ارکان نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

رُکن به معنای اساس و ستون هر چیز، و در عبادات شرعی، جزئی است که کم و زیاد کردن عمدی یا سهوی آن موجب بُطلان [[عبادت]] می‌شود. <ref> محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۲؛ نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، ج۹، ص ۲۳۹.</ref>  برخی اجزاء [[نماز]]، [[حج]] و [[عمره]]، رکن آنها به شمرده می‌شود.<ref>خمینی، تحریرالوسیله، ناشر: موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى( ره)، ج۱، ص۱۵۳.</ref>

منظور از نیت همان انجام نماز به قصد انجام فرمان خداوند و تقرب به اوست که از آن گاهی به داشتن داعی(قصد) تعبیر می شود. حاضر ساختن چیزی در ذهن یا جاری ساختن الفاظی بر زبان در نیت لازم نیست.

<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۳۴.</ref>

مراد از قیام، ایستاده بودن هنگام تکبیرة الإحرام و همچنین قیام متّصل به رکوع است یعنی از حالت ایستاده به رکوع رفتن.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۷۳.</ref>

مشهور فقها، زیاد و کم کردن سهوی یا عمدی ارکان نماز را باعث باطل شدن [[نماز]] می‌دانند<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، انتشارات علمیه اسلامیه، ج۱، ص۶۴۴.</ref> ولی برخی دیگر از فقها معتقدند اضافه کردن سهوی رکن، نماز را باطل نمی‌کند.<ref> نجفی، جواهر الکلام، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۲۳۹-۲۴۱.</ref> [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|صاحب عروه]] زیاد کردن نیت به معنای  زیاد کردن قصد انجام دادن نماز را قابل تصور نمی‌داند و به معنای  حاضر ساختن صورت نماز در ذهن، مضر به نیت و باطل کننده نماز ندانسته است. <ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۳۳.</ref>