ساب النبی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==حکم فقهی== | ==حکم فقهی== | ||
فقیهان شیعه حکم ساب النبی را قتل دانسته‌اند<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۶۸؛ ج۴۱، ۴۲۲.</ref> و [[توبه]] را مانع کشتن وی نمی‌دانند؛<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۶۸؛ ج۴۱، ۴۲۲.</ref> اگرچه [[ابوحنیفه]] از امامان [[مذاهب اربعه]] اهل سنت [[توبه]] ساب‌ّالنبی را مانع کشته شدن می‌داند.<ref>النووی، المجموع شرح المهذب، ج۱۹، ص۴۲۶.</ref> مبنای شرعی حکم سب‌النبی [[حدیث|روایات متواتر]]<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۱۸، ص۲۱۳-۲۱۱.</ref> و [[اجماع]]<ref>نجفی، جواهر الکلام، | فقیهان شیعه حکم ساب النبی را قتل دانسته‌اند<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۲م، ج۲۱، ص۲۶۸؛ ج۴۱، ۴۲۲.</ref> و [[توبه]] را مانع کشتن وی نمی‌دانند؛<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۲م، ج۲۱، ص۲۶۸؛ ج۴۱، ۴۲۲.</ref> اگرچه [[ابوحنیفه]] از امامان [[مذاهب اربعه]] اهل سنت [[توبه]] ساب‌ّالنبی را مانع کشته شدن می‌داند.<ref>النووی، المجموع شرح المهذب، ج۱۹، ص۴۲۶.</ref> مبنای شرعی حکم سب‌النبی [[حدیث|روایات متواتر]]<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۱۸، ص۲۱۳-۲۱۱.</ref> و [[اجماع]]<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۲م، ج۲۱، ص۲۶۸.</ref> است. بیشتر فقها برای ایجاد عنوان ساب‌النبی و کیفر آن، داشتن قصد برای سب،<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۵۵</ref> عدم [[تقیه]]، عدم [[اکراه]] و عدم نادانی را شرط دانسته‌اند.<ref> سعیدی، مدخل «سب»، ص۶۸۱-۶۷۴.</ref> | ||
برخی همچون [[شهید ثانی]] سب النبی را از موارد [[ارتداد]] دانسته و حکم به قتل ساب النبی را به دلیل ارتداد می‌داند؛<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۴۵۴.</ref> اما بسیاری از فقهای شیعه عنوان «سبّ النبی» را برای کشتن سب‌کننده کافی دانسته و معتقدند حکم آن وابسته به عناوین دیگر مانند [[ارتداد]] نیست.<ref>محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۶۷.</ref> فقهای [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] نیز درباره ساب النبی در باب ارتداد بحث کرده‌اند و باب مستقل سب‌النبی ندارند.<ref>آقابابایی، «قتل نفس به اعتقاد مهدور الدم بودن مقتول»، ص۱۷۴.</ref> [[آیت الله خویی]] از فقهای شیعه، سب النبی را به عنوان یکی از گناهان و جرایم حدی به حساب آورده است.<ref>خویی، مبانی تکمله المنهاج، ج1، ص32.</ref> در بیشتر منابع حدیثی و فقهی، سب النبی در باب قذف یا پس از آن آمده است.<ref>زراعت، «بررسی فقهی و حقوقی جرم سب النبی»، ص۱۰۳-۷۳.</ref> | برخی همچون [[شهید ثانی]] سب النبی را از موارد [[ارتداد]] دانسته و حکم به قتل ساب النبی را به دلیل ارتداد می‌داند؛<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۴۵۴.</ref> اما بسیاری از فقهای شیعه عنوان «سبّ النبی» را برای کشتن سب‌کننده کافی دانسته و معتقدند حکم آن وابسته به عناوین دیگر مانند [[ارتداد]] نیست.<ref>محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۶۷.</ref> فقهای [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] نیز درباره ساب النبی در باب ارتداد بحث کرده‌اند و باب مستقل سب‌النبی ندارند.<ref>آقابابایی، «قتل نفس به اعتقاد مهدور الدم بودن مقتول»، ص۱۷۴.</ref> [[آیت الله خویی]] از فقهای شیعه، سب النبی را به عنوان یکی از گناهان و جرایم حدی به حساب آورده است.<ref>خویی، مبانی تکمله المنهاج، ج1، ص32.</ref> در بیشتر منابع حدیثی و فقهی، سب النبی در باب قذف یا پس از آن آمده است.<ref>زراعت، «بررسی فقهی و حقوقی جرم سب النبی»، ص۱۰۳-۷۳.</ref> | ||