آیه ۱۰۵ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

این ۱۰۵ انبیاء در ادامه آیاتی نازل شده است که به پاداش اخروی انسا‌ن‌های صالح اشاره می‌کنند.<ref>مکارم شیرازی،‌ تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۵۶۰.</ref> [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] این آیه و [[آیه ۱۰۶ سوره انبیاء|آیه بعدی]] را بیان‌گر یکی از پادا‌ش‌های دنیوی صالحان در دنیا می‌داند که همان حکومت است.<ref>مکارم شیرازی،‌ تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش،‌ ج۱۳، ص۵۶۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نیز در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]]، وراثت زمین را به معنای انتقال تسلط بر منافع آن، و استقرار برکات زندگی در دنیا برای وارثان می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۳۰.</ref> از نظر وی این منافع و برکات، هم می‌تواند مربوط به دنیا باشد، مثل برخورداری انسان‌های صالح از نعمت‌های دنیوی، هم مربوط به آخرت،<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۳۰.</ref> به این معنا که انسان‌های صالح نتیجه اعمال نیک دنیوی خود را در آخرت درک کنند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۳۰.</ref> از این جهت آیه مطلق است و دلیلی ندارد که آن‌ را مختص به وراثت در دنیا یا [[آخرت]] بدانیم.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۳۰.</ref>

#نظر [[سعید بن‌جبیر بن‌هشام اسدی وابلی|سعید بن جبیر]]، [[ابوالحجاج مجاهد|مجاهد]]، ابن زید و [[ابراهیم بن سری بن سهل|زجّاج]]: مراد از «زبور» کتب همه انبیاء الهی، و «ذکر» [[لوح محفوظ]] است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق،‌ ج۷، ص۱۱۹.</ref>

در همین موضوع روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده است که حضرت در سوال از معنای «ذکر» و «زبور»، «ذکر» را علم نزد خداوند و «زبور» را کتاب حضرت داوود(ع) معرفی می‌کنند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۶.</ref>