Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۱٬۳۴۶
ویرایش
آل آقا: تفاوت میان نسخه‌ها
←محمدجعفر بهبهانی: اصلاح ارقام
(←منابع: اصلاح ارقام) |
(←محمدجعفر بهبهانی: اصلاح ارقام) |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
آقا محمدعلی بهبهانی ([[سال ۱۱۴۴ هجری قمری|۱۱۴۴]]-[[سال ۱۲۱۶ هجری قمری|۱۲۱۶ق]])<ref> بهبهانی، احمد، مرآت الاحوال، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۴۷؛ حبیب‌آبادی، مکارم الاثار، ۱۳۴۲ش، ج۲، ص۵۶۶.</ref> معروف به آقا محمدعلی کرمانشاهی، [[فقیه]]، اصولی و رجالی متنفّذ [[شیعه]] در قرن دوازدهم و سیزدهم که نزد [[آقا محمدخان قاجار]] نیز دارای احترام بود.<ref>سپهر، ناسخ التواریخ، ۱۳۴۴-۱۳۴۵ش، ج۱، ص۶۰؛ حبیب‌آبادی، مکارم الاثار، ۱۳۴۲ش، ج۲، ص۵۶۳؛ هدایت، ملحقات تاریخ روضة الصفا، ۱۳۳۹ش، ج۹، ص۲۴۱.</ref> عمده شهرت آقامحمدعلی، مبارزه جدّی و گسترده او با [[صوفیه]] در عصر [[قاجار]] است و مهم‌ترین آثار وی [[مقامع الفضل]] و [[خیراتیه]] در ابطال طریقة صوفیه است. | آقا محمدعلی بهبهانی ([[سال ۱۱۴۴ هجری قمری|۱۱۴۴]]-[[سال ۱۲۱۶ هجری قمری|۱۲۱۶ق]])<ref> بهبهانی، احمد، مرآت الاحوال، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۴۷؛ حبیب‌آبادی، مکارم الاثار، ۱۳۴۲ش، ج۲، ص۵۶۶.</ref> معروف به آقا محمدعلی کرمانشاهی، [[فقیه]]، اصولی و رجالی متنفّذ [[شیعه]] در قرن دوازدهم و سیزدهم که نزد [[آقا محمدخان قاجار]] نیز دارای احترام بود.<ref>سپهر، ناسخ التواریخ، ۱۳۴۴-۱۳۴۵ش، ج۱، ص۶۰؛ حبیب‌آبادی، مکارم الاثار، ۱۳۴۲ش، ج۲، ص۵۶۳؛ هدایت، ملحقات تاریخ روضة الصفا، ۱۳۳۹ش، ج۹، ص۲۴۱.</ref> عمده شهرت آقامحمدعلی، مبارزه جدّی و گسترده او با [[صوفیه]] در عصر [[قاجار]] است و مهم‌ترین آثار وی [[مقامع الفضل]] و [[خیراتیه]] در ابطال طریقة صوفیه است. | ||
===محمدجعفر بهبهانی=== | ===محمدجعفر بهبهانی=== | ||
[[محمدجعفر بن محمدعلی بهبهانی]](متوفی [[سال ۱۲۵۹ هجری قمری|۱۲۵۹]]ق)، فرزند ارشد آقامحمدعلی، در [[سال ۱۱۷۸ هجری قمری|۱۱۷۸ق]] در [[کربلا]] به دنیا آمد و همراه پدرش به [[ایران]] مهاجرت کرد. وی نزد پدرش و نیز میرزای قمی، در [[قم]]، [[میرسید علی طباطبایی]] و [[شیخ جعفر کبیر]]، در [[عراق]]، به تحصیل پرداخت. سپس به کرمانشاه رفت و پس از مرگ پدر عهده‌دار شئون دینی و اجتماعی وی در [[کرمانشاه]] شد. وی در کرمانشاه درگذشت و در مقبره خانوادگی آل آقا دفن شد. <ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، | [[محمدجعفر بن محمدعلی بهبهانی]](متوفی [[سال ۱۲۵۹ هجری قمری|۱۲۵۹]]ق)، فرزند ارشد آقامحمدعلی، در [[سال ۱۱۷۸ هجری قمری|۱۱۷۸ق]] در [[کربلا]] به دنیا آمد و همراه پدرش به [[ایران]] مهاجرت کرد. وی نزد پدرش و نیز میرزای قمی، در [[قم]]، [[میرسید علی طباطبایی]] و [[شیخ جعفر کبیر]]، در [[عراق]]، به تحصیل پرداخت. سپس به کرمانشاه رفت و پس از مرگ پدر عهده‌دار شئون دینی و اجتماعی وی در [[کرمانشاه]] شد. وی در کرمانشاه درگذشت و در مقبره خانوادگی آل آقا دفن شد. <ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۲۰۲؛آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۶۴.</ref>ممحمدجعفر را به زهد و گوشه‌گیری و محاسن اخلاق ستوده‌اند. در سال ۱۳۵۲ قسمتی از آثارش، در حریقی از میان رفت.{{مدرک}} از وی حدود سی اثر خطی موجود است که برخی از آنها عبارت‌اند از: | ||
# فضایح الصّوفیه (قم، ۱۴۱۳ق). | # فضایح الصّوفیه (قم، ۱۴۱۳ق). | ||
# انیس الطلاب (تألیف ۱۲۳۵ق)، در شرح بعضی احادیث و مسائل فقهی. | # انیس الطلاب (تألیف ۱۲۳۵ق)، در شرح بعضی احادیث و مسائل فقهی. | ||