پرش به محتوا

آیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ دسامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
دانشمندان علوم قرآنی، مباحث مختلفی را درباره آیات قرآن مطرح کرده‌اند؛ از جمله تعداد آیات، توقیفی بودن آیات، تناسب یا عدم تناسب ترتیب آیات قرآن.
دانشمندان علوم قرآنی، مباحث مختلفی را درباره آیات قرآن مطرح کرده‌اند؛ از جمله تعداد آیات، توقیفی بودن آیات، تناسب یا عدم تناسب ترتیب آیات قرآن.


در قرآن کریم آیه را به هر موجودی که نشانه وجود و صفات [[خداوند]] باشد یا به [[معجزه|معجزات]] ارائه شده از سوی [[پیامبر|انبیاء]] هم اطلاق کرده است. در کاربرد این معنا، قرآن کریم آیات و نشانه‌های خداوند را به آفاقی و انفسی تقسیم نموده که اولی به معنای نشانه‌های بیرون از وجود انسان، و انفسی به معنای نشانه‌های درون وجود انسان است که او را به سوی خداوند رهنمون می‌شود.
قرآن کریم آیه را به هر موجودی که نشانه وجود و صفات [[خداوند]] باشد یا به [[معجزه|معجزات]] ارائه شده از سوی [[پیامبر|انبیاء]] هم اطلاق کرده است. در کاربرد این معنا، قرآن کریم آیات و نشانه‌های خداوند را به آفاقی و انفسی تقسیم نموده که اولی به معنای نشانه‌های بیرون از وجود انسان، و انفسی به معنای نشانه‌های درون وجود انسان است که او را به سوی خداوند رهنمون می‌شود.


==معنای لغوی==
==معنای لغوی==
زَرکَشی آیه را به معنای نشانه<ref>زرکشی، البرهان فی علوم القرآن، ۱۹۷۲م، ج۱، ص۳۶۳.</ref> و راغب آن را به «‌شیء واضح و روشن‌» معنی کرده است.<ref>راغب اصفهانی، معجم مفردات، ۱۴۱۶ق، ص۳۴.</ref> در کتاب لسان العرب آیه به معنای معجزه و نشانه آمده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۸۲.</ref>  
زَرکَشی آیه را به معنای نشانه<ref>زرکشی، البرهان فی علوم القرآن، ۱۹۷۲م، ج۱، ص۳۶۳.</ref> و راغب آن را به «‌شیء واضح و روشن‌» معنی کرده است.<ref>راغب اصفهانی، معجم مفردات، ۱۴۱۶ق، ص۳۴.</ref> در کتاب لسان العرب آیه به معنای معجزه و نشانه آمده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۸۲.</ref>  
مقصود از هر آيه در قرآن کریم، قطعه اى از آن است كه در سوره اى واقع شده و شروع و پايانى دارد و از چند جمله يا كلمه يا حرف تشكيل شده و حدود آن از طريق پيامبر(ص) تعيين شده است.<ref>فراهیدی، کتاب العين، ۱۴۱۴ق، ص۶۳؛ سیوطی، الاتقان، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۴۵؛ فیروزآبادی، بصائر ذوى التمييز، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۳.</ref> در قرآن كريم نيز آيه به اين معنا به كار رفته است.<ref>سوره بقره، آیه ۱۰۶؛ سوره آل عمرن، آیه ۷؛ سوره نحل، آیه ۱۰۱.</ref>  
مقصود از هر آيه در قرآن کریم، قطعه‌اى از آن است كه در سوره‌اى واقع شده و شروع و پايانى دارد و از چند جمله يا كلمه يا حرف تشكيل شده و حدود آن از طريق پيامبر(ص) تعيين شده است.<ref>فراهیدی، کتاب العين، ۱۴۱۴ق، ص۶۳؛ سیوطی، الاتقان، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۴۵؛ فیروزآبادی، بصائر ذوى التمييز، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۳.</ref> در قرآن كريم نيز آيه به اين معنا به كار رفته است.<ref>سوره بقره، آیه ۱۰۶؛ سوره آل عمرن، آیه ۷؛ سوره نحل، آیه ۱۰۱.</ref>  
به عبارت دیگر معنای «‌آیه‌» در اصطلاح (که آن هم نشأت گرفته از معنای «نشان» و «علامت» است) عبارت است از کلمات، عبارات و یا جملاتی از قرآن  که سوره از آن ها تشکیل می‌یابد  و هر کدام از این بخش‌ها یک علامت است که همانند علائم طبیعی به خدای سبحان و یا بخشی از معارف اعتقادی، احکام عملی، و یا اصول اخلاقی که منظور خداوند است دلالت می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۸، ص۱۵۹</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|محمد حسین طباطبایی]] مفسر بزرگ شیعی بر این باور است که چون تعداد آیات [[قرآن]] مستند به  روایت(نص) [[تواتر|متواتر]] و یا [[خبر واحد]] قابل اعتمادی نیست که بتواند معیار تشخیص دقیق تعداد آیات قرآن باشد؛ بر همین اساس الزامی برای عمل به هیچ یک از این اخبار نیست، در نتیجه اگر دلالت برخی از آنها روشن بود قابل اعتماد است در غیر این صورت محقق اندیشمند می تواند نظرش به هر چه رسید بدان عمل کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۳، ص۲۳۲.</ref>  {{یاد|وبالجملة لما كانت الأعداد لا تنتهي إلى نص متواتر أو واحد يعبأ به ويجوز الركون إليه ويتميز به كل آية عن أختها لا ملزم للأخذ بشيء منها فما كان منها بينا ظاهر الأمر فهو وإلّا فللباحث المُتدبر أن يختار ما أدّى إليه نظرُه.}}
به عبارت دیگر معنای «‌آیه‌» در اصطلاح (که آن هم نشأت گرفته از معنای «نشان» و «علامت» است) عبارت است از کلمات، عبارات و یا جملاتی از قرآن  که سوره از آن‌ها تشکیل می‌یابد  و هر کدام از این بخش‌ها یک علامت است که همانند علائم طبیعی به خدای سبحان و یا بخشی از معارف اعتقادی، احکام عملی، و یا اصول اخلاقی که منظور خداوند است دلالت می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۸، ص۱۵۹</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|محمد حسین طباطبایی]] مفسر بزرگ شیعی بر این باور است که چون تعداد آیات [[قرآن]] مستند به  روایت(نص) [[تواتر|متواتر]] و یا [[خبر واحد]] قابل اعتمادی نیست که بتواند معیار تشخیص دقیق تعداد آیات قرآن باشد؛ بر همین اساس الزامی برای عمل به هیچ یک از این اخبار نیست، در نتیجه اگر دلالت برخی از آنها روشن بود قابل اعتماد است در غیر این صورت محقق اندیشمند می‌تواند نظرش به هر چه رسید بدان عمل کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۳، ص۲۳۲.</ref>  {{یاد|وبالجملة لما كانت الأعداد لا تنتهي إلى نص متواتر أو واحد يُعبأ به ويجوز الركون إليه ويتميز به كل آية عن أختها لا مُلزم للأخذ بشيءٍ منها فما كان منها بيّناً ظاهر الأمر فهو وإلّا فللباحث المُتدبِّر أن يختار ما أدّى إليه نظرُه.}}


