رافعة المحذور]]،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> أرجوزة فی الفقه،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۸۹</ref> الاشراف،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۰۲.</ref> باهرة العقول،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۱۵؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۲۶۶.</ref> وفاة النبی(ص) المسمی بالتهاب نیران الأحزان و مثیر الاکتئاب و الأشجان،<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۴۶.</ref> البراهین النظریة فی اجوبة المسائل لبصریة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۸۳.</ref> الجنة الوقیه فی احکام التقیة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۴۰۴.</ref> خبر السفاح و سدیر،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۷، ص۱۳۸.</ref> الدرة الغراء فی وفاة الزهراء(س)،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۱۰۴؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۴۱.</ref> ذریعة الهداة فی بیان معانی الفاظ الصلاة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۳۳.</ref> و القول الشارح و الحجة لثمرات المهجة در عقاید<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۷، ص۲۱۱.</ref> از جمله آثار او قلمداد شده است. | ||
===حسن بن حسین آلعصفور بحرانی( | ===حسن بن حسین آلعصفور بحرانی(درگذشته ۱۲۶۱ق)=== | ||
[[حسن بن حسین آلعصفور|حسن بن حسین]] از | [[حسن بن حسین آلعصفور|حسن بن حسین]] از فقیهان [[شیعه]] که در [[سال ۱۲۱۶ هجری قمری|سال ۱۲۱۶ق]] از [[بحرین]] به [[بوشهر]] مهاجرت کرد. او را عالم به علوم مختلف دینی دانستهاند.<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۷۹.</ref> وی پس از مهاجرت مورد تعظیم و تکریم [[فتحعلی شاه قاجار]] قرار گرفت<ref>یاحسینی، مشایخی، یادگارنامه حجت الاسلام سید محمد حسن نبوی، ۱۳۸۲ش، ص۴۸.</ref> و [[امام جمعه]]، [[قضاوت|قاضی]] و [[حاکم شرع]] شهر بوشهر شد.<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۳۴۶.</ref> حسن بن حسین در مواقعی به مسائل سیاسی که مرتبط با عزت و آبروی [[مسلمان|مسلمانان]] بود، ورود میکرد؛ چنانکه از اقدامات او علیه [[بریتانیا|انگلیسیها]] در بوشهر سخن به میان آمده و حتی فتوای [[جهاد]] بر علیه آنها را صادر کرد و مانع اشغال بوشهر توسط انگلیس شد.<ref>منصوری مقدم، لاری منفرد، «مهاجرت خاندان آلعصفور از بحرین به بوشهر و تأثیر آن بر تحولات سیاسی و اجتماعی-فرهنگی آن شهر در عصر قاجار»، ص۲۵.</ref> وی را نویسنده کتب مختلفی چون شرح شارح الصدور و رافعة المحذور که در شرح کتاب منظومه پدرش شیخ حسین است<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۳۴۶؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> و کتاب مناسک الحج<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۲، ص۲۵۹.</ref> دانستهاند. | ||
===عالمان سرشناس دیگر=== | ===عالمان سرشناس دیگر=== | ||
آلعصفور عالمان فراوان دیگری را نیز پرورش داد که برخی از آنها عبارتند از: | آلعصفور عالمان فراوان دیگری را نیز پرورش داد که برخی از آنها عبارتند از: | ||
* | *ابراهیم آلعصفور بحرانی (درگذشته ۱۱۲۵ق<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۶۹.</ref>)، از بزرگان [[شیعه]] در [[بصره]].<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۲۳</ref> | ||
* | *احمد بن ابراهیم آلعصفور درازی (درگذشته ۱۱۳۱ق در [[قطیف]]<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۶۹.</ref>) وی پدر [[یوسف بن احمد بحرانی|یوسف بحرانی]]<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۱۶۱-۱۶۳.</ref> و از فقها و اصولیین<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۶۹.</ref> و عالم به علوم مختلف عقلی و ریاضی<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۹.</ref> بود. | ||
