confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۶۹۱
ویرایش
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
[[پرونده:آیه ۱۲۳ سوره آل عمران.jpg|بندانگشتی|آیه ۱۲۳ سوره آلعمران که در آن نام جنگ بدر ذکر شده است.]] | [[پرونده:آیه ۱۲۳ سوره آل عمران.jpg|بندانگشتی|آیه ۱۲۳ سوره آلعمران که در آن نام جنگ بدر ذکر شده است.]] | ||
در [[سوره|سورههایی از قرآن]]، مانند [[سوره بقره|بقره]]، [[سوره آلعمران|آلعمران]]، [[سوره نساء|نساء]]، [[سوره مائده|مائده]]، [[سوره انفال|انفال]]، [[سوره توبه|توبه]]، [[سوره احزاب|احزاب]]، [[سوره فتح|فتح]]، [[سوره حشر|حشر]]، [[سوره صف|صف]] و [[سوره عادیات|عادیات]]، به برخی جنگهای پیامبر اشاره شده است.<ref>مصباح یزدی، جنگ و جهاد در قرآن، ۱۳۹۴ش، ص۱۱۸.</ref> با این حال تنها نام سه جنگ | در [[سوره|سورههایی از قرآن]]، مانند [[سوره بقره|بقره]]، [[سوره آلعمران|آلعمران]]، [[سوره نساء|نساء]]، [[سوره مائده|مائده]]، [[سوره انفال|انفال]]، [[سوره توبه|توبه]]، [[سوره احزاب|احزاب]]، [[سوره فتح|فتح]]، [[سوره حشر|حشر]]، [[سوره صف|صف]] و [[سوره عادیات|عادیات]]، به برخی جنگهای پیامبر اشاره شده است.<ref>مصباح یزدی، جنگ و جهاد در قرآن، ۱۳۹۴ش، ص۱۱۸.</ref> با این حال تنها نام سه جنگ [[غزوه بدر|بدر]]،<ref>سوره آلعمران، آیه ۱۲۳.</ref> [[غزوه خندق|خندق]]<ref>سوره احزاب، آیه ۲۲.</ref> و [[غزوه حنین|حنین]]<ref>سوره توبه، آیه ۲۵.</ref> به صورت صریح در [[قرآن]] آمده است.<ref>مصباح یزدی، جنگ و جهاد در قرآن، ۱۳۹۴ش، ص۱۱۷.</ref> به گفته [[شیخ طوسی]]، مؤلف [[التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر التبیان]]، با نازل شدن [[آیه ۳۹ سوره حج]]، برای نخستینبار به مسلمانان دستور جنگ صادر شد.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۲۳.</ref> با این حال به نظر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، مؤلف [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]]، این دستور با نازل شدن [[آیه ۱۹۰ سوره بقره]] صورت پذیرفته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۶۰.</ref> | ||
=== امدادهای غیبی === | === امدادهای غیبی === | ||
مطابق گزارش قرآن در برخی جنگها خداوند با امدادهای غیبی پیامبر را یاری کرده است: | مطابق گزارش قرآن در برخی جنگها [[خدا|خداوند]] با [[امداد غیبی|امدادهای غیبی]] پیامبر را یاری کرده است: | ||
* طبق آیات ۹ تا ۱۱ سوره انفال، خداوند در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] سپاه اسلام را با گروهی از [[فرشته|فرشتگان]] حمایت کرد و بر قلب دشمنان ترس انداخت و برای مدت کوتاهی مسلمانان را به خواب سبک و آرامشبخشى فرو بُرد تا روحشان آرام شود و در نهایت پیروز گردند.<ref>مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۱۰۳-۱۰۷.</ref> | * طبق آیات ۹ تا ۱۱ سوره انفال، خداوند در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] سپاه اسلام را با گروهی از [[فرشته|فرشتگان]] حمایت کرد و بر قلب دشمنان ترس انداخت و برای مدت کوتاهی مسلمانان را به خواب سبک و آرامشبخشى فرو بُرد تا روحشان آرام شود و در نهایت پیروز گردند.<ref>مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۱۰۳-۱۰۷.</ref> | ||
* بر اساس [[آیه ۱۵۱ سوره آلعمران]]، با این که [[ | * بر اساس [[آیه ۱۵۱ سوره آلعمران]]، با این که [[شرک|مشرکان]] در [[غزوه احد|جنگ احد]] از اشتباه گروهی از مسلمانان استفاده کرده، پیروز شدند و میتوانستند با حمله به [[مدینه]] اسلام را ریشهکن سازند، اما به دلیل ترسی که خداوند در قلب آنها ایجاد کرد، از این کار منصرف شده، به [[مکه]] بازگشتند.<ref>مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۲۵-۱۲۶، طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۴۳.</ref> | ||
* بنا بر [[آیه ۹ سوره احزاب]] در [[غزوه خندق |جنگ احزاب]]، | * بنا بر [[آیه ۹ سوره احزاب]] در [[غزوه خندق |جنگ احزاب]]، مشرکان مکه و قبایل اطراف متحد شدند تا با حمله به مدینه، پیامبر(ص) را به قتل برسانند و [[اسلام]] را نابود کنند، اما خداوند با فرستادن سپاه نامرئی، باد و طوفان، [[مسلمان|مسلمانان]] را یاری نمود تا پیروز شوند.<ref>مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۱۶-۲۱۸.</ref> | ||
* مطابق آیه ۲۶ سوره توبه در [[غزوه حنین |جنگ حنین]] به سبب | * مطابق [[آیه ۲۶ سوره توبه]] در [[غزوه حنین|جنگ حنین]] به سبب مغرور شدن گروهی از سپاه اسلام، ابتدا مشرکان پیروز شدند، اما ناگهان خداوند سکینه و آرامش را بر قلب [[ایمان|مؤمنان]] نازل کرد تا آنها دوباره آماده نبرد شده، پیروز شوند.<ref>مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۳۳۸-۳۴۱.</ref> | ||
== دفاعی یا ابتدایی == | == دفاعی یا ابتدایی == |