حدیث من عرف نفسه: تفاوت میان نسخه‌ها
←برداشت‌ها از حدیث
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
*'''با تهذیب نفس و صفای باطن، چشم دل به سوی خدا گشوده می‌شود'''<br> | *'''با تهذیب نفس و صفای باطن، چشم دل به سوی خدا گشوده می‌شود'''<br> | ||
خودشناسی گاهی به شکل مفهومی است و با استدلال همراه است و به درک حصولی از [[خدا]] می‌انجامد؛ گاهی هم به شکل وجودی است و با [[ریاضت|سیر و سلوک]] بدست می‌آید و به درک حضوری از خدا می‌رسد. می‌توان حدیث را به هر دو معنا دانست؛ اما به نظر [[عبدالله جوادی آملی]]، تفسیر حدیث به معنای اخیر، عمیق‌تر از تفسیر آن به معنای نخست است.<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۱۴۵-۱۵۰.</ref> | خودشناسی گاهی به شکل مفهومی است و با استدلال همراه است و به درک حصولی از [[خدا]] می‌انجامد؛ گاهی هم به شکل وجودی است و با [[ریاضت|سیر و سلوک]] بدست می‌آید و به درک حضوری از خدا می‌رسد. می‌توان حدیث را به هر دو معنا دانست؛ اما به نظر [[عبدالله جوادی آملی]]، تفسیر حدیث به معنای اخیر، عمیق‌تر از تفسیر آن به معنای نخست است.<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۱۴۵-۱۵۰.</ref> | ||
*'''دلالت حدیث بر تجرد نفس '''<br> | |||
یکی از فروع مبتنی بر اصل علیت، اصل سنخیت است و معنای آن این است که هر معلولی از علتی هم سنخ خود بهوجود می آید. بنابراین ازآنجاکه نفس انسانیدر مقام ذات، مجرد از ماده است، گفته می شود علت نفس باید امری مجرد از ماده باشد.برپایه این استدلال، یکی دیگر از ویژگی های پروردگار که همان غیرجسمانی بودن است، شناخته می شود. سرانجام با اثبات صفت، اصل وجود حق تعالی مفروغ عنه و اثبات خواهد شد. | |||
==اعتبار حدیث== | ==اعتبار حدیث== | ||