Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۴۷
ویرایش
مجتبی (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها
←لید
(←منابع) |
(←لید) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''مُجتبیٰ''' از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسن مجتبی(ع)|القاب امام حسن(ع)]] است.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.</ref> این لقب، درباره [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های پیامبر(ص)|پیامبر اسلام]] هم به‌کار رفته<ref>زرندی حنفی، نظم درر السمطین، ۱۴۲۵ق، ص۲۷.</ref> و مختص [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام دوم شیعیان]] نیست؛ اما درباره امام حسن(ع) شهرت پیدا کرده است.<ref>نظامی همدانی، المعارف الرافعة فی الزیارة الجامعة، ۱۳۸۹ش، ص۳۱۴.</ref> در روایات متعددی که از [[امامان شیعه]] نقل شده، امام حسن(ع) را با لقب مجتبی یاد کرده‌اند<ref>پاک‌نیا تبریزی، «تأملی در مستندات و مشهورترین القاب معصومین علیه‌السلام»، ص۱۳۲.</ref> و در دعای [[حرز امام سجاد(ع)]] هم تعبیر «اَلْحَسَنُ المُجتبیٰ» آمده است.<ref>عطاردی قوچانی، مسند الامام السجاد، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۳۲.</ref> | '''مُجتبیٰ''' از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسن مجتبی(ع)|القاب امام حسن(ع)]] است.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.</ref> این لقب، درباره [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های پیامبر(ص)|پیامبر اسلام]] هم به‌کار رفته<ref>زرندی حنفی، نظم درر السمطین، ۱۴۲۵ق، ص۲۷.</ref> و مختص [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام دوم شیعیان]] نیست؛ اما درباره امام حسن(ع) شهرت پیدا کرده است.<ref>نظامی همدانی، المعارف الرافعة فی الزیارة الجامعة، ۱۳۸۹ش، ص۳۱۴.</ref> در روایات متعددی که از [[امامان شیعه]] نقل شده، امام حسن(ع) را با لقب مجتبی یاد کرده‌اند<ref>پاک‌نیا تبریزی، «تأملی در مستندات و مشهورترین القاب معصومین علیه‌السلام»، ص۱۳۲.</ref> و در دعای [[حرز امام سجاد(ع)]] هم تعبیر «اَلْحَسَنُ المُجتبیٰ» آمده است.<ref>عطاردی قوچانی، مسند الامام السجاد، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۳۲.</ref> | ||
مجتبی از ماده «اِجتَباء» به‌معنای برگزیده و انتخاب‌شده است.<ref>منتظری، درس‌هایی از نهج‌البلاغه، ۱۳۹۵ش، ص۳۹۸.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در ذیل [[آیه ۱۲۱ سوره نحل]]، واژه اِجتَباء را این‌گونه [[تفسیر قرآن|تفسیر]] می‌کند که خدا، امام معصوم را برای خود خالص گردانیده است، به‌صورتی که او را از پراکندگی دور ساخته و در یک [[صراط مستقیم]] هدایت می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، | مجتبی از ماده «اِجتَباء» به‌معنای برگزیده و انتخاب‌شده است.<ref>منتظری، درس‌هایی از نهج‌البلاغه، ۱۳۹۵ش، ص۳۹۸.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در ذیل [[آیه ۱۲۱ سوره نحل]]، واژه اِجتَباء را این‌گونه [[تفسیر قرآن|تفسیر]] می‌کند که خدا، امام معصوم را برای خود خالص گردانیده است، به‌صورتی که او را از پراکندگی دور ساخته و در یک [[صراط مستقیم]] هدایت می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۳۶۸.</ref> | ||
گفته شده این لقب، هر چند دارای مفهوم خاصی است که درباره همه امامان شیعه حقیقت پیدا می‌کند، اما تنها امام دوم شیعیان به این نام مشهور شده و گویای این مطلب است که لقب مجتبی برای امام حسن(ع) از همان دوران حیاتش به او منسوب شده است.<ref>فتاحی، انوار الهی، ۱۳۹۰ش، ص۲۷۴.</ref> | گفته شده این لقب، هر چند دارای مفهوم خاصی است که درباره همه امامان شیعه حقیقت پیدا می‌کند، اما تنها امام دوم شیعیان به این نام مشهور شده و گویای این مطلب است که لقب مجتبی برای امام حسن(ع) از همان دوران حیاتش به او منسوب شده است.<ref>فتاحی، انوار الهی، ۱۳۹۰ش، ص۲۷۴.</ref> | ||