غزوه بنی‌قینقاع: تفاوت میان نسخه‌ها

غَزوه بَنی‌قَینُقاع، هفتمین غزوه پیامبر<ref>نویری، نهایة الأرب، ۱۳۷۴ق، ج۱۷، ص۱.</ref> و نخستین جنگ او با یهودیان بود.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۷۷.</ref> با شکست بنی‌قینقاع، که از شجاع‌ترین یهودیان مدینه بودند، دیگر یهودی‌ها از قدرت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] ترسیدند و تا مدتی از تعرض به [[مسلمان|مسلمان‌ها]] دوری کردند؛<ref>صلابی، غزوات الرسول(ص)، ۱۴۲۸ق، ص۹۱.</ref> مسلمانان نیز با شکست این گروه نیرومند یهودی، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردند و ترس و تردید را کنار گذاشتند.<ref>عاملی، الصحیح من سیرة النبی الاعظم(ص)، ۱۴۲۶ق، ج۷، ص۴۰.</ref>

با اخراج یهودیان بنی‌قینقاع از [[مدینه]]، وحدت سیاسی-مذهبی در مدینه حاکم شد و اکثریت مطلق مدینه به دست مسلمانان افتاد.<ref>سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۵۱۶.</ref> با جنگ بنی‌قینقاع، پیامبر(ص) قاطعیت خود را در امر حکومت نشان داد و بر پندار یهودیان که تسامح پیامبر را ناشی از ترس او می‌دانستند، خط بطلان کشید.<ref>حسنی، سیرة المصطفی، ۱۴۱۶ق، ص۳۷۵.</ref> برخی محققان بر این باورند که غزوه بنی‌قینقاع آزمایشی برای مردم مدینه و خصوصاً [[اوس و خزرج|خَزْرَجیان]] بود که پایبندی آنان به پیامبر و اسلام در برابر پیمان‌های قبیله‌ای سنجیده شد و در این آزمایش بیشتر مردم (مگر اندکی از آنان مانند [[عبدالله بن ابی|عبدالله بن اُبَیّ]]) پایبندی خود به [[اسلام]] را نشان دادند.<ref>سلهب، غزوات الرسول(ص) و سرایاه، ۱۴۲۶ق، ص۱۲۴.</ref>