Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←یادداشت) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
=== رد نظر مخالفان توسل با استدلال به این آیه === | === رد نظر مخالفان توسل با استدلال به این آیه === | ||
این [[آیه]] را در رد کسانی چون [[ابنتیمیه حرانی|ابنتیمیه]] و [[وهابیت|وهابیانی]] دانستهاند که [[توسل]] و [[شفاعت]] را انکار کرده و آن را [[شرک]] و مخالف با [[توحید]] میدانند.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، قم، ج۴، ص۳۷۴؛ مکارم شیرازی، الأمثل، ۱۴۲۱ق، ج۷، ص۳۰۱؛ صانعی، پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور، ۱۳۸۵ش، ص۵۴.</ref> آنها با اینکه اصل شفاعت را پذیرفتهاند؛ اما درخواست شفاعت از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و دیگران را جایز ندانسته و معتقدند که باید از [[خدا]] بخواهیم که او پیامبر را در حق ما شفیع قرار دهد.<ref>صانعی، پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور، ۱۳۸۵ش، ص۵۴</ref> این نظر خلاف صریح این آیه دانسته شده است؛<ref>صانعی، پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور، ۱۳۸۵ش، ص۵۴.</ref> چنانکه توسل و شفاعت از اولیای خداوند، طلب مغفرت از آنها بهعنوان قدرت الهی نیست؛ بلکه تنها به سبب | این [[آیه]] را در رد کسانی چون [[ابنتیمیه حرانی|ابنتیمیه]] و [[وهابیت|وهابیانی]] دانستهاند که [[توسل]] و [[شفاعت]] را انکار کرده و آن را [[شرک]] و مخالف با [[توحید]] میدانند.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، قم، ج۴، ص۳۷۴؛ مکارم شیرازی، الأمثل، ۱۴۲۱ق، ج۷، ص۳۰۱؛ صانعی، پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور، ۱۳۸۵ش، ص۵۴.</ref> آنها با اینکه اصل شفاعت را پذیرفتهاند؛ اما درخواست شفاعت از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و دیگران را جایز ندانسته و معتقدند که باید از [[خدا]] بخواهیم که او پیامبر را در حق ما شفیع قرار دهد.<ref>صانعی، پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور، ۱۳۸۵ش، ص۵۴</ref> این نظر خلاف صریح این آیه دانسته شده است؛<ref>صانعی، پاسخ به شبهات در شبهای پیشاور، ۱۳۸۵ش، ص۵۴.</ref> چنانکه توسل و شفاعت از اولیای خداوند، طلب مغفرت از آنها بهعنوان قدرت الهی نیست؛ بلکه تنها به سبب جایگاه آنها نزد خداوند است.<ref> نجد أن أبناء یعقوب قد طلبوا المغفرة من یعقوب، لکن لیس بمعزل عن القدرة الإلهیة، و إنّما جعلوا یعقوب واسطة فی طلب المغفرة بسبب کونه مقرّباً عند الله و ذا جاه عنده سبحانه. جمعی از نویسندگان، فی رحاب أهل البیت(ع)، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۳.</ref> آنها آمرزنده [[گناه]] نیستند، و تنها میتوانند از خدا طلب آمرزش کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۴۵۱.</ref> | ||
گفته شده مخالفان توسل و شفاعت نیز نتوانستهاند جواب منطقی برای این آیه ارائه نمایند؛ همین امر سبب شد تا نظر خود را تعدیل کرده و با جواز توسل به پیامبر(ص) در زمان حیات ایشان، توسل بعد از وفات پیامبر(ص) را منع کنند<ref>مکارم شیرازی، آیات الولایة فی القرآن، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۲؛ مکارم شیرازی، شیعه پاسخ میگوید، ۱۳۸۶ش، ص۹۳</ref> که این نیز با آیات دیگر قرآن چون آیه ۱۶۹ سوره آل عمران که شهدا را زنده معرفی میکند، رد شده است.<ref>مکارم شیرازی، آیات الولایة فی القرآن، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۲.</ref> بنابراین توسل به اولیاء خداوند چه در زمان حیات و چه در زمان وفات آنها جایز شمرده شده و منافاتی با [[توحید افعالی|توحید افعالی خداوند]] ندارد.<ref>مکارم شیرازی، آیات الولایة فی القرآن، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۵.</ref> | گفته شده مخالفان توسل و شفاعت نیز نتوانستهاند جواب منطقی برای این آیه ارائه نمایند؛ همین امر سبب شد تا نظر خود را تعدیل کرده و با جواز توسل به پیامبر(ص) در زمان حیات ایشان، توسل بعد از وفات پیامبر(ص) را منع کنند<ref>مکارم شیرازی، آیات الولایة فی القرآن، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۲؛ مکارم شیرازی، شیعه پاسخ میگوید، ۱۳۸۶ش، ص۹۳</ref> که این نیز با آیات دیگر قرآن چون [[آیه ۱۶۹ سوره آلعمران|آیه ۱۶۹ سوره آل عمران]] که شهدا را زنده معرفی میکند، رد شده است.<ref>مکارم شیرازی، آیات الولایة فی القرآن، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۲.</ref> بنابراین توسل به اولیاء خداوند چه در زمان حیات و چه در زمان وفات آنها جایز شمرده شده و منافاتی با [[توحید افعالی|توحید افعالی خداوند]] ندارد.<ref>مکارم شیرازی، آیات الولایة فی القرآن، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۵.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |