آیه ۴۱ سوره حج: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شرف‌الدین استرابادی|سید شرف الدین اَسترآبادی]] از [[تفسیر قرآن|مفسران]] و [[محدث|محدثان شیعه]]، [[حدیث|حدیثی]] در [[تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة (کتاب)|کتاب تأویل الآیات الظاهرة]] از [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] نقل نموده که حضرت فرمود: روزی در [[مسجد]]، نزد پدرم بودم. مردی از او دربارهٔ آیه «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ...» پرسید. [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] ضمن تفسیر این آیه به [[اهل‌بیت(ع)|اهل بیت(ع)]]، جریان آن را چنین بیان نمود: فلانی و فلانی همراه با گروهی(و آنها را نام برد) خدمت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] رسیده و پرسیدند: بعد از تو [[خلافت]] به چه کسی می‌رسد؟ به خدا قسَم! اگر به یکی از خویشانت برسد از آنها بر جان خود بیمناکیم و اگر به غیر آنها برسد، شاید نسبت به ما نزدیک‌تر و مهربان‌تر باشد! رسول‌خدا(ص) از شنیدن این سخن بسیار ناراحت شد و فرمود: «به خدا سوگند! اگر به [[خدا]] و فرستاده‌اش [[ایمان]] داشتید، هرگز با آنها را دشمنی نمی‌کردید؛ زیرا که دشمنی با آن‌ها دشمنی با من و دشمنی با من، کفر ورزیدن به خدا است. شما [با این سخنتان] از [[مرگ|مرگم]] خبر دادید! به خدا سوگند! اگر خداوند به آن‌ها در زمین قدرت دهد، نماز را در وقتش به‌پای دارند و زکات را در جای خودش به مصرف رسانده و [[امر به معروف و نهی از منکر]] خواهند نمود؛ خداوند کسانی‌که با من و [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]]م دشمنی نمایند خوار و ذلیل خواهد کرد». در این هنگام خدای عزّوجلّ این [[آیه]] را نازل فرمود: «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ...».<ref>استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرهًْ، ۱۴۰۹ق، ص۳۳۸</ref>