آیه ۲۳۸ سوره بقره: تفاوت میان نسخهها
←مراد از صلاة وسطی
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==مراد از صلاة وسطی== | ==مراد از صلاة وسطی== | ||
[[تفسیر قرآن|مفسران]] احتمالات مختلفی در تفسیر | [[تفسیر قرآن|مفسران]] احتمالات مختلفی در تفسیر صَلاة وُسطی (نماز میانه) ارائه نمودهاند؛ [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] در [[مجمع البیان]] شش قول را به همراه وجه آنها آورده و هر یک از [[نمازهای یومیه]] را بهعنوان احتمال مصداق صلاة وسطی ذکر کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۵۹۹-۶۰۰.</ref> همچنین این قول را بیان کرده که صلاة وسطی در میان نمازها -همچون [[شب قدر]] در میان شبهای [[رمضان]]- مخفی است، تا نسبت به همه نمازها مواظبت شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۶۰۰.</ref> | ||
[[سید عبدالحسین طیب]] از دیگر مفسران، همه این اقوال را اجتهاد در مقابل نصّ شمرده و معتقد است، مراد از صلاة وسطی در [[حدیث|احادیث معصومان]] بیان شده است؛<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۴۸۶.</ref> | [[سید عبدالحسین طیب]] از دیگر مفسران، همه این اقوال را اجتهاد در مقابل نصّ شمرده و معتقد است، مراد از صلاة وسطی در [[حدیث|احادیث معصومان]] بیان شده است؛<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۴۸۶.</ref> | ||
از جمله در [[الکافی (کتاب)|کتاب کافی]] و [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|فقیه]] از [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام باقر(ع)]] نقل است که حضرت منظور از نماز | از جمله در [[الکافی (کتاب)|کتاب کافی]] و [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|فقیه]] از [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام باقر(ع)]] نقل است که حضرت منظور از نماز وُسطی را نماز ظهر معرفی نمودند؛ چراکه این نماز بین دو نمازِ روز ([[نماز صبح|صبح]] و [[نماز عصر|عصر]]) قرار گرفته است و نماز ظهر اولین نمازی بود که پیامبر اکرم(ص) اقامه نمود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۷۱؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق ج۱، ص۱۹۶.</ref><br> | ||
تأکید روی نماز ظهر را به این جهت دانستهاند که مسلمانان بر اثر گرمی هوای نیمروز تابستان یا گرفتاریهای شدید کسب و کار، نسبت به آن کمتر اهمیت میدادند.<ref>تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۲۰۷.</ref> | تأکید روی نماز ظهر را به این جهت دانستهاند که مسلمانان بر اثر گرمی هوای نیمروز تابستان یا گرفتاریهای شدید کسب و کار، نسبت به آن کمتر اهمیت میدادند.<ref>تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۲۰۷.</ref> | ||