حمالة الحطب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حَمّالَةُ الْحَطَب'''، به معنای «کسی که هیزم به دوش می‌کشد» توصیف [[قرآن]] از همسر [[ابولهب|ابولَهب]].<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۴۲۰.</ref> همسر ابولهب، خواهر [[ابوسفیان]] و عمه [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] بود.<ref>ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۴۳۰.</ref> کنیه او ام جلیل بود و نامش را اروی، جمیله<ref>شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۶۵.</ref> و صخرة<ref>میبدی، دیوان أمیرالمؤمنین(ع)، ۱۴۱۱ق، ص۹۲.</ref> گفته‌اند.

در اینکه چرا [[قرآن]] چنین توصیفی به‌کار برده، مواردی ذکر شده است:

* ام‌جمیل خارهای بیابان را به دوش می‌کشید و زمانی که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] برای [[نماز]] می‌رفت، آن‌ها را جلوی پای او می‌ریخت تا اذیت شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۸۵۲.</ref>

* او پیامبر(ص) را به [[فقیر]] بودن [[تمسخر|مسخره]] می‌کرد،‌ پس خداوند نیز با این وصف، او را تحقیر کرد.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳۲، ص۳۵۳.</ref>

* این تعبیر، کنایه از [[سخن‌چینی]] او است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۱۰، ص۴۲۸.</ref>در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] آمده است که این موارد منافی هم نبوده و می‌توان همه آن‌ها را مقصود [[آیه]] دانست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۴۲۱.</ref>  

*ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت،‌ دار الجیل، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.

*فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق.

* میبدی، حسین بن معین‌الدین، دیوان أمیر المؤمنین علیه‌السلام، ترجمه مصطفی زمانی، قم،‌ دار نداء الاسلام للنشر، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.