confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۵۰۳
ویرایش
(←غنائم: اصلاح ارقام) |
(←نقش متحدان بنی قَینُقاع: اصلاح ارقام) |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==نقش متحدان بنی قَینُقاع== | ==نقش متحدان بنی قَینُقاع== | ||
نقش متحدان عرب بنی قینقاع در این جنگ قابل توجه است. [[عباده بن صامت]] و [[عبدالله بن ابی بن سلول]] دو تن از رهبران اصلی خزرج بودند. عباده که از مسلمانانِ صادق بود، با پیمانشکنی بنی قینقاع، حمایت خود را از آنان بازگرفته، نزد پیامبر آمد و از همسوگندی با آنان بیزاری جست.<ref>ابن اسحاق، سیرت رسول اللّه، ج۲، ص۵۶۳.</ref> عبداللّه بن اُبی، سرکرده منافقان، در این ماجرا نقشی دوگانه داشت؛ از سویی ظاهراً خود یهودیان را به سرکشی و تحصّن در حصار تحریک کرده بود و از سوی دیگر، از پیوستن به آنان سرباز زد.<ref>واقدی، کتاب المغازی، ج۱، ص۱۲۹.</ref> او پس از اسارت آنان، از [[پیامبر(ص)]] خواست که از خون متحدّانش درگذرد و بر این خواسته چنان پافشاری کرد که پیامبر او و یهودیان را لعنت کرد و به تبعید آنان حکم داد. | نقش متحدان عرب بنی قینقاع در این جنگ قابل توجه است. [[عباده بن صامت]] و [[عبدالله بن ابی بن سلول]] دو تن از رهبران اصلی خزرج بودند. عباده که از مسلمانانِ صادق بود، با پیمانشکنی بنی قینقاع، حمایت خود را از آنان بازگرفته، نزد پیامبر آمد و از همسوگندی با آنان بیزاری جست.<ref>ابن اسحاق، سیرت رسول اللّه، ج۲، ص۵۶۳.</ref> عبداللّه بن اُبی، سرکرده منافقان، در این ماجرا نقشی دوگانه داشت؛ از سویی ظاهراً خود یهودیان را به سرکشی و تحصّن در حصار تحریک کرده بود و از سوی دیگر، از پیوستن به آنان سرباز زد.<ref>واقدی، کتاب المغازی، ج۱، ص۱۲۹.</ref> او پس از اسارت آنان، از [[پیامبر(ص)]] خواست که از خون متحدّانش درگذرد و بر این خواسته چنان پافشاری کرد که پیامبر او و یهودیان را لعنت کرد و به تبعید آنان حکم داد. | ||
پس از دستور پیامبر به تبعید بنیقینقاع از مدینه، عبدالله بن ابیّ برای بار دوم میخواست پیامبر را وادار کند که از این حکم نیز درگذرد، ولی اینبار مسلمانان اجازه ندادند او نزد پیامبر برود؛ ازاینرو بنیقینقاع از مدینه اخراج شدند.<ref>حسنی، سیرة المصطفی، ۱۴۱۶ق، ص۳۷۶.</ref> | |||
== غنائم == | == غنائم == |