|
|
| خط ۸۵: |
خط ۸۵: |
|
| |
|
| امام صادق(ع)، به شدت با بشار و پیروانش برخورد و از آنها اعلام بیزاری کرد. | | امام صادق(ع)، به شدت با بشار و پیروانش برخورد و از آنها اعلام بیزاری کرد. |
|
| |
| ===بشیریه (مَمطوره)===
| |
| {{اصلی|بشیریه}}
| |
| این فرقه منسوب به محمد بن بشیر، از [[ولاء عتق|موالی]] بنی اسد و از [[فهرست اصحاب امام کاظم(ع)|اصحاب امام موسی کاظم(ع)]] است. او در زمان امام موسی کاظم(ع) بر آن حضرت دروغ‌های فراوانی می‌بست<ref> صاحب معالم، ص ۵۲۴</ref> و پس از وفات آن حضرت گفت امام موسی کاظم وفات نیافته و تا چندی بین مردم زندگی می‌کرده و خود را برای اهل نور به صورت نور و برای اهل ظلمت به صورت ظلمت نشان می‌داده است، اما پس از مدتی مردم از ادراک او در حجاب ماندند، در حالی که حضرت همچنان بین آنها وجود دارد.{{مدرک}}
| |
|
| |
| یاران بشیر معتقد بودند که امام موسی(ع) همان [[قائم آل محمد|مهدی قائم]] است و نمرده، بلکه فقط غایب شده است و در هنگام غیبت، محمد بن بشیر را به عنوان جانشین خود بر امّت نصب کرده و [[انگشتر]] خود و علم خود و همۀ آنچه که مردم در امور دینی و دنیایی بدان احتیاج دارند به او بخشیده است. همچنین ادعا می‌کردند که بعد از امام کاظم(ع)، محمد بن بشیر امام است.<ref>اشعری قمی، المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص ۸۳؛ موسوی خوئی، ج۱۵، ص۱۲۸؛ طوسی، ص۲۹۸</ref> او بعداً امام موسی کاظم(ع) را [[خدا]] و خود را [[پیامبر]] او معرفی کرد.<ref>اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص۹۳.</ref>
| |
|
| |
| عقاید منسوب به این فرقه به طور خلاصه بدین قرار است:
| |
| # به [[تناسخ]] اعتقاد داشتند؛
| |
| # بر این باور بودند که ائمه همه یکی هستند که از بدنی به بدن دیگر منتقل می‌شوند؛
| |
| # معتقد بودند بعد از محمد بن بشیر، پسرش سمیع امام است و پس از او هر کس را سمیع تعیین کند [[امامت|امام]] است؛ می‌گفتند هر کس از اولاد امام موسی کاظم(ع) ادعای امامت کند، بر باطل و دروغگوست و نسبت‌های ناروای دیگر می‌دادند و خون او را مباح اعلام کردند؛
| |
| # اموالی که با آن به خدا [[تقرب]] جسته می‌شود باید به محمد بن بشیر و اوصیای او تا قیام قائم داده شود؛
| |
| # [[نماز|نمازهای پنج‌گانه]] و [[روزه]] ماه رمضان را واجب می‌دانستند، اما وجوب [[زکات]]، [[حج]] و دیگر واجبات را برداشتند؛
| |
| # [[ازدواج]] با [[محارم]] و نیز با پسران را جایز می‌دانستند؛
| |
| # به اشتراک اموال و زنان در بین خود قایل بودند.<ref>اشعری قمی، المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۹۲؛ نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۸۸ق، ص۹۳؛ موسوی خوئی، ج۱۵، ص۱۲۸ - ۱۲۹</ref>
| |
|
| |
|
| ===افراد غالی=== | | ===افراد غالی=== |
