نفقه: تفاوت میان نسخه‌ها

معیار تعیین میزان نفقه زن در [[فقه]] مورد اختلاف است. توانگری و تنگدستی زوج(مرد)، وضع زوجه(زن) و یا هر دو، معیار نفقه دانسته شده‌اند. از جمله مستندات معیار بودن توانگری و تنگدستی زوج در [[فقه شیعه]]، آیه ۷ [[سوره طلاق]] است.<ref>«بر توانگر است که از دارایی خود هزینه کند و هرکه روزی او تنگ باشد باید از آنچه خداوند به آنها داده خرج کند؛ لِینفِق ذُو سَعَة مِن سَعَتِهِ و مَن قُدِرَ عَلَیهِ رِزقُهُ فَلینفِق مِمّا ءاتهُ اللَّـهُ...».</ref> ولی مخالفان این نظر برآن‌اند که زوج آنچه از نفقه را که می‌تواند باید (مطابق با شؤون زوجه) بپردازد و بقیه آن دینی بر عهده او خواهد بود، آنها به ادامه همین آیه استناد می‌کنند.<ref>«خداوند به زودی پس از سختی‌ها آسانی قرار می‌دهد؛ سَیجعَلُ اللَّـهُ بَعدَ عُسر یسرا.</ref> به نظر [[صاحب جواهر]] می‌توان گفت آیه درباره نفقه غیر زوجه است که با ناتوانی انفاق کننده ساقط می‌شود.<ref> نجفی، جواهرالکلام، ج۳۱، ص۳۳. ۳۳۳.</ref>

برخی فقهای شیعه به حق فسخ برای زوجه در صورت ناتوانی زوج از پرداخت نفقه معتقدند. مستند آنان [[آیه]] ۲۲۹ [[سوره بقره]] است.<ref> «الطَّلاقُ مَرَّتانِ فَاِمسَاک بِمَعروف اَو تَسریحٌ بِاِحسن»</ref> از نظر آنان، نگاه داشتن زوجه بدون پرداخت نفقه «امساک به معروف» نیست و در صورت فقدان حاکم، زوجه حق فسخ دارد. بیشتر فقهای شیعه معتقدند زوجه چنین حقی ندارد.<ref>امام خمینی، تحریرالوسیله، ج۲، ص۲۸۷.</ref>