تسنن دوازده‌امامی: تفاوت میان نسخه‌ها

تسنن دوازده‌امامی گرایشی مذهبی در اهل‌سنت است که ضمن اعتقاد به [[خلفای سه‌گانه]]، به مقام ولایت [[ائمه شیعه(ع)]] و [[چهارده معصوم|چهارده معصوم(ع)]] هم ارادت و اعتقاد دارد.<ref>جعفریان، تاریخ ایران اسلامی از یورش مغولان تا زوال ترکمانان، ۱۳۷۸ش، ص۲۵۵؛ ابوئی مهریزی، «کچکول میر جمال‌الدین حسینی جامی و بازتاب اندیشه تسنن دوازده‌امامی در آن»، ص۲؛ دانش پژوه، «انتقاد کتاب: کشف الحقائق»، ص۳۰۷.</ref> تسنن دوازده‌امامی را یکی از دلایل اصلی رواج [[شیعه|تشیع]] در شرق جهان اسلام، به‌خصوص ایران، از قرن ششم قمری به بعد می‌دانند.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ۱۳۸۸ش، ص۸۴۴.</ref> هچنین گسترش تسنن دوازده‌امامی در ایرانِ قرن هفتم و هشتم را زمینه اصلی پیدایش دولت شیعی صفویه قلمداد می‌کنند<ref>جعفریان،‌ تاریخ تشیع در ایران،‌ ۱۳۸۸ش، ص۸۴۳.</ref> و می‌گویند یکی از تحولات فکری و مذهبی مهم در ایران و از عوامل کاهش درگیری‌های مذهبی میان شیعیان و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، پس از قرن هفتم بوده است.<ref>رمضان‌جماعت و جدیدی، «عوامل مؤثر بر شکل‌گیری و گسترش تسنن دوازده‌امامی و تأثیر متقابل آن با تشیع در قرن نهم هجری»، ص۱۵۴.</ref>