زهد: تفاوت میان نسخهها
←اهمیت
جز (جایگزینی متن - '== پانویس ==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشتها}}') |
(←اهمیت) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
==اهمیت == | ==اهمیت == | ||
زهد از مفاهیم اخلاقی و عرفانی است و در آموزههای دینی بسیار به آن سفارش شده است. در عرفان از مراحل [[سیر و سلوک]] شمرده شده است{{مدرک}} از آن در [[فقه]] نیز بحث میشود و از نظر برخی از فقیهان زهد [[مستحب]] است.{{مدرک}} فقها در پرداخت [[زکات]]، زاهدان مستحق را در اولویت قرار میدهند.<ref>حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۳۳۸.</ref> در برخی از متون فقهی، زاهد بودن از شرایط [[قاضی]] نیز قرار داده شده است.<ref>حلی، السرائر، ج۳، ص۵۳۸.</ref> همچنین گفته شده، حکم فقیهی که [[اعلمیت|عالمتر]] و زاهدتر است، در صورت اختلاف بر حکم فقیه دیگر مقدم است.<ref>حلی، تحریرالأحکام، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۱۱۹.</ref> | زهد از مفاهیم اخلاقی و عرفانی است و در آموزههای دینی بسیار به آن سفارش شده است. در عرفان از مراحل [[سیر و سلوک]] شمرده شده است{{مدرک}} از آن در [[فقه]] نیز بحث میشود<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۳، ص۳۰۱.</ref> و از نظر برخی از فقیهان زهد [[مستحب]] است.{{مدرک}} فقها در پرداخت [[زکات]]، زاهدان مستحق را در اولویت قرار میدهند.<ref>حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۳۳۸.</ref> در برخی از متون فقهی، زاهد بودن از شرایط [[قاضی]] نیز قرار داده شده است.<ref>حلی، السرائر، ج۳، ص۵۳۸.</ref> همچنین گفته شده، حکم فقیهی که [[اعلمیت|عالمتر]] و زاهدتر است، در صورت اختلاف بر حکم فقیه دیگر مقدم است.<ref>حلی، تحریرالأحکام، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۱۱۹.</ref> | ||
در برخی روایات، آراستهترین افراد، زاهدان معرفی شدهاند<ref>ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۷۷- ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۱۱۶۶، ح۷۶۸۶.</ref> [[امام علی(ع)]] این صفت را از اوصاف اولیه رهبران میداند.<ref>نهجالبلاغه، خطبه۸۱.</ref> همچنین پیامبر اسلام این ویژگی را مایه سعادت<ref>قمی، کنز الدقائق، ج۷، ص۳۰۱.</ref> و آسودگی<ref>طوسی، امالی، ۱۴۱۷ق، ص۲۷.</ref> امت برشمرده است. | در برخی روایات، آراستهترین افراد، زاهدان معرفی شدهاند<ref>ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۷۷- ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۱۱۶۶، ح۷۶۸۶.</ref> [[امام علی(ع)]] این صفت را از اوصاف اولیه رهبران میداند.<ref>نهجالبلاغه، خطبه۸۱.</ref> همچنین پیامبر اسلام این ویژگی را مایه سعادت<ref>قمی، کنز الدقائق، ج۷، ص۳۰۱.</ref> و آسودگی<ref>طوسی، امالی، ۱۴۱۷ق، ص۲۷.</ref> امت برشمرده است. |