پرش به محتوا

غزوه بنی‌قینقاع: تفاوت میان نسخه‌ها

←‏جنگ و سرنوشت آن: اصلاح ارقام
(←‏دلایل وقوع جنگ: اصلاح ارقام)
(←‏جنگ و سرنوشت آن: اصلاح ارقام)
خط ۴۱: خط ۴۱:
طبری در روایتی دیگر از [[ابن اسحاق]]، می‌نویسد که پیامبر پس از نبرد [[غزوه بدر|بدر]]، جز روزهای نخست [[ماه شوال]]، بقیه شوّال و [[ماه ذی قعده|ذی قعده]] را در مدینه بود.<ref>ابن اسحاق، سیرت رسول اللّه، ج۳، ص۱۳۶۳.</ref> بنا به روایتی، ماه [[صفر]] سال [[۳ق]] را نیز زمان این رویداد دانسته‌اند.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۱۳۹</ref>. و حتی گفته‌اند که تبعید بنی قَینُقاع و [[بنی نضیر]] در یک زمان صورت گرفته است.<ref>سمهودی، وفاء الوفا باخبار دارالمصطفی، ج۱، ص۲۷۸.</ref> گوناگونی روایات، تعیین تاریخ دقیق این رخداد را دشوار کرده است.
طبری در روایتی دیگر از [[ابن اسحاق]]، می‌نویسد که پیامبر پس از نبرد [[غزوه بدر|بدر]]، جز روزهای نخست [[ماه شوال]]، بقیه شوّال و [[ماه ذی قعده|ذی قعده]] را در مدینه بود.<ref>ابن اسحاق، سیرت رسول اللّه، ج۳، ص۱۳۶۳.</ref> بنا به روایتی، ماه [[صفر]] سال [[۳ق]] را نیز زمان این رویداد دانسته‌اند.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۱۳۹</ref>. و حتی گفته‌اند که تبعید بنی قَینُقاع و [[بنی نضیر]] در یک زمان صورت گرفته است.<ref>سمهودی، وفاء الوفا باخبار دارالمصطفی، ج۱، ص۲۷۸.</ref> گوناگونی روایات، تعیین تاریخ دقیق این رخداد را دشوار کرده است.


==جنگ و سرنوشت آن==
== آغاز جنگ ==
یهودیان به محاصره مسلمانان درآمدند و پس از ۱۵ روز تبعید شدند. پیامبر ابتدا حکم کرد که مردان را گردن زنند و زنان و فرزندانشان را به بردگی درآورند، اما از این کار چشم پوشید و آنان را به اِذْرَعات در حدود [[شام]] تبعید کرد.
با آغاز جنگ بنی‌قینقاع، یهودیان به قلعه‌های خود رفتند و پیامبر آنان را به مدت پانزده روز در قلعه‌هایشان محاصره کرد.<ref>مواقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۷۷.</ref> پیامبر [[ابولبابه انصاری|ابولُبابة بن عبدالمُنذِر]] را جانشین خود در مدینه کرد.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۴۸۱.</ref> گفته شده پرچم سپاه پیامبر در این جنگ سفید و در دستان [[حمزة بن‌عبدالمطّلب|حمزة بن عبدالمطلّب]] بود.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۴۸۱.</ref> ولی به باور سید جعفر عاملی پرچم پیامبر در این جنگ سیاه و پرچم‌دار پیامبر در تمام جنگ‌ها از جمله این غزوه، امام علی بوده است.<ref>عاملی، الصحیح من سیرة النبی الاعظم، ۱۴۲۶ق، ج۷، ص۳۷-۳۸.</ref> پس از گذشت پانزده روز یهودیان بنی‌قینقاع در برابر پیامبر تسلیم شدند.


به نوشته بلعمی<ref>بلعمی،  تاریخنامه طبری، ج۱، ص۱۵۲</ref> پیامبر علاوه بر تبعید آنان، حصارشان را نیز ویران کرد. برخی از یهودیان با پذیرش اسلام در مدینه ماندند، چنانکه در مراسم دفن [[عبدالله بن ابی]] در سال [[۹ق]]، چند تن از بنی قَینُقاع هم حضور داشتند.<ref>واقدی، کتاب المغازی، ج۳، ص۸۰۶.</ref> این سخن که [[عبدالله بن سلام]] نیز در شمار این اسلام آوردگان بود،<ref>دایرة المعارف جودائیکا، ذیل «Qaynuqa».</ref> نادرست است، زیرا او به روایتی قبل از هجرت به مدینه و به روایتی، اندکی پس از آن اسلام آورده بود.<ref> دایرة المعارف اسلام، چاپ دوم، ذیل «عبداللّه بن سلام».</ref>
منذر بن قدامه سلمی مأمور به بند کشیدن آنان<ref>بلاذری، انساب الأشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۳۰۹.</ref> و محمّد بن مَسلمه هم عهده‌دار جمع‌آوری اموال ایشان شد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۳۰.</ref>


گفته شده پرچم سپاه پیامبر در این جنگ سفید و در دستان [[حمزة بن‌عبدالمطّلب|حمزة بن عبدالمطلّب]] بود.<ref>طبری، تاریخ الرسل و الملوک، ج۳، ص۱۳۶۲.</ref> [[ابولبابه انصاری|ابولُبابة]] ولی به باور سید جعفر عاملی پرچم پیامبر در این جنگ سیاه و پرچم‌دار پیامبر در تمام جنگ‌ها از جمله این غزوه، امام علی بوده است.<ref>عاملی، الصحیح من سیرة النبی الاعظم، ۱۴۲۶ق، ج۷، ص۳۷-۳۸.</ref> بن المنذر عَمری به نیابت از پیامبر در [[مدینه]] ماند<ref>واقدی، کتاب المغازی، ج۳، ص۱۳۰.</ref>؛ منذر بن قدامه سلمی مأمور به بند کشیدن آنان<ref>واقدی، کتاب المغازی، ج۲، ص۳۳.</ref> و محمّد بن مَسلمه هم عهده‌دار جمع‌آوری اموال ایشان شد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۳۰.</ref>
یهودیان به محاصره مسلمانان درآمدند و پس از ۱۵ روز تبعید شدند. پیامبر ابتدا حکم کرد که مردان را گردن زنند و زنان و فرزندانشان را به بردگی درآورند، اما از این کار چشم پوشید و آنان را به اِذْرَعات در حدود [[شام]] تبعید کرد.


== نتایج غزوه ==
بیشتر منابع، تعداد مردان بنی قَینُقاع را ۷۰۰ تن دانسته‌اند، ولی از غنایم به دست آمده پیداست که احتمالاً این تعداد مبالغه‌آمیز باشد و گمان می‌رود سخن مؤلف التنبیه و الاشراف که یهودیان را ۴۰۰ تن دانسته است به حقیقت نزدیکتر باشد.<ref> مسعودی، التنبیه و الاشراف، ص۲۰۶.</ref>
بیشتر منابع، تعداد مردان بنی قَینُقاع را ۷۰۰ تن دانسته‌اند، ولی از غنایم به دست آمده پیداست که احتمالاً این تعداد مبالغه‌آمیز باشد و گمان می‌رود سخن مؤلف التنبیه و الاشراف که یهودیان را ۴۰۰ تن دانسته است به حقیقت نزدیکتر باشد.<ref> مسعودی، التنبیه و الاشراف، ص۲۰۶.</ref>


confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۴۷۷

ویرایش