==آیه در قرآن==
==آیه در قرآن==
واژه آیه به صورت مفرد در دو آیه(۴۱ [[سوره آل‌عمران]] و ۱۰ [[سوره مریم]]) و تثنیه (آیتَین)  در آیه۱۲ [[سوره اسراء|سوره اسرا]] و جمع (آیات) روی هم ۳۸۲ بار در قرآن به کار رفته است.<ref>عبدالباقی،  المعجم المفهرس، صص ۱۰۳- ۱۰۸</ref> که معنی اصلی آن در اینجا نیز نشان و علامت است و گاهی نیز به معانی: علامت (بقره:۲۴۸)، عبرت (یونس:۹۲)، معجزه (بقره:۱۲)، امر عجیب و شگفت (مؤمنون:۵۰)، برهان و دلیل (روم:۲۲)، به کار رفته است.<ref>المعجم الوسیط، ج۱، ص۲۵؛ زرقانی، مناهل العرفان، دار احیاء تراث العربی، ج۱، ص۳۳۸؛ زرکشی، البرهان فی علوم القرآن، ۱۹۷۲م، ج۱، ص۲۶۶.</ref>
واژه آیه به صورت مفرد در دو آیه(۴۱ [[سوره آل‌عمران]] و ۱۰ [[سوره مریم]]) و تثنیه (آیتَین)  در آیه۱۲ [[سوره اسراء|سوره اسرا]] و جمع (آیات) روی هم ۳۸۲ بار در قرآن به کار رفته است.<ref>عبدالباقی،  المعجم المفهرس، صص ۱۰۳- ۱۰۸</ref> که معنی اصلی آن در اینجا نیز نشان و علامت است و گاهی نیز به معانی: علامت (بقره:۲۴۸)، عبرت (یونس:۹۲)، معجزه (بقره:۱۲)، امر عجیب و شگفت (مؤمنون:۵۰)، برهان و دلیل (روم:۲۲)، به کار رفته است.<ref>المعجم الوسیط، ج۱، ص۲۵؛ زرقانی، مناهل العرفان، دار احیاء تراث العربی، ج۱، ص۳۳۸؛ زرکشی، البرهان فی علوم القرآن، ۱۹۷۲م، ج۱، ص۲۶۶.</ref>


