Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۶۱۷
ویرایش
غالیان: تفاوت میان نسخه‌ها
←مدعیان نیابت امام غائب در دوره غیبت صغری
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
* '''شریعیه:''' پیروان شخصی به نام [[حسن شریعی|ابومحمد حسن شریعی]] از [[فهرست اصحاب امام هادی(ع)|اصحاب امام هادی(ع)]] و [[فهرست اصحاب امام حسن عسکری(ع)|اصحاب امام حسن عسکری(ع)]].<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص۲۵۵.</ref> او را نخستین کسی دانسته‌اند که پس از وفات امام حسن عسکری(ع) و در دوره غیبت صغری، به دروغ ادعا کرد که نائب حضرت حجت(ع) است.<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص۲۵۵؛ صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۱-۱۳۲.</ref> پس از آن توقیعی از سوی حضرت مهدی(ع) در ردّ او صادر شد<ref>طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۷۴-۴۷۵.</ref> و شیعیان از وی بیزاری جستند و او را لعن می‌کردند.<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۳.</ref> | * '''شریعیه:''' پیروان شخصی به نام [[حسن شریعی|ابومحمد حسن شریعی]] از [[فهرست اصحاب امام هادی(ع)|اصحاب امام هادی(ع)]] و [[فهرست اصحاب امام حسن عسکری(ع)|اصحاب امام حسن عسکری(ع)]].<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص۲۵۵.</ref> او را نخستین کسی دانسته‌اند که پس از وفات امام حسن عسکری(ع) و در دوره غیبت صغری، به دروغ ادعا کرد که نائب حضرت حجت(ع) است.<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص۲۵۵؛ صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۱-۱۳۲.</ref> پس از آن توقیعی از سوی حضرت مهدی(ع) در ردّ او صادر شد<ref>طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۷۴-۴۷۵.</ref> و شیعیان از وی بیزاری جستند و او را لعن می‌کردند.<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۳.</ref> | ||
* '''نمیریه:''' پیروان شخصی به نام [[محمد بن نصیر نمیری|محمد بن نصیر نُمَیری]].<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۳.</ref> [[شیخ طوسی]] در [[الغیبة]] گفته است که او از اصحاب [[امام حسن عسکری(ع)]] بود که پس از وفات وی، مدعی وکالت و نیابت از سوی حضرت مهدی(ع) شد.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۳۹۸.</ref> به‌گزارش سعد بن عبدالله اشعری در المقالات و الفرق، محمد بن نصیر به الوهیت امام هادی(ع) قائل بود و خودش را نبی و فرستاده از سوی وی می‌دانست.<ref>اشعری، المقالات و الفرق، ص۱۰۰.</ref> همچنین گفته‌اند او [[لواط]] و سایر محرمات الهی را حلال و جایز می‌دانست.<ref>اشعری، المقالات و الفرق، ص۱۰۰.</ref> | * '''نمیریه:''' پیروان شخصی به نام [[محمد بن نصیر نمیری|محمد بن نصیر نُمَیری]].<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۳.</ref> [[شیخ طوسی]] در [[الغیبة]] گفته است که او از اصحاب [[امام حسن عسکری(ع)]] بود که پس از وفات وی، مدعی وکالت و نیابت از سوی حضرت مهدی(ع) شد.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۳۹۸.</ref> به‌گزارش سعد بن عبدالله اشعری در المقالات و الفرق، محمد بن نصیر به الوهیت امام هادی(ع) قائل بود و خودش را نبی و فرستاده از سوی وی می‌دانست.<ref>اشعری، المقالات و الفرق، ص۱۰۰.</ref> همچنین گفته‌اند او [[لواط]] و سایر محرمات الهی را حلال و جایز می‌دانست.<ref>اشعری، المقالات و الفرق، ص۱۰۰.</ref> | ||
*'''شلمغانیه:''' پیروان [[محمد بن علی شلمغانی|ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی]]، معروف به ابن ابی العزاقر، از اصحاب امام حسن عسکری(ع).<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۶.</ref> گفته می‌شود او در ابتدا از فقهای شیعه بود و پس از وفات امام حسن عسکری(ع)، انتظار نیابت از سوی حضرت مهدی(ع) را داشت که به [[حسین بن روح]] واگذار شد و لذا بر علیه حسین به روح توطئه‌چینی کرد و گفتارهای ساختگی را به وی و سایر نواب نسبت می‌داد.<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۶.</ref> اعتقاد به حلول و تناسخ را به شلمغانی نسبت داده‌اند و گفته‌اند وی اعتقاد داشته است که روح خداوند در حضرت آدم حلول کرده و پس از او در سایر انبیاء و اوصیا حلول کرد تا به امام حسن عسکری رسید و پس از وی در بدن خودش حلول کرده است.<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۶.</ref> در توقیعی از حضرت حجت(ع) نقل شده است که وی شلمغانی را لعنت کرد و از او بیزاری جست و به ارتدادش حکم نمود.شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۱۰-۴۱۱. | *'''شلمغانیه:''' پیروان [[محمد بن علی شلمغانی|ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی]]، معروف به ابن ابی العزاقر، از اصحاب امام حسن عسکری(ع).<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۶.</ref> گفته می‌شود او در ابتدا از فقهای شیعه بود و پس از وفات امام حسن عسکری(ع)، انتظار نیابت از سوی حضرت مهدی(ع) را داشت که به [[حسین بن روح]] واگذار شد و لذا بر علیه حسین به روح توطئه‌چینی کرد و گفتارهای ساختگی را به وی و سایر نواب نسبت می‌داد.<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۶.</ref> اعتقاد به حلول و تناسخ را به شلمغانی نسبت داده‌اند و گفته‌اند وی اعتقاد داشته است که روح خداوند در حضرت آدم حلول کرده و پس از او در سایر انبیاء و اوصیا حلول کرد تا به امام حسن عسکری رسید و پس از وی در بدن خودش حلول کرده است.<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۶.</ref> در توقیعی از حضرت حجت(ع) نقل شده است که وی شلمغانی را لعنت کرد و از او بیزاری جست و به ارتدادش حکم نمود.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۱۰-۴۱۱.</ref> | ||
* هلالیه: منسوب به یکی از یاران امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) با نام احمد بن هلال عَبَرتایی | * هلالیه: منسوب به یکی از یاران امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) با نام احمد بن هلال عَبَرتایی | ||
* بلالیه: منسوب به یکی از یاران امام حسن عسکری(ع) با نام ابوطاهر محمد بن علی بن بلال | * بلالیه: منسوب به یکی از یاران امام حسن عسکری(ع) با نام ابوطاهر محمد بن علی بن بلال | ||