* | *عبدالعلی بن احمد بن ابراهیم درازی بحرینی، برادر شیخ یوسف و پدر شیخ خلف<ref>تبریزی، مرآة الکتب، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۱۱۲؛ آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۹، ص۴۳۸.</ref> فقیه و [[محدث]] و نویسنده کتابهای معالم الدین،<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۲۰۳-۲۰۴.</ref> و احیاء معالم الشیعة باخبار الشریعة.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۳۰۹؛ آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۹، ص۴۳۸.</ref> | ||
* | *خلف بن عبدعلی آلعصفور بحرانی از علما و محدثین و شاگرد یوسف بحرانی.<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۶.</ref> وی از [[بحرین]] به [[بوشهر]] رفت و تا آخر عمر در آنجا ماند.<ref>منصوری مقدم، لاری منفرد، «مهاجرت خاندان آلعصفور از بحرین به بوشهر و تأثیر آن بر تحولات سیاسی و اجتماعی-فرهنگی آن شهر در عصر قاجار»، ص۲۶.</ref> | ||
* | *عبدعلی بن خلف (درگذشته ۱۳۰۳ق در بوشهر<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۵، ص۱۱۴۰.</ref>) عالم و محدث و مرجع [[اخباریان]] و همچنین [[امام جماعت]] و [[امام جمعه]] شهر بوشهر و نویسنده کتب مختلف در [[فقه]] و [[کلام اسلامی|کلام]]<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۲۹۱.</ref> چون کتاب [[لئالی الافکار (کتاب)|لئالی الافکار]] و کتاب تحفة الاریب فی ابطال العول و التعصیب.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۵، ص۱۱۴۱.</ref> | ||
* | *محمد بن احمد بن ابراهیم آلعصفور (درگذشته ۱۱۸۲ق،<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۸۷؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۴۱.</ref>)، پدر حسین آلعصفور و برادر یوسف بحرانی.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۷۱؛ حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص: ۵۷۰.</ref> وی را فقیه و محدث و از بزرگان آلعصفور بعد از پدرش دانستهاند.<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۸۷ به نقل از تاریخ بحرین</ref> [[مرآة الاخبار فی احکام الاسفار (کتاب)|مرآة الاخبار فی احکام الاسفار]]<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۲۰۵؛ شبر، أدب الطف، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۳۴۹؛ امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۷۱؛ حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۷۰.</ref> و کتاب الضرام الثاقب<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۸۷؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۴۱.</ref> از جمله آثار او دانسته شده است. | ||
* | *محمد بن علی بن محمد بن احمد آلعصفور بحرانی، عالم و متقی و امام جمعه و جماعت در شاخوره بحرین. گفته شده او قائل به وجوب [[نماز جمعه]] بود.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۲، ص۴۳۱.</ref> | ||
* | *احمد بن محمد بن احمد بن ابراهیم آلعصفور درازی از بزرگان طایفه آلعصفور،<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۳.</ref> برادرزاده یوسف بحرانی و برادر حسین آلعصفور.<ref>شبر، أدب الطف، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۳۴۹؛ امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۳.</ref> او متولی [[حسبه|امور حسبیه]] و امام جمعه و جماعت در بحرین و نویسنده کتب مختلف بود.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۷۴-۷۵.</ref> | ||
* | *محمد بن حسین آلعصفور بحرانی، فرزند بزرگ حسین آلعصفور، عالم و قائم مقام پدر که در همان سال [[شهادت]] پدر از دنیا رفت.<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۴، ص۴۷۷؛ آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۲، ص۳۹۰.</ref> | ||
* | *احمد بن حسین بن محمد (درگذشته ۱۲۵۸ق)، فرزند حسین آلعصفور، عالم و امام جماعت و مسئول امور شرعیه شهر بوشهر.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۰، ص۸۶.</ref> | ||
