پرش به محتوا

حکومت بنی‌مزید: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۱۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۳
خط ۱۰۳: خط ۱۰۳:
پیدایش حکومتی [[شیعه]] مذهب و علاقه‌مند به علم و ادب فرصت مناسبی را برای شاعران شیعه فراهم کرد که به دور از سختگیری‌ها و تعصبات دینی و مذهبی به نشر عقاید و معارف شیعه بپردازند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۴۰۷.</ref> گفته شده حمایت‌های مادی و معنوی آنها از شعر و ادب، سبب شوق و اشتیاق فراوان در شاعران برای حضور در [[حله (شهر)|شهر حله]] شد.<ref>مهداوی، الحله فی العهد العثمانی المتأخر، ۱۳۸۱ش، ص۵۰.</ref> شاعران برجسته همواره با آنان در ارتباط بوده و امیران مزیدی زمینه حضور آنها را در دربار خود فراهم می‌ساختند.<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، مصر، ج۱۷، ص۲۶۴؛ دیلمی، دیوان مهیار دیلمی، ۱۴۱۳ق، ص۲۳۷.</ref>
پیدایش حکومتی [[شیعه]] مذهب و علاقه‌مند به علم و ادب فرصت مناسبی را برای شاعران شیعه فراهم کرد که به دور از سختگیری‌ها و تعصبات دینی و مذهبی به نشر عقاید و معارف شیعه بپردازند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۴۰۷.</ref> گفته شده حمایت‌های مادی و معنوی آنها از شعر و ادب، سبب شوق و اشتیاق فراوان در شاعران برای حضور در [[حله (شهر)|شهر حله]] شد.<ref>مهداوی، الحله فی العهد العثمانی المتأخر، ۱۳۸۱ش، ص۵۰.</ref> شاعران برجسته همواره با آنان در ارتباط بوده و امیران مزیدی زمینه حضور آنها را در دربار خود فراهم می‌ساختند.<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، مصر، ج۱۷، ص۲۶۴؛ دیلمی، دیوان مهیار دیلمی، ۱۴۱۳ق، ص۲۳۷.</ref>


سیاست مزیدیان به‌گونه‌ای بود که سرایندگان دیگر مذاهب چون حیص بیص شافعی،<ref>عمادالدین کاتب، خریدة القصر، ۱۳۷۵ق، ج۱، ص۲۰۲.</ref> ابن تلمیذ نصرانی، ابن ابی الصقر شافعی و سنبسی به دربار آنها می‌آمدند.<ref>خضری، «مزیدیان و نقش آنان در گسترش تمدن اسلامی»، ص۶۶.</ref> و حتی اشخاصی چون سِنبِسی به شاعر دربار بنی‌مزید مشهور شدند.<ref>عبدالحمید، معجم مورخی الشیعة، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۲۰؛ مجمع الفکر الاسلامی، موسوعة مؤلفی الامامیة، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص۴۲۶.</ref> {{یاد|برخی از آنها با مهاجرت به مناطق مختلف زمینه‌ساز گسترش ادب حلی در آن مناطق شده (جمال الدین قفطی، انباة الرواة علی اَنباه النحاة، بیروت، مکتبة عنصریه، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۲۴۴.) و در دوره‌های بعدی پیشوایی ادب عربی را به آن مناطق انتقال داند. (حازم الحلی، الحله و اثرها العلمی و الادبی، قم، مکتبة التاریخیة المختصه، ۱۴۳۲ق، ص۶.)}}
سیاست مزیدیان به‌گونه‌ای بود که سرایندگان دیگر مذاهب چون حَیْص بَیْص شافعی(لقب امیر حَیْصَ بَیْصَ، لقب امیر سعد بن محمد بن سعد صَیْفی تمیمی. برخی او را امامی و شیعه مذهب دانسته‌اند. «و كان إمامي المذهب» العسقلانی، لسان المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۱۹. )،<ref>عمادالدین کاتب، خریدة القصر، ۱۳۷۵ق، ج۱، ص۲۰۲.</ref> ابن تلمیذ نصرانی، ابن ابی الصقر شافعی و سنبسی به دربار آنها می‌آمدند.<ref>خضری، «مزیدیان و نقش آنان در گسترش تمدن اسلامی»، ص۶۶.</ref> و حتی اشخاصی چون سِنبِسی به شاعر دربار بنی‌مزید مشهور شدند.<ref>عبدالحمید، معجم مورخی الشیعة، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۲۰؛ مجمع الفکر الاسلامی، موسوعة مؤلفی الامامیة، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص۴۲۶.</ref> {{یاد|برخی از آنها با مهاجرت به مناطق مختلف زمینه‌ساز گسترش ادب حلی در آن مناطق شده (جمال الدین قفطی، انباة الرواة علی اَنباه النحاة، بیروت، مکتبة عنصریه، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۲۴۴.) و در دوره‌های بعدی پیشوایی ادب عربی را به آن مناطق انتقال داند. (حازم الحلی، الحله و اثرها العلمی و الادبی، قم، مکتبة التاریخیة المختصه، ۱۴۳۲ق، ص۶.)}}


حمایت مزیدیان از شعر و ادب زمینه‌ساز شکل‌گیری نهضت ادبی استواری در این شهر شد و عالمان زیادی در زمینه [[علم نحو]] و لغت پرورش یافتند.<ref>حموی، معجم الأدباء، ۱۹۹۳م، ج۵، ص۱۹۶۸؛ صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۰۱ق، ج۲۲، ص۱۳۲؛ آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۴، ص۱۱۵.</ref> یکی از نتایج مهم نهضت ادبی حله شکل‌گیری ادب شیعی دانسته شده که بذر آن در دوران بنی‌مزید کاشته شد و ثمرات آن در سده‌های بعد به‌بار نشست و زمینه را برای گسترش بیش از پیش [[تمدن اسلامی]] فراهم کرد.<ref>خضری، «مزیدیان و نقش آنان در گسترش تمدن اسلامی»، ص۶۳–۶۴.</ref>
حمایت مزیدیان از شعر و ادب زمینه‌ساز شکل‌گیری نهضت ادبی استواری در این شهر شد و عالمان زیادی در زمینه [[علم نحو]] و لغت پرورش یافتند.<ref>حموی، معجم الأدباء، ۱۹۹۳م، ج۵، ص۱۹۶۸؛ صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۰۱ق، ج۲۲، ص۱۳۲؛ آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۴، ص۱۱۵.</ref> یکی از نتایج مهم نهضت ادبی حله شکل‌گیری ادب شیعی دانسته شده که بذر آن در دوران بنی‌مزید کاشته شد و ثمرات آن در سده‌های بعد به‌بار نشست و زمینه را برای گسترش بیش از پیش [[تمدن اسلامی]] فراهم کرد.<ref>خضری، «مزیدیان و نقش آنان در گسترش تمدن اسلامی»، ص۶۳–۶۴.</ref>
۱۸٬۴۲۲

ویرایش