آیه خاتمیت: تفاوت میان نسخه‌ها

=== ختم نبوت و رسالت ===

در برخی از مواقع تشکیک‌هایی پیرامون مفاد این آیه<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۸، ۳۴۰–۳۴۱.</ref> و حتی اصل [[خاتمیت]] مطرح شده است.<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۴، ص۱۹۶–۱۹۷.</ref> عده‌ای با این ابهام مواجه شده‌اند که خداوند تنها به خاتمیت نبوت توسط پیامبر خود اشاره کرده و ممکن است پیامبر اسلام(ص) آخرین رسول نباشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۸.</ref> مفسران در پاسخ به این ابهام، نبی را اعم از رسول دانسته و خاتم نبوت را به‌طریق‌اولی شامل ختم رسالت می‌دانند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۸.</ref> چنان‌که رسالت هم جزئی از موارد و اخبار غیبی است که توسط برخی از انبیاء یعنی کسانی که از غیب (دین و حقایق دینی) خبر می‌دهند به مردم ارائه می‌شود. در نتیجه پیامبر هم «[[خاتم النبیین (لقب)|خاتم‌النبیین]]» است و هم «خاتم‌الرسل» و ارتباطش با مردم هم از باب این است که رسول و فرستاده خداست و هم از این باب است که نبیّ است و اخبار غیبی را از سوی خداوند به مردم می‌رساند و تمام کارهایش به فرمان خداوند است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۳۲۵.</ref> البته معانی دیگری از رسول و نبی نیز ارائه شده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۳۷۶.</ref>

طبق ادعای برخی مفسران [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، اگر پیامبر(ص) دارای فرزند رشید، بالغ و لایقی بود، بی‌شک بعد از ایشان به مقام نبوت می‌رسید، ازاین‌رو، خداوند با نفی هرگونه فرزندی برای ایشان، پیامبر(ص) خود را رسول خویش و آخرین پیامبر معرفی کرده است.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۳۳؛ قمی مشهدی، کنز الدقائق، ۱۳۶۸ش، ج۱۰، ص۳۹۸؛ ثعلبی، الکشف و البیان، ۱۴۲۲ق، ج۸، ص۵۱؛ شبر، الجوهر الثمین، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۱۵۰؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۵۴۴.</ref>  

{{پانوشت}}