* | *عبدالله عصفوری، فرزند حسین آلعصفور که بعد از وفات پدر، امامت جماعت و امامت جمعه و نشر احکام را تا زمان وفاتش به عهده داشت.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۲۰، ص۷۷۵.</ref> | ||
* | *احمد بن سلمان آلعصفور، از بزرگان آلعصفور و از نوادگان حسین آلعصفور که در بحرین و سپس در [[قطیف]] حضور داشت. او مدتی در بوشهر و [[شیراز]] ساکن شد و نهایت به بحرین بازگشت.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۵۹۹.</ref> | ||
* | *خلف بن عبدعلی بن حسین بن محمد، از عالمان و بزرگان شهر بوشهر و امام جمعه و جماعت این شهر. او نویسنده کتاب مزیل الشبه فی اصول الفقه بود.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۳۳۰.</ref> | ||
* | *محمد بن ابراهیم (درگذشته ۱۳۲۵ق)، از نوادگان حسین آلعصفور، عالم و امام جمعه شهر بوشهر.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۷، ص۱۵۲.</ref> | ||
* | *خلف بن عبدعلی از نوادگان حسین آلعصفور، از علما و فقها و امام جمعه و جماعت بوشهر و نویسنده کتابهای مختلف.<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۰۴۷.</ref> | ||
برخی از عالمان آلعصفور علاوه بر تبحر در علوم دینی در پارهای از علوم از جمله شعر و ادب و همچنین علوم طب مهارت داشته و کتابهایی در این زمینهها نگاشتهاند. [[دیوان العصفوری]] نوشته محمد بن احمد آلعصفور که در مرثیه [[امام حسین(ع)]] نگاشته شد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> در این کتاب به اشعار یکی از شاعران زن این خاندان با نام امیره نیز اشاره شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> شارح الصدور حسین بن محمد معروف به دیوان حسین بن محمد آلعصفور که منظومهای بیش از هفت هزار بیت<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۴۸-۲۴۹.</ref> در [[اصول دین]] است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> مصارع الشهداء و مقاتل العداء در باب وفات [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] با بیش از ۱۰ هزار بیت از سلیمان بن عبدالله نوه حسین آلعصفور<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۱، ص۹۸.</ref> و دیوان فی المراثی از احمد بن محمد عقیری بحرانی از جمله آثار دیگر این خاندان در زمینه شعر و ادب است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۶۱.</ref> کتاب الطب الاحمدی اثر احمد بن صالح آلعصفور متوفای ۱۱۲۴ق در زمینه پزشکی است و روایات پزشکی را گردآوری کرده است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۴.</ref> | برخی از عالمان آلعصفور علاوه بر تبحر در علوم دینی در پارهای از علوم از جمله شعر و ادب و همچنین علوم طب مهارت داشته و کتابهایی در این زمینهها نگاشتهاند. [[دیوان العصفوری]] نوشته محمد بن احمد آلعصفور که در مرثیه [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] نگاشته شد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> در این کتاب به اشعار یکی از شاعران زن این خاندان با نام امیره نیز اشاره شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> شارح الصدور حسین بن محمد معروف به دیوان حسین بن محمد آلعصفور که منظومهای بیش از هفت هزار بیت<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۴۸-۲۴۹.</ref> در [[اصول دین]] است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> مصارع الشهداء و مقاتل العداء در باب وفات [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] با بیش از ۱۰ هزار بیت از سلیمان بن عبدالله نوه حسین آلعصفور<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۱، ص۹۸.</ref> و دیوان فی المراثی از احمد بن محمد عقیری بحرانی از جمله آثار دیگر این خاندان در زمینه شعر و ادب است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۶۱.</ref> کتاب الطب الاحمدی اثر احمد بن صالح آلعصفور متوفای ۱۱۲۴ق در زمینه پزشکی است و روایات پزشکی را گردآوری کرده است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۴.</ref> | ||
== تکنگاری == | == تکنگاری == |
ویرایش