جنگ‌های پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

[[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] برای منتشر کردن [[اسلام|دین اسلام]] و برپایی حکومت اسلامی،<ref>معاونت پژوهشی مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، سیمای معصومین در اندیشه امام خمینی، ۱۳۷۵ش، ص۱۳۲.</ref> جنگ‌هایی را در مقابل [[شرک|مشرکان]]، [[یهود|یهودیان]] و رومیان انجام داد؛<ref>قائدان، «سازماندهی جنگی در غزوات عصر پیامبر»، ص۷۵.</ref> چرا که دشمنان پیامبر، مانع از تحقق حکومت اسلامی بودند.<ref>معاونت پژوهشی مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، سیمای معصومین در اندیشه امام خمینی، ۱۳۷۵ش، ص۱۳۲.</ref> مقابله با تجاوز مشرکان و از بین بردن فتنه از دیگر اهداف پیامبر در جنگ‌ها بود.<ref>قائدان، مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۲۳.</ref> ازاین‌رو پیامبر پیش از آغاز جنگ، دشمنان را به دین اسلام دعوت می‌کرد و جنگ تنها در صورتی آغاز می‌شد که آنها دعوتش را اجابت نمی‌کردند.<ref>صادقی، «اصول حقوق جنگ در سیره نبوی»، ۱۱۹.</ref> گفته شده با توجه به اهداف الهی پیامبر(ص) در جنگ‌ها، در ادبیات دینی، به جای واژه «جنگ» از تعبیر «[[جهاد|جهاد در راه خدا]]» استفاده شده است.<ref>قائدان، مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۳۵.</ref> به گفته برخی محققان، پیامبر در جنگ‌ها علت‌ها، اهداف و اصول جنگ را برای سپاه اسلام بیان می‌کرد و پس از آن، سازمان نظامی مقتدری را تشکیل می‌داد.<ref>قائدان، مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۷.</ref>  

در گزارش‌های تاریخی حدود ۸۰ جنگ برای پیامبر ثبت شده است.<ref>صادقی، «اصول حقوق جنگ در سیره نبوی»، ۱۳۷.</ref> از مجموع غزوه‌ها و سریّه‌ها، تقریبا ۳۰ مورد به درگیری نظامی انجامید و بقیه جنگ‌ها بدون درگیری بود.<ref>علیخانی، «تحلیل سیاسی جنگ‌های پیامبر اکرم راهبردی برای امروز» ص۷۱.</ref> همچنین در جنگ‌هایی که به درگیری نظامی منجر شد، تنها پنج جنگ مهم بود و درگیری شدیدی در آن رخ داد.<ref>علیخانی، «تحلیل سیاسی جنگ‌های پیامبر اکرم راهبردی برای امروز» ص۷۱.</ref> تاریخ‌پژوهان با استناد به نقل‌های مختلفی تاریخی، مجموع کشته‌شدگان -از [[مسلمان|مسلمانان]] و غیرمسلمانان- در تمامی جنگ‌های پیامبر(ص) را بین ۹۰۰ تا ۱۶۰۰ نفر<ref>نصیری، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۸۳ش، ص۷۶.</ref> و [[شهادت|شهدای مسلمان]] را ۳۱۷ نفر دانسته‌اند.<ref>قائدان، «مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۱۵.</ref>

پیامبر هیچ مسلمانی را برای حاضر شدن در سپاه، مجبور نمی‌کرد<ref>صادقی، «اصول حقوق جنگ در سیره نبوی»، ۱۲۹.</ref> و اگرچه از غیرمسلمانان سلاح می‌خرید، اما از نیروی انسانی آنها کمک نمی‌گرفت.<ref>صادقی، «اصول حقوق جنگ در سیره نبوی»، ۱۲۷.</ref> گفته شده شرط سنی مسلمانان برای شرکت در جنگ، پانزده سال بود<ref>صادقی، «اصول حقوق جنگ در سیره نبوی»، ۱۳۱.</ref> و پیامبر به افرادی که کمتر از پانزده سال داشتند، اجازه شرکت در جنگ‌ها را نمی‌داد.<ref>نگاه کنید به: بیهقی، السنن الکبری، ۱۴۲۴ق، ج۹، ص۳۷.</ref> در صورتی که جنگ، به افراد زیادی نیاز نداشت، پیامبر بسیج عمومی اعلام نمی‌کرد، ولی در مواردی که سپاه اسلام به نیروهای بیشتری نیاز داشت، با اعلام بسیج عمومی، همگان را (به غیر از افراد ناتوان) به جنگ فرا می‌خواند،<ref>قائدان، «مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۱۳.</ref> ولی هیچگاه فردی را برای حضور در جنگ، وادار نمی‌ساخت.<ref>قائدان، «مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۱۵.</ref> همچنین پیامبر از حضور افرادی که توان رزمی در جنگ نداشتند، جلوگیری می‌کرد.<ref>مرکز تحقیقات سپاه، جنگ‌های پیامبر اعظم(ص)، ۱۳۷۸ش، ص۱۲۰.</ref> بر اساس [[بیعت عقبه#بیعت دوم عقبه|پیمان‌نامه بیعة الحرب]]، حفاظت از جان پیامبر در [[مدینه]]، بر عهده مردم آنجا بود و در جنگ‌های پیامبر در خارج از شهر، آنها وظیفه‌ای نداشتند.<ref>قائدان، «مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۱۲.</ref> بر این اساس تا پیش از جنگ بدر، تمامی سپاهیان پیامبر، از [[انصار]] بود، اما با آغاز جنگ بدر، [[مهاجران]] با ابراز تمایل به شرکت در جنگ‌ها، در جنگ‌ها حضور یافتند.<ref>قائدان، «مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۱۲.</ref>  

زنان نیز همانند مردان در جنگ‌های پیامبر حضور داشتند.<ref>جلالی کندری، «حضور نظامی زنان در صدر اسلام»، ص۱۰۸.</ref> مداوای مجروحان، رساندن آب به رزمندگان، تهیه غذا، جمع‌آوری و نگهداری تیرها و سایر سلاح‌ها و انتقال مجروحان و شهدا به شهر از جمله کارهایی بود که بر عهده زنان بود.<ref>جلالی کندری، «حضور نظامی زنان در صدر اسلام»، ص۱۰۸؛ برای نمونه نگاه کنید به: بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۴،‌ص۲۴.</ref> برخی از زنان مانند [[کعیبه بنت سعد|کَعیبه بِنت سَعْد]] و [[رفیده انصاریه|رَفیده اَنصاریّه]] نیز چادر اختصاصی داشتند که زخمی‌ها و بیماران در جنگ، به خیمه آنها منتقل می‌شدند تا معالجه شوند.<ref>نگاه کنید به: ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۲۲۶-۲۲۷؛ ابن‌حجر عسقلانی، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۲۹۷؛ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۳۸؛ ابن‌حجر عسقلانی، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۱۳۵-۱۳۶.</ref>

در [[غزوه خیبر|جنگ خیبر]] شش زن در سپاه پیامبر حضور داشت.<ref>ابن‌اثیر،‌اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۳۴.</ref> در [[غزوه احد|جنگ اُحُد]] نیز چهارده نفر از زنان در جنگ شرکت داشتند که مجروحان را مداوا کرده، به سپاهیان، آب و غذا می‌دادند.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۴۹-۲۵۰.</ref> از جمله این زنان می‌توان به افرادی چون [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه زهرا(س)]]، [[عایشه]]، [[ام ایمن|اُمّ اَیْمَن]] اشاره کرد.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۴۹-۲۵۰.</ref> فاطمه زهرا(س) در جنگ احد با کمک [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] زخم‌های پیامبر را می‌بست.<ref>ابن‌حجاج، صحیح مسلم، دار الإحیاء التراث العربی، ج۳، ص۱۴۱۶.</ref> ام ایمن در جنگ‌های اُحد و خیبر حضور داشت.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری،‌ ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۱۸۰.</ref> [[ام عطیه|اُمّ عَطیّه]] در جنگ‌های بسیاری شرکت کرد.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۹۴۷.</ref> بر اساس گزارشی که از او نقل شده، وی در هفت جنگ شرکت داشته است.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری،‌ ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۳۳۳.</ref> [[ربیع بنت معوذ|ربیع بنت معوّذ]] نیز از زنانی بود که در جنگ‌ها همراه پیامبر بود.<ref>ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق،  ج۵، ص۱۳۷؛ ابن‌حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۱۳۲-۱۳۳.</ref> [[ام عماره|اُمّ عَماره]] نیز در جنگ‌های مختلفی چون احد، خیبر و [[غزوه حنین|حُنَین]] شرکت داشت و در کنار مردان می‌جنگید.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۳۰۳-۳۰۵.</ref> او در جنگ‌های مختلفی زخمی شده بود و در جنگ احد هنگامی که مشرکان به پیامبر هجوم آوردند، با شمشیر از پیامبر دفاع می‌کرد.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۳۰۳.</ref>

پیامبر در برخی از جنگ‌ها (مانند غزوه خیبر<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری،‌ ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۸۱.</ref>) برای سازماندهی سپاهش، از سازماندهی خمیس استفاده می‌کرد.<ref>قائدان، مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۲۶.</ref> در این سازماندهی نیروها در پنج بخشِ طلایه، قلب، جناح راست، جناح چپ و پشتیبانی آرایش جنگی می‌گرفتند.<ref>قائدان، مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۲۶.</ref>

پیامبر با قبائل مختلفی پیمان‌نامه‌هایی نوشته بود که بتواند سلاح و مایحتاج سپاه را از آنان خریداری کند.<ref>قائدان، مدیریت و رهبری پیامبر اکرم(ص) در عرصه‌های نظامی»، ص۱۸؛ برای نمونه نگاه کنید به: بلاذری، فتوح البلدان، ص۷۱؛ مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۳۶۷.</ref> همچنین پیامبر(ص) در مواردی وسایل مورد نیاز سپاه خود را از برخی قبایل [[عاریه]] می‌کرد.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۲۰.</ref> مسلمانان در برخی جنگ‌ها از سلاح‌های کار‌آمدتری مانند منجنیق<ref>ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۰.</ref> و دَبّابه (نوعی ارابه جنگی که برای از بین بردن دیوارها از آن استفاده می‌شد<ref>صالحی شامی، سبل الهدی، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۲۱۰.</ref>) استفاده می‌کردند.<ref>نگاه کنید به: یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۴، ص۱۲.</ref>