معرفت آیات قرآنی، توقیفی بوده<ref>نظام الاعرج، تفسیر غرائب القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۶۶</ref> و شناخت آن، جز با علم الهی ممکن نیست، چرا که بعضی از حروف و کلمات مانند «‌المص‌» آیه است، ولی برخی دیگر مثل «‌المر‌» آیه نیست.<ref>زرقانی، مناهل العرفان، دار احیاء تراث العربی، ج۱، ص۳۳۹</ref>
معرفت آیات قرآنی، توقیفی بوده<ref>نظام الاعرج، تفسیر غرائب القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۶۶</ref> و شناخت آن، جز با علم الهی ممکن نیست، چرا که بعضی از حروف و کلمات مانند «‌المص‌»(آیه ۱ سوره اعراف) آیه است، ولی برخی دیگر مثل «‌المر‌»(بخشی از آیه ۱ سوره رعد) آیه نیست.<ref>زرقانی، مناهل العرفان، دار احیاء تراث العربی، ج۱، ص۳۳۹</ref>


=== نخستین و آخرین آیه قرآن===
=== نخستین و آخرین آیه نازل شدهٔ قرآن===
صحیح‌ترین و رایج‌ترین اقوال این است که اولین آیات فرود آمده بر پیامبر گرامی اسلام(ص)، ۵ آیه نخست [[سوره علق]] است.<ref>طوسی، التبيان، دار إحياء التراث العربی، ج۱۰، ص۳۷۸؛ قرطبی، تفسير القرطبى، ۱۳۶۴ش، ج۲۰، ص۱۱۷؛ حسکانی، شواهد التنزيل، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۰۹-۴۱۴.</ref> ولی درباره آخرین آیه یا آیات، اختلاف نظر زیادی وجود دارد.
صحیح‌ترین و رایج‌ترین اقوال این است که اولین آیات فرود آمده بر پیامبر گرامی اسلام(ص)، ۵ آیه نخست [[سوره علق]] است.<ref>طوسی، التبيان، دار إحياء التراث العربی، ج۱۰، ص۳۷۸؛ قرطبی، تفسير القرطبى، ۱۳۶۴ش، ج۲۰، ص۱۱۷؛ حسکانی، شواهد التنزيل، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۰۹-۴۱۴.</ref> ولی درباره آخرین آیه یا آیات، اختلاف نظر زیادی وجود دارد.


خط ۳۷: خط ۳۷:


=== تقسیمات دیگر ===
=== تقسیمات دیگر ===
دانشمندان علوم قرآنی دسته بندی‌های متعددی برای آیات ذکر کرده‌اند<ref>الاتقان، ج۱، ص۱۰</ref> مانند: [[آیات الاحکام|آیات الاحکام]] ، [[ناسخ و منسوخ|آیات ناسخ و منسوخ]] آیات عام و خاص، مجمل و مُبَیَّن، مطلق و مقید، منطوق و مفهوم. <ref>سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، ۱۳۹۴ق، ج۳، صص۱۰۴-۳.
دانشمندان علوم قرآنی دسته بندی‌های متعددی برای آیات ذکر کرده‌اند<ref>الاتقان، ج۱، ص۱۰</ref> مانند: [[آیات الاحکام|آیات الاحکام]] ، [[ناسخ و منسوخ|آیات ناسخ و منسوخ]] آیات عام و خاص، مُجمَل و مُبَیَّن، مطلق و مُقیَّد، منطوق و مفهوم. <ref>سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، ۱۳۹۴ق، ج۳، صص۱۰۴-۳.
</ref>
</ref>


خط ۸۵: خط ۸۵:
عدد کوفی چون به [[حضرت علی(ع)]] منسوب است، نزد دانشمندان علوم قرآن و تفسیر به واقعیت نزدیک‌تر و از اعتبار ویژه‌ای برخوردار است.<ref>معرفت، تاریخ قرآن، ۱۳۸۲، ص۸۲.</ref> عدد آیات در مصحف شریف براساس مکتب کوفی است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۶.</ref>
عدد کوفی چون به [[حضرت علی(ع)]] منسوب است، نزد دانشمندان علوم قرآن و تفسیر به واقعیت نزدیک‌تر و از اعتبار ویژه‌ای برخوردار است.<ref>معرفت، تاریخ قرآن، ۱۳۸۲، ص۸۲.</ref> عدد آیات در مصحف شریف براساس مکتب کوفی است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۶.</ref>


به نظر [[علامه طباطبایی]]، عددهایی که گفته‌اند، نصّ [[متواتر]] یا [[خبر واحد]] معتبری که بتوان بر آن تکیه کرد، ندارد؛ بنابراین، اعتقاد به هیچ کدام لازم نیست؛ بلکه می‌توان هر کدام را با تحقیق پذیرفت یا رد کرد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۳، ص۲۳۲</ref>
به نظر [[علامه طباطبایی]]، عددهایی که گفته‌اند، نصِّ [[متواتر]] یا [[خبر واحد]] معتبری که بتوان بر آن تکیه کرد، ندارد؛ بنابراین، اعتقاد به هیچ کدام لازم نیست؛ بلکه می‌توان هر کدام را با تحقیق پذیرفت یا رد کرد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۳، ص۲۳۲</ref>


== تناسب آیات ==
== تناسب آیات ==
۱۷٬۴۳۲

ویرایش