ظهور امام زمان: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه ظهور از ریشه (ظ ه ر) به معنای آشکار شدن چیز پنهان است<ref>فراهیدی، العین، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۶۴.</ref> و در اصطلاح به معنای نمایان شدن حضرت مهدی(عج) پس از [[غیبت کبرا]] برای برپایی عدل و داد است.<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۱۵۵.</ref> بر اساس این معنا، ظهور با قیام متفاوت و در مرحله‌ای پیش از آن قرار دارد؛ البته در برخی روایات ظهور به معنای قیام نیز به کار رفته است؛ در این صورت قیام و ظهور به یک معنا و در یک زمان و مکان رخ می‌دهد.<ref>صدر، تاریخ ما بعد الظهور، ۱۴۱۲ق، ص۱۹۵.</ref> در برخی روایات از واژه بعث(برانگیختن)<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۱۶۸.</ref> و امر<ref>شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۷۸.</ref> برای اشاره به ظهور استفاده شده است.

کلمه ظهور بر مواردی چون آشکار شدن دولت حق<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۳۵.</ref>، آشکار شدن امر [[امامان معصوم]]، پیروزی امام زمان(عج) و حکومت آن حضرت<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۱۵۱.</ref> نیز به کار رفته است.<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۱۰۴.</ref>

# ظلم و ستم فراگیر و فتنه‌ای که بر هر خانه‌ای وارد می شود.<ref>سید بن طاووس، الطرائف، ۱۴۰۰ش، ج۱، ص۱۷۷</ref>

# وجود دشمنانی مانند [[خروج سفیانی|سفیانی]] و [[ناصبی|نواصب]] و دیگرانی که در [[عراق]] و دیگر مناطق سرزمین‌های اسلامی مشغول فعالیت علیه [[شیعه]] هستند و سپس [[سوریه]] را تصرف کرده و حکومت آنجا را می‌گیرند. <ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۸۶</ref>

# جریان یاران و [[موالیان]] امام زمان که در سرزمین‌های اسلامی در تلاشند تا یاد و نام امام زمان در عالم پراکنده شود.<ref>شیخ صدوق، كمال الدين، ۱۳۹۵ق، ج۱، باب۳۱.</ref>

نشانه‌های ظهور دو گونه است؛ حتمی(محتوم)،<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۲۰۴؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۴۹.</ref> و غیر حتمی(مشروط یا موقوفه).<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۲۰۲</ref>

*[[قتل نفس زکیه]]<ref>شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۶۵۰؛ طوسی، الغیبه، ص۲۶۷؛ صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص۴۳۹ و ۴۵۵</ref>

*مردگانی زنده از قبرها بیرون آیند و به دنیا بازگردند و به دید و بازدید با همدیگر بپردازند.<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۴۲۹؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ص ۶۵۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۸۲؛ شیخ طوسی، الغیبه، ص ۴۴۵</ref>

زمان دقیق ظهور حضرت مهدی(عج) معلوم نیست. روایات کسانی را که برای ظهور آن حضرت زمان تعیین می‌کنند، مذمت و [[لعن]] شده‌ و دروغگو نامیده‌اند.<ref>صدر، تاریخ ما بعد الظهور، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۲۰۷؛ کلینی، الکافی، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۶۸.</ref>

اگر ظهور را به معنای قیام بدانیم در پاره‌ای روایات به زمان آن به صورت مختصر اشاره شده است.<ref>صدر، تاریخ ما بعد الظهور، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۲۱۲-۲۱۳.</ref> این روایات قیام آن حضرت را پس از نا امیدی مردم<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵۱، ص۶۷؛ نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۱۸۱.</ref> و در [[آخرالزمان]]<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۱۴۱، ۲۴۷.</ref> می‌دانند. و در آنها از قیام آن حضرت در سال‌های فرد<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۲۶۲؛ طوسی، الغیبه، ص۴۵۳؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۷۹.</ref> [[روز عاشورا]]<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۲۸۳؛ طوسی، الغیبه، ص۴۵۲؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۷۹.</ref> [[نوروز]]<ref> مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۷۶،۳۰۸، ج۵۶، ص۹۲، ۱۱۹.</ref> از ایام سال، [[روز جمعه]]<ref> بحارالانوار، ج۷، ص۵۹، ج۵۶، ص۲۷.</ref> و شنبه<ref> طوسی، الغیبه، ص۴۵۳؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۷۹.</ref> از ایام هفته و پس از [[نماز عشا]]<ref> ابن طاووس، الملاحم و الفتن، ص۱۳۷.</ref> از اوقات روز یاد شده است.

برخی روایات ظهور (به معنای آشکار شدن) را کمی پیش‌تر از قیام حضرت مهدی(عج)، در منطقه [[ذی طوی]]، می‌دانند.<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۳۱۵.</ref>

امام زمان(عج، پس از ظهور قیام خود را از مکه و کنار خانه کعبه آغاز می‌کند. آن حضرت در کنار [[کعبه]] پرچم خود را می‌افرازد و در بین رکن و مقام از یاران خود [[بیعت]] می‌گیرد.<ref> نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۲۸۱؛ طوسی، الغیبه، ص۴۵۴؛ ارشاد، ج۲، ص۳۷۹؛ صدر، تاریخ ما بعد الظهور، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref> سپس با جملاتی مانند «انا بقیة الله فی ارضه، و خلیفته و حجته علیکم»، خود را معرفی می‌کند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۹۳.</ref> آنگاه بیعت عمومی می‌گیرد و هنگامی که شمار یارانش به ۱۰،۰۰۰ تن رسید، حرکت خود را به سمت [[کوفه]] آغاز می‌کند.<ref>محمدی ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۸، ص۲۰۱.</ref>  

 

* صدر، سید محمد، تاریخ ما بعد الظهور، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۱۲ق.

* سید بن طاووس، الملاحم و الفتن، نشر صاحب الأمر، قم، ۱۴۱۶ق.