مسجد گوهرشاد: تفاوت میان نسخه‌ها

در انتهای این ایوان، محراب زیبایی قرار دارد که از بخش‌های مهم مجموعه گوهرشاد به شمار می‌رود. حاشیه اطراف محراب با کتیبه مرمت شده با کاشی‌های معرق مرقم به [[آیة الکرسی]] تا «إِلَی النُّورِ‌ ۖ» مزین است. پایه‌های داخلی ایوان با سنگ‌های مرمر سفید زینت یافته است و در منتهی الیه سمت راست محراب، [[منبر]] صاحب الزمان (صاحب شاه)<ref> مطلع الشمس، ج ۳، ص۲۳۸.</ref> قرار دارد که منبری مرتفع و قدیمی است و در سال ۱۲۴۳ق (عصر [[فتحعلی شاه قاجار]]) توسط استاد محمد خراسانی و به شیوه منبت کاری از چوب گلابی و گردو و بدون میخ فلزی ساخته شده و در سال ۱۳۲۰ش مرمت گردیده است.<ref> ساخت منبرهای بزرگ از چوب، سنگ و فلز مرسوم بوده و نمونه‌هایی از این نوع منبرهای مرتفع هم اکنون در مسجد ایاصوفی استانبول (سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانی، ص۱۰۶) و مسجد جامع قیروان و موزه ایران باستان وجود دارد. (هنر اسلامی زبان و بیان، ص۱۰۴-۱۰۳).</ref>

این منبر شبیه منبرهای موجود در مسجد [[بیت المقدس]] و [[مسجد خلیل الرحمان]] در رواق [[حضرت ابراهیم(ع)]] در [[اردن]] ساخته شده است. اکنون در حفاظی با میله‌های آهنی که قسمت‌های پایین آن با شیشه‌های قطور مزین شده نگهداری می‌شود.<ref> شمس الشموس، ص۱۸۷-۲۸۶؛ تاریخچه مسجد گوهرشاد، ص۲۰.